Thema Armeniacu
El Thema Armeníaco (griegu: Άρμενιακόν [θέμα]; treslliteración: [thema] Armeniakon), llamáu tamién Thema de los armeniacos, foi un thema bizantín (provincia cívicu-militar) alcontráu na rexón nordeste d'Anatolia.
| Thema Armeniacu | |
|---|---|
| Alministración | |
| Tipu d'entidá |
tema (es)  |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 40°24′46″N 38°59′58″E / 40.41265883°N 38.99934964°E |
| Demografía | |
 | |
Constituyó unu de los cuatro themas orixinales, fundaos nel sieglu VII, llegando a convertise unu de los más importantes del Imperiu. Arrexuntó a los remanentes del exércitu bizantín, cuando s'empecipió la espansión musulmana, y debíu al fechu que los sos xenerales encabezaron una serie de revueltes, el poder imperial tuvo que subdividilo. Permaneció sol control bizantín hasta'l sieglu XI, cuando foi conquistáu polos turcos selyúcides.
Historia
editar
El Thema Armeniaco foi unu de los cuatro themes orixinales fundaos nel sieglu VII. Anque esistió una mención en 629 d'un tal «Jorge turmarca de los armeniacos», mientres les guerres romanu-sasánidas del emperador Heraclio (r. 610-641),[1] que pudo suxerir la esistencia del thema nesta dómina, la primer referencia inequívoca nos rexistros data de 667-668, fecha na cual asocedió la revuelta del so xeneral, Saborio.[2] El Thema Armeniaco foi creáu colos restos d'unu de los exércitos del antiguu Imperiu romanu d'Oriente, dempués de les desastroses derrotes sufiertes nel intre de la primera fola de conquistes musulmanes, un procesu que probablemente se completó a fines de la década de 640.[3] Por tal razón, l'exércitu del magister militum de l'Armenia romana (los «armeniacos») foi retiráu y establecíu nes árees del Ponto, Paflagonia y Capadocia, que da'l nome a la rexón.[4]
La capital del thema yera Amasia, gobernada por un Strategos, quien xunto colos otros estrategos del Thema Anatólico y del Thema Tracesiano, ocupaben el primer nivel na so categoría, con un salariu añal de 20 quilos d'oru. Nel sieglu IX, esti personaxe comandaba unos 9000 homes y controlaba 17 fortaleces. El so tamañu ya importancia estratéxica por ser la frontera nordés del Imperiu bizantín, estremeru colos musulmanes, fixeron del so gobernador una figura poderosa, amás, les fuercies del thema participaron en delles revueltes nel sieglu VIII. De resultes d'ello, foi estremáu nel sieglu sieglu IX: les provincies más pequeñes de Carsiano y Capadocia formáronse, primero como kleisourai y más tarde como themas, ente que pel añu 819, los themas costeros de Paflagonia y Caldia dixebráronse, siguíos más tarde pel área de Coloneia (primero so un dux, y por 863, so un Stratego), dexando un menguáu thema Armeniaco tomando malapenes el Ponto occidental.[5][6]
El thema permaneció so control bizantín hasta finales del sieglu XI. En 1073, dempués de la desastrosa batalla de Manzikert, mercenarios francos al mandu de Roussel de Bailleul tomaron el control de la rexón, gobernándola per dellos meses, hasta que l'autoridá bizantina aportó a restaurada pol xeneral Alejo I Comneno. Sicasí, darréu dempués tola rexón foi invadida polos turcos selyúcides.[7]
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Haldon, 1999, p. 315.
- ↑ Kazhdan 1991, p. 177
- ↑ Haldon, 1997, p. 214–216.
- ↑ Haldon, 1999, p. 73, 112.
- ↑ Kazhdan, 1991, p. 177, 1138,1579.
- ↑ Treadgold, 1995, p. 31.
- ↑ Haldon, 1999, p. 91–92, 269.
Bibliografía
editar- Gyftopoulou, Sofía (2003). «Αρμενιάκων Θέμα», Encyclopedia of the Hellenic World: Asia Minor (en griegu). Foundation of the Hellenic World.
- Haldon, John F. (1997). Byzantium in the Seventh Century: The Transformation of a Culture. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-31917-1.
- Haldon, John F. (1999). Warfare, State and Society in the Byzantine World, 565-1204. Londres: University College London Press. ISBN 1-85728-495-X.
- (1991) Oxford Dictionary of Byzantium (n'inglés). Nueva York y Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
- Nesbitt, John W.; Oikonomides, Nicolás (2001). Catalogue of Byzantine Seals at Dumbarton Oaks and in the Fogg Museum of Art, Volume 4: The East. Washington D. C.: Dumbarton Oaks Research Library and Collection. ISBN 0-88402-226-9.
- Pertusi, A. (1952). Constantino Porfirogenito: De Thematibus (n'italianu). Roma: Biblioteca Apostólica Vaticanu.
- Ragia, Efi (2009). «The Geography of the Provincial Administration of the Byzantine Empire (ca 600-1200): I.1. The Apothekai of Asia Minor (7th-8th c.)». Byzantine Symmeikta 19: páxs. 195–245. Archivado del original el 2016-03-03. https://web.archive.org/web/20160303172555/http://www.byzsym.org/index.php/bz/article/viewFile/931/882. Consultáu'l 2018-01-30.
- Treadgold, Warren (1995). Byzantium and Its Army (284-1081). Stanford University Press. ISBN 0-8047-3163-2.
Datos: Q682167
