Ramón García Duarte
Ramón García Duarte (1862, La Estación – 1936) foi un destacáu fotógrafu asturianu nacíu en Llanera, conceyu al llau d'Uviéu. De familia pudiente, estudió na Escuela de Belles Artes d'Uviéu. De notables cualidaes como dibuxante, de xuru empezó a collaborar como guarnidor y iluminador en dalgún de los estudios fotográficos que desenvolvíen la so actividá en tan novedosu oficiu na capital asturiana.
Ramón García Duarte | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | La Estación, 1862 |
Nacionalidá | España |
Muerte | 1936 (73/74 años) |
Familia | |
Familia | |
Estudios | |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | fotógrafu |
Fotografia
editarLos sos entamos como fotógrafu hai qu'asitialos n'Avilés. Nesa ciudá tuvo estudios na cai Rui Pérez y la cai de la Estación.
La so formación en Belles Artes déxa-y destacar llueu realizando ampliaciones retocaes. La so fama va estendiéndose por Uviéu y Xixón. Foi un gran retratista qu'anovó los esquemes un tanto ríxidos imperantes hasta entós. Vese especialmente nes sos semeyes femenines, de gran guapura y naturalidá, de postures nueves y desenvueltes, con gran dominiu de la estética fotográfica más avanzada. Ta al altor de los meyores retratistes españoles de la dómina, como Franzen o Kaulak. La so fama como fotógrafu estendióse llueu por tola rexón, lo que-y obligó a ampliar la plantía del so estudiu con dellos oficiales y aprendices, ente los que cabo destacar a los sos sobrinos Manuel García Alonso y Hipólito García de la Fuente, que darréu s'independizaríen como fotógrafos, el primeru d'ellos n'Avilés y el segundu n'Uviéu.
N'agostu de 1903 inauguró estudiu na cai Fruela d'Uviéu, como sucursal de la central avilesina. Ye n'Uviéu onde sigue'l so llabor de retratista individual y de grupu, y el so contautu colos medios artísticos, sobremanera pintores, de la dómina, les sos semeyes tán a gran altor. Ellí movíase los xueves, vienres, sábados y domingos. El restu de los díes trabayaba n'Avilés, especialmente los llunes, día de mercáu nesta villa, al qu'afluyíen munches xentes de la contorna qu'aprovechaben pa fotografiase: el so llabor nun se dedica solo a la semeya pos sale tamién a los pueblos recoyendo la vida y los fechos más importante de los sos habitantes, bodes y festexos según bailles y procesiones. L'atención de dambos estudios resultó imposible, polo que n'agostu de 1904 trespasó'l local avilesín de la cai de la Estación al fotógrafu José Ibarra Rodríguez.
Nesi periodu d'un añu en que funcionaron los dos estudios uvieín y avilesín de Duarte, tuviera al frente del de la villa del Adelantráu'l so sobrín Manuel García Alonso, qu'abrió en 1905 el so propiu llocal en Les Meanes (entós parque del Retiru) y roblaba les sos fotografíes como 'Manuel Duarte', lo que provocó un enfrentamientu col so tíu pol usu del so nome comercial. Arriendes de ello la firma pasó a ser 'Manuel Alonso (sobrín de Duarte)'. Tola so actividá centrar n'Avilés, onde yera conocíu como Manolín Duarte, anque collaboró asiduamente en periódicos, revistes y publicaciones rexonales y nacionales. Finó en 1955 y el so interesante archivu, de plaques de cristal y negativos, lamentablemente perdióse.
N'Uviéu Ramón García Duarte consolidó la so fama como gran retratista, remplazando a la dinastía fundada polos hermanos Ramón y Fernando del Fresnu, qu'hasta entós caltuvieren la hexemonía en dicha ciudá. Nes sos ellaboraes semeyes, munches vegaes retocaos a llápiz o al oleu, cuntó cola collaboración de pintores y dibuxantes como Augusto Junquera, Dionisio Muñoz de la Espada y José Prau Norniella. En 1912 treslladó'l so estudiu a la cai de Gil de Jaz, onde siguió'l so llabor cola ayuda del so fíu Ramón García Ovies, que finó prematuramente nel cercu d'Uviéu y pocu dempués, tamién en 1936, morrió Ramón García Duarte, unu de los grandes nomes, con formación académica, de la fotografía asturiana.
La so fía Amparo casóse con Nicanor de las Alas Pumariño. Fina nel intre de la guerra civil.
Referencies
editar- Fundación de cultura del conceyu d'Uviéu Archiváu 2009-05-31 en Wayback Machine
- Hestoria d'un oficiu (Los fotógrafos n'Uviéu 1839-1936) de Francisco Crabifosse