Síndrome del ayudante
El síndrome del ayudante ye un términu que s'usa describiendo los efeutos negativos del sofitu altruista escesivu, que munches vegaes s'atopa en profesiones sociales (tales como profesores, médicos, enfermeros de xente mayor, cures, psicólogos, asistentes sociales). Descubiertu por primer vegada pol psicoanalista Wolfgang Schmidbauer en 1977, nel so llibru Die hilflosen Helfer.[1]
El trestornu, que ye la causa del escesu de sofitu, tamién se llama altruísmu patolóxicu (caridá patolóxica)
Conceutu de Wolfgang Schmidbauer
editarA comuña con esti conceutu, una persona afeutada pol síndrome del ayudante tien una autoestima ruina y azócase col papel d'ayudante; ayudar o querer que se la use vuélvese una adicción. Procura crear un ideal encarnando daqué que se perdió col pá y la ma, o polo xeneral, na infancia. La so voluntá d'ayudar va hasta'l puntu d'autodestruyise y desdexar a la familia o los collacios; faciéndolo, inora o subestima les llendes de lo posible y tamién inora la cuestion de saber si de dalguna forma del so sofitu se desea o ye útil. Refuga sofitar a otros na so mission. Por consecuencia, sufre de cansanciu estremu (burn-out) o depresion.[2]
Llendes ente sofitu saludable y patolóxicu
editarVer les necesidaes y dificultaes d'otra xente ye un signu d'empatía, sofitalo o facer daqué bono ye básicamente positivo y una necesidá humana natural y saludable, tamien cuando los propios intereses se posponen temporalmente. Ye importante atopar un equilibriu saludable ente dar y recibir, y sofitar, considerar los propios deseyos, necesidaes y llimitaciones físiques, asina como los beneficios y necesidaes de la xente a quien se-y da sofitu. Una persona ha ser consciente de por qué motivu se-y da sofitu y si esi sofitu que se forne ye útil daveres (emprestándo-y un serviciu nuna orientacion positiva de la pallabra). Si l'ayudante pierde de vista les necesidaes de la otra persona penriba de la so propia necesidá de sofitu, asina como los sos propios deseyos, oxetivos y llimitaciones físiques, y penriba todo sofita la valorizacion de la propia persona de so, el so sofitu va ser patolóxicu.[3][4]
Sol términu "síndrome del ayudante" descríbese la tendencia d'una persona en rellaciones interpersonales a ofrecese predominantemente como ayudante. L'ayudante depende de la propia necesidá de confirmacion, interaición social o reconocimientu tanto del agradecimientu, reconocimientu o confirmacion del receutor del sofitu o de la sociedá, que nun reduz la voluntá de dar sofitu a pesar de nun facer falta o sentise so sobrecarga, mui cansáu, so esplotación o so abusu. Pol so "autosacrificiu" l'ayudante satisfaz la necesidá de pertenencia y de confirmación del propiu valor de so (autoestima).[5]
Si per una parte'l sofitu solidariu s'orienta principalmente al beneficiu de la persona que lu recibe, el sofitu patolóxicu tien como meta motivos egocentristes y necesidaes psicolóxiques inconscientes del ayudante.
Normalmente, l'exemplu de volvese dependiente del reconocientu de los demás, apréndese na infancia. La xente afectao considérase malpenes amable y valioso si se sacrifica y recibe a cambiu la confirmación de los demás, esperimentando asina una apreciación de sí mesmu ("papel de mártir"). Al facelo, escaezse de vee los propios deseyos, necesidaes & llimitaciones físiques, y tamién d'aceutar sofitu pa sí mesmu.[6]
Altruísmu patolóxico
editarSi per una parte'l conceutu psicoanalíticu del síndrome del ayudante, a comuña con W. Schmidbauer, se concentra nel ayudante, el términu "altruísmu patolóxicu" (caridá patolóxica) ye mas grande y describe, ente otres coses, les conexones neuropsicolóxiques y posibles efeutos negativos nel oxetu del sofitu o'l contestu social, ye dicir, na persona o coleutivu que s'han sofitar, y tamién na xente o coleutivos esternos.
La base biolóxico-evolutiva reside na coincidencia d'un comportamientu d'atenciones innates y na falta o insuficiencia d'información de les sos posibles consecuencies nocives. Un exemplu clásicu ye l'atención de los parásitos de los niales (por casu,cuquielllos ). Otru exemplu clásicu son les consequencies negatives de "proyeutos de sofitu al desendolcu" individuales, sobre manera n'África.
Los peligros médicos del altruísmu escesivo nel propiu ayudante son cansanciu estremu (Burn-out), culpa, vergoña, ansia y depresión.
Bibliografía
editarCiencia
editar- B. A. Oakley: Concepts and implications of altruism bias and pathological altruism. In: Proceedings of the National Academy of Sciences. Volume 110 Suppl 2, xhunho 2013, S. 10408–10415, doi:10.1073/pnas.1302547110, PMID 23754434, PMC 3690610 (textu integral gratuitu).
- Barbara Oakley, Ariel Knafo, Guruprasad Madhavan, David Sloan Wilson (Hrsg.): Pathological Altruism, Oxford University Press, USA, 2012, ISBN 978-0-19-973857-1, PDF.
- E. B. Tone, E. C. Tully: Empathy as a "risky strength": a multilevel examination of empathy and risk for internalizing disorders. In: Development and psychopathology. Volume 26, númeru 4 Pt 2, 11 2014, S. 1547–1565, doi:10.1017/S0954579414001199, PMID 25422978, PMC 4340688 (textu integral gratuitu) (Revision).
Conseyeros
editar- Barbara Messer: Helfersyndrom? – Strategien für verantwortungsvolle Pflegekräfte, Schlütersche, Hannover 2014, ISBN 9783842685871.
- Wolfgang Schmidbauer: Die hilflosen Helfer: Über die seelische Problematik der helfenden Berufe. Rowohlt, 1978, ISBN 3-498-06123-2.
- Schmidbauer, Wolfgang.: Helfersyndrom und Burnout-Gefahr. 1. Aufl. Urban & Fischer, München [u. a.] 2002, ISBN 978-3-437-26940-0.
- Wolfgang Schmidbauer: Das Helfersyndrom. Hilfe für Helfer. Rowohlt, 2007, ISBN 978-3-499-62208-3.
- Ulsamer, Bertold.: Zum Helfen geboren: Antworten für hilflose Helfer aus dem Familien-Stellen. 1. Aufl. Vier-Türme-Verlag, Münsterschwarzach 2004, ISBN 978-3-87868-644-6.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Schmidbauer, Wolfgang.. . ISBN 3-498-06123-2.
- ↑ Schmidbauer, Wolfgang.. . ISBN 3-437-26940-2.
- ↑ Beattie, Melody.. . ISBN 978-3-453-08520-6.
- ↑ Röhr, Heinz-Peter.. . ISBN 978-3-423-34463-0.
- ↑ Mellody, Pia.. . ISBN 3-466-30309-5.
- ↑ Ulsamer, Bertold.. . ISBN 3-87868-644-7.
Enllaces esternos
editar- Die Zeit 18/2006: Intrevista tocante al cansanciu estremu y el síndrome del ayudante Archiváu 2021-07-09 en Wayback Machine con Thea Bauriedl (Universidá de Múnich)
- Delna Antia: Wo ist die Grenze zwischen helfen und bemuttern? - Vor dieser Frage stehen viele Frauen, die sich um Flüchtlinge kümmern. Süddeutsche Zeitung – hagora, 21 de mayu de 2017.
Datos: Q1035100
