Ríu Esla
Esti artículu ha d'usar l'asturianu estándar. |
L'Esla ye un ríu que naz na Cordal Cantábrica y tien una lonxitú de 285 km, percuerre'l Llión de norte a sur en pasando Riañu penetra na Meseta. Los sous afluentes principales son el Porma, Bernesga, Ceya, Órbigu y Tera. Desemboca en Ricobayo, xuniéndose al Duero pasada Zamora, eiquí aporta más caudal al Dueru que'l propiu riéu principal.
| Esla | |
|---|---|
 | |
| Situación | |
.png) | |
| País |  España |
| Autonomía |  Castiella y Lleón |
| Provincia |  provincia de Zamora |
| Tipu | ríu |
| Coordenaes | 41°28′31″N 6°03′36″O / 41.475289°N 6.059914°OCoordenaes: 41°28′31″N 6°03′36″O / 41.475289°N 6.059914°O |
  Ríu Esla Ríu Esla (España) | |
| Datos | |
| Conca hidrográfica |
cuenca hidrográfica del Duero (es)  |
| Superficie de la conca | 16 163 km² |
| Llonxitú | 285 km |
| Caudal | 135 m³/s |
| Desembocadura | Ríu Duero |
| Afluentes |
ver
|
 | |
HistoriaEditar
La importancia d'esti riéu nun naz namái pola hidrografía sino inda más pola so venceya histórica a la País Llionés y Asturies, quien indireutamente recibe'l nome por esti gran riéu llionés. Los ástures recibierun el so nomatu por vivire nas oriellas d'esti riéu, como ya indicaba San Sidoru de Llión. Tanto ye asina que la diferencia ente'l nome d'anguaño del riéu y l'antigu d'Astura ta esplicáu por dellos estudios filolóxicos. La derivación del vocablu Astura n'Esla produzse nel asturllionés medieval. La importancia d'esti exe fluvial llionés ye vital pal desendolcu de la Historia llionesa, asturiana ou portuguesa, ya que foi camplu de batallas ente Castiella y Llión conformando en parte la España Actual. Asina, entiéndese que na lliteratura llionesa chámese a esti riéu, "el Pai Esla".
El nomeEditar
Como ya diximos el nome procede de los romanos que lu chamorun Astura, d'ehí'l xenoxentilicu romanu de los habitantes de Llión -Legionem- y Asturies -deriváu del nome del Esla-. Esti nomatu romanu parez proceder del nome que los ástures daban a esti riéu rellacionaú diréutamente col antigu vascu "astur", que sinificaría piedra pola que xurde l'agua, descripción que concuerda cola nacencia del Esla. La derivación del nome paez ser la viniente: Astura>Astula>Astola>Estola>Estla>Esla y finalmente Esla. Tola derivación concuerda col procesu fonéticu del llionés centru-oriental medieval, esti topónimu como muitos outros -exemplu Llión (Legionem)- namái son entendíos dende la fonética asturllionesa.
ReferenciesEditar
Enllaces esternosEditar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Ríu Esla.
Datos: Q14764- Multimedia: Esla River
