Places de soberanía
Places de soberanía ye'l términu históricu col que se denomina dende'l sieglu XIX a los territorios españoles asitiaos nel norte d'África, en contraposición a les árees que constituyíen el protectoráu español de Marruecos. Na actualidá, esta nomenclatura sigue utilizándose pa la identificación de les islles y peñones frente a la mariña norte de Marruecos, pero non pa referise a Ceuta y Melilla.
Históricamente, les places de soberanía yeren cinco (sobrevivientes de les antigües places fuertes d'África), subdividíes davezu ente les denominaes places mayores y les places menores. Les actuales Ceuta y Melilla yeren les mayores y les isles Chafarinas, les isles Alhucemas y el peñón de Vélez de la Gomera yeren les denominaes menores.
Amás de les anteriores, la islla de Perejil, un castru despobláu asitiáu cerca de la península Tinxitana, a pocos metros de la mariña marroquina, foi l'oxetu d'una confrontación ente España y Marruecos en 2002, y foi frecuentemente calificáu como una plaza de soberanía. L'estatus nun se sabe con claridá, yá que formalmente nun pertenez a nengún de los Estaos y anguaño ye de facto una terra nullius, debíu en parte al alcuerdu amenáu ente Marruecos y España, por aciu el cual llegóse a la resolución de que na islla nun habría nin presencia militar nin nengún símbolu de soberanía.[1] De forma similar, la islla de Alborán tamién foi equivocadamente calificada como plaza de soberanía, una y bones alministrativamente forma parte del términu municipal de la ciudá andaluza d'Almería.
Estatus actual
editar
.jpg)
Tradicionalmente, les places de soberanía estremáronse en:
- Places mayores. Estes son Ceuta y Melilla, que se tresformaron en 1995 d'alcuerdu a la Constitución en ciudaes autónomes, estatus similar al de comunidá autónoma, con competencies cimeres a les d'un conceyu, yá que pueden decretar regulaciones executives, pero inferiores a les d'una comunidá autónoma, yá que nun tienen cámares llexislatives puramente diches. Na actualidá, el términu places de soberanía nunca s'usa pa referise a dambes ciudaes autónomes.
- Places menores. Son castros asitiaos al pie de la mariña septentrional d'África, ensin población civil pero con efectivos militares permanentes. Por cuenta de esta situación y al escasu tamañu de los territorios, toos tán direutamente gobernaos dende Madrid pol Gobiernu d'España, y constitúin un casu únicu nel país por cuenta de que, a diferencia d'otros castros (como Alborán, que pertenez a la provincia d'Almería, o Tabarca, que pertenez a la provincia d'Alicante), éstos nun pertenecen nin a les ciudaes autónomes nin tampoco a nenguna comunidá, polo que se-yos da un estatus especial.
Los primeros borradores de los estatutos d'autonomía de Ceuta y Melilla, dataos en 1986, partíen toles posesiones restantes nel norte d'África ente les dos ciudaes, siendo Vélez de la Gomera pa Ceuta y les islles Chafarinas y Alhucemas pa Melilla. Na redaición final d'estos documentos omitiéronse diches incorporaciones. Cabo destacar amás, que yá que formen parte del territoriu español, tamién son parte de la Xunión Europea.
Estes posesiones fueron atacaes polos rifeños na Guerra del Rif, y al entamu de la sulevación del 17 y 18 de xunetu de 1936 queden dende'l primer momentu en manes del bandu subleváu. Cuando en 1956 España retirar del so protectoráu y reconoció la independencia de Marruecos nun se vieron afeutaes na so estatus, yá que nunca formaron parte de dicha entidá territorial.
Los territorios norteafricanos d'España son reclamaos por movimientos irredentistas marroquinos como parte del Gran Marruecos, pero España nunca axustó la so soberanía yá que son parte integrante del territoriu español.[2]
Allugamientu
editarLes places de soberanía asitiar nel norte d'África, riberanes del mar Mediterraneu. Solo'l peñón de la Vélez de la Gomera tien frontera terrestre con Marruecos, anque orixinalmente yera una islla, pero por cuenta de un terremotu que tuvo llugar en 1930, el castru resultó xuníu de forma permanente a tierra firme.
L'allugamientu de les places ye la siguiente:
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ «Toma de Perejil pol Exércitu Español». Consultáu'l 8 de xunetu de 2013.
- ↑ «axustara-espanolidad-ceuta-melilla-20080728185028.html España nun va axustar la soberanía de los territorios africanos con Marruecos». Consultáu'l 8 de xunetu de 2013.
- Islles y Peñones nel Norte d'África, na web d'Inxenieros Militares d'España.