Srivijaya
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Srivijaya (tamién escritu Sri Vijaya; n'indonesiu: Sriwijaya; en tailandés: ศรี วิชัย o Sri Wichay; LBTR: Siwichai) yera un poderosu imperiu talasocrático malayu centráu na islla de Sumatra, na actual Indonesia, qu'influyó en gran parte del sureste d'Asia. La primer prueba sólida de les feches de la so esistencia dende'l sieglu VII, correspuende a un monxu chinu, I-Tsing, quien escribió que visitó Srivijaya nel 671 mientres 6 meses. Tamién ta la inscripción de la pallabra Srivijaya de Bukit Kedukan, alredor de Palembang, en Sumatra, de 683.
| ||||
|---|---|---|---|---|
| estáu desapaecíu | ||||
| Alministración | ||||
| Capital | Palembang | |||
| Forma de gobiernu | monarquía | |||
| Relixón oficial |
escuela mahayánica (es)  , Vajrayāna (es) y Hinduismu | |||
| Xeografía | ||||
| Coordenaes | 0°N 102°E / 0°N 102°E | |||
 | ||||
 | ||||
El reinu dexó d'esistir nel sieglu XIII por cuenta de dellos factores, incluyendo la espansión del Imperiu javanés Majapahit. Foi Srivijaya un importante centru pa la espansión del budismu ente'l sieglu VIII y el XII. En sánscritu, Sri (श्री) significa "afortunada", "prósperu" o "feliz" y Vijaya (विजय) significa "victoria" o la "excelencia".[1]
Dempués de que Srivijaya cayera, quedó nel olvidu en gran midida y los historiadores nin siquier consideraren qu'un gran reinu xuníu tuvo presente nel Sureste Asiáticu. La esistencia de Srivijaya foi recuperada de nuevu nel añu 1918, cuando l'historiador francés George Coedes de la Escuela Francesa d'Estremu-Oriente postuló la so esistencia. La fotografía aérea tomada en 1984 reveló los restos d'antigües canales artificiales, fosos, estanques y les islles artificiales en Karanganyar (Palembang) suxeren l'allugamientu del centru urbanu de Srivijaya. Dellos artefautos tales como fragmentos d'inscripciones, estatues budistes, abalorios y cerámica (local y china) fueron atopaos, lo que confirmó que l'área yera una zona d'alta densidá de población. En 1993, Pierre-Yves Manguin demostrara que'l centru de Srivijaya taba asitiáu a lo llargo del ríu Musi ente Bukit Seguntang y Sabokingking (asitiáu no qu'agora ye Palembang, Sumatra del Sur, Indonesia).
Referencies
editar- ↑ . Early Kingdoms, páx. 117.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Srivijaya.- Video sobre la historia de los estaos y reinos nel archipiélagu Malayu (n'inglés)
