Rágama ye un conceyu y llocalidá española de la provincia de Salamanca, na comunidá autónoma de Castiella y Llión. Intégrase dientro de la contorna de la Tierra de Peñaranda. Pertenez al partíu xudicial de Peñaranda y a la Mancomunidá de Peñaranda.[3]

Rágama
Alministración
País España
Autonomía Castiella y Lleón
Provincia provincia de Salamanca
Tipu d'entidá conceyu d'España
Nome oficial Rágama (es)[1]
Códigu postal 37318
Xeografía
Coordenaes 40°59′49″N 5°07′40″W / 40.996944444444°N 5.1277777777778°O / 40.996944444444; -5.1277777777778
Rágama alcuéntrase n'España
Rágama
Rágama
Rágama (España)
Superficie 31.66 km²
Altitú 846 m[2]
Demografía
Población 204 hab. (2023)
- 115 homes (2019)

- 103 muyeres (2019)
Porcentaxe 0% de provincia de Salamanca
Densidá 6,44 hab/km²
ayuntamientoragama.es
Cambiar los datos en Wikidata

El so términu municipal ta formáu por un namái nucleu de población, ocupa una superficie total de 31,66 km² y según los datos demográficos recoyíos nel padrón municipal ellaboráu pol INE nel añu 2017, cuenta con una población de 227 habitantes (122 homes y 116 muyeres).

Demografía

editar
Gráfica d'evolución demográfica de Rágama ente 1900 y 2017
Fonte Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia.

Historia

editar

Rágama tuvo amestada a la Comunidá de Villa y Tierra de Arévalo dende la repoblación de los sieglos XI-XII hasta 1833,[4] cuando pasó a pertenecer a la provincia de Salamanca y la Rexón Lleonesa, integrándose nel partíu xudicial de Peñaranda de Bracamonte.[5]

El conquistador Francisco de Carvajal nació en Rágama en 1464.

Monumentos y llugares d'interés

editar
 
El Salvador

Tol centru del pueblu, en redol a la ilesia y el conceyu, forma un conxuntu bastante pintorescu de cases y casones mudéxares tradicionales de dos plantes, formando un ambiente de conxuntu bien curiosu.

Artísticamente destaquen la ilesia d'El Salvador d'estilu Románicu-mudejar, con un interesante ábside d'esti estilu y una artesonado policromado, amás de delles talles y retablos calidable. Tamién destaca'l cruceru alcontráu a la salida del pueblo direición Peñaranda de Bracamonte, conocíu polos paisanos como "El Humilladero". Trátase d'una cruz tallada en granitu con un cristu al frente y la virxe al envés, flanqueados por cuatro pilastres y una estructura porticada tamién de granitu.

Ermita de La nuesa Señora Virxe de Fátima.

Otros llugares d'interés yá non artísticu pero si cultural o lúdicu, son el polideportivu y les piscines municipales, la cortil de la Virxe de Fátima y los numberosos parques y xardinos qu'afaten les sos cais y places.

Medioambientalmente, al norte de la población, la llaguna de Lavajares ye una interesante güelga nel qu'añeren avutardas al empar que numberoses aves acuátiques. Amás el términu municipal ta percorríu de sur a norte pola Cañada Real Soriana, qu'acompaña al ríu Regamón nel so camín.

Personalidaes

editar

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
  2. URL de la referencia: https://www.aemet.es/es/eltiempo/prediccion/municipios/ragama-id37265.
  3. Llorente Maldonado, Antonio (1976). Centro d'Estudios Salmantinos: contornes históricu y actual_de_l.html?id=wZQtAQAAIAAJ Les contornes históricu y actual de la provincia de Salamanca (en castellanu), páx. 157. Consultáu'l 9 de payares de 2011. «Al mio pensar la Tierra de Peñaranda entiende los siguientes términos municipales: Peñaranda, Cantaracillo, Aldeaseca de la Frontera, Paradinas de San Juan, Rágama, Zorita de la Frontera, El Campu de Peñaranda, Villar de Gallimazo, Ventosa del ríu Almar, Alconada, Nava de Sotrobal, Bóveda del ríu Almar, Mancera de Abajo, Macotera y quiciabes, Santiago de la Puebla, Salmoral y Malpartida, que tán a caballu ente la Tierra de Peñarada y la Tierra d'Alba; ente que al mio paecer, Tordillos y Alaraz pertenecen de llenu a la Tierra d'Alba, a pesar de la so adscripción al partíu xudicial de Peñaranda, fechu alministrativamente recién pero que puede influyir enforma na conciencia de los habitantes d'estos pueblos, que formaron parte, hasta 1833, de la Tierra, del Ducáu y del partíu d'Alba»
  4. González, Tomás (1829). Censu de población de les provincies y partíos de la Corona de Castiella nel sieglu XVI. Madrid: Imprenta Real
  5. «Real Decretu de 30 de payares de 1833 sobre la división civil de territoriu español na Península ya islles axacentes en 49 provincies» (castellanu). Gaceta de Madrid.

Enllaces esternos

editar