Podiceps occipitalis occipitalis

subespecie de páxaru

Podiceps occipitalis occipitalis ye una subespecie de la especie Podiceps occipitalis de la familia Podicipedidae, habitante de la parte sur de Suramérica.

Podiceps occipitalis occipitalis
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Podicipediformes
Familia: Podicipedidae
Xéneru: Podiceps
Especie: P. occipitalis
Subespecie: Podiceps occipitalis occipitalis
Garnot, 1826
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Distribución y hábitat

editar

Esta raza habita nes llanures de l'Arxentina, nes Islles Malvines, y el centru y sur de Chile, llegando pel norte hasta la llaguna del Negru Francisco na Rexón d'Atacama. Ye migratoriu non nidificante en Paraguái, el sur del Brasil, y posiblemente tamién nel Uruguái.

Alcuéntrase en múltiples ambientes acuáticos, dende'l nivel del mar hasta los 2000 msnm.

Carauterístiques

editar

Estrémase de la otra subespecie en que'l gargüelu, el mentón y parte baxa de la nuca son de color gris parduzu. Amás los moños llaterales (plumes auriculares) son café amarellentáu. El güeyu ye de color coloráu anaranxáu. Esta subespecie tien un llargu total de 28 cm.

Costumes

editar
Alimentación

Al ser un escelente zambullidor, llogra tol so alimentu so l'agua; esti consistente en plantes, pequeños peces y los sos güevos, y crustáceos.

Nidificación

Constrúi con tototas un nial flotante, anque lo fondia a otres totoras vives. Ente setiembre y ochobre nes llanures, pero ente avientu y xineru nel altiplanu andín, la fema pon de 4 a 6 güevos blancu azulaos, con midíes permediu de 44 mm. de llongura por 29 mm. Al cumplir un día de nacíos, los pitucos yá naden, anque si cansen se xuben al envés de los sos padres.[1]

Taxonomía

editar

La subespecie ye una de los dos en que s'atopa estremada la especie Podiceps occipitalis,[2] la otra ye la llamada: macá plateado puneño, o blancucu del norte (Podiceps occipitalis juninensis).[3]

Caltenimientu

editar

Esta subespecie tien una distribución bien grande, polo tanto nun s'avera a los estragales de vulnerabilidá sol criteriu del tamañu del área de distribución. A pesar del fechu de que l'enclín de la población paez tar menguando, esta nun ye lo suficientemente rápida p'averase a los estragales de vulnerabilidá sol criteriu d'enclín de la población. El tamañu de la población ye bien grande, y polo tanto nun s'avera a los estragales de vulnerabilidá sol criteriu de tamañu de la población. Por toes estes razones, la subespecie evalúase como d'Esmolición Menor».

Referencies

editar
  1. Aves de Chile
  2. Narosky, Tito, Yzurieta, Darío. 2010. Aves d'Arxentina y Uruguái, Guía d'identificación. Edición total.Editorial: Vázquez Mazzini
  3. Araya, Braulio; Millie, Guillermo (2005). Guía de campu de les aves de Chile (9ª edición). Editorial Universitaria. páxs. 78.