Termes romanes de Valdunu
Les termes romanes de Valdunu, tamién conocíes como termes romanes de Santolaya de Valdunu son unes termes o baños romanos qu'apaecieron en Valdunu, na contorna del Camín Real de la Mesa, en Les Regueres que ye un conceyu de la comunidá autónoma del Principáu d'Asturies.
Termes romanes de Valdunu | |
---|---|
termas romanas (es) y estructura arquitectónica romana (es) | |
Llocalización | |
País | España |
Autonomía | Principáu d'Asturies |
Provincia | provincia d'Asturies |
Conceyu | Les Regueres |
Parroquia | Valdunu |
Coordenaes | 43°23′27″N 6°00′19″W / 43.390957°N 6.005276°O |
Descubrimientu
editarLes termes afayáronse de resultes de les escavaciones que se llevaron a cabu xunto a la ilesia parroquial de Valdunu. A mediaos del sieglu XIX empezóse a saber de la esistencia d'estos restos yá que l'investigador Ciriaco Miguel Vigil indicaba qu'en 1868 había xunto a la casa del vecín de Valdunu Domingo Tamargo, y tamién xunto a la ilesia, una serie de restos arqueolóxicos que'l citáu vecín atopó cuando llabraba esti terrén.[1]
== Los restos Tal como indicaba Ciriaco Miguel Vigil, atopáronse lladriyos d'una edificación romana según un molín de granu, de piedra, de funcionamientu manual pero'l descubrimientu más importante foi'l que fizo José Manuel González a mediaos del sieglu XX mui cerca de la ilesia. Trátase d'un cercu funerariu del sieglu II y que taba dedicada a Sestio Munigálico, fíu de Progeneo Quadrato y que ta depositada nel Muséu Arqueolóxicu d'Asturies.[2]
Les escavaciones que se llevaron a cabu a principios del sieglu XXI afayaron un conxuntu termal datáu a finales del sieglu I, bien emplegáu polos romanos. Les escavaciones ocupen una área de 46 m². Nella vense claramente estremaes dos zones: el caldarium, tamién llamáu calidarium, cella caldaria o cella coctilium, y el tepidarium. El primeru ta estremáu por un muriu de la fachada sur del templu.[1]
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 «termes romanes-de-valdunu-les.html Les Termes Romanes de Valdunu (Les Regueres)». Asociación L' Ayalga (2015). Consultáu'l 3 de marzu de 2018.
- ↑ «Patrimoniu monumental» (2016). Consultáu'l 15 de xunetu de 2017.
Enllaces esternos
editar