Vicente Tosta Carrasco

Vicente Tosta Carrasco (16 de marzu de 1881, Jesús de Otoro ^(es)  – 7 d'agostu de 1930, Tegucigalpa) foi un militar de carrera y políticu hondureñu y trentenu quintu presidente de la república d'Hondures, ente'l 30 d'abril de 1924 al 1 de febreru de 1925.

Vicente Tosta Carrasco
Presidente d'Hondures 30 abril 1924 - 1r febreru 1925 ← Tiburcio Carías Andino - Miguel Paz Barahona →
Vida
Nacimientu	Jesús de Otoro (es) , 16 de marzu de 1881
Nacionalidá	Hondures
Muerte	Tegucigalpa, 7 d'agostu de 1930 (49 años)
Estudios
Estudios	Academia Militar d'Hondures Xeneral Francisco Morazán
Oficiu	políticu
Graduación	xeneral
Creencies
Partíu políticu	Partíu Lliberal d'Hondures

Biografía

El Xeneral Vicente Tosta Carrasco nació en Jesús de Otoro, Departamentu d'Intibucá, Hondures, el 27 d'ochobre de 1885 y finó'l 7 d'agostu de 1930, fíu de Pedro Tosta López orixinariu d'España y Arcadia Carrasco Paz, orixinaria del Departamentu de Santa Bárbara. Vicente Tosta casóse con Francisca Fiallos Inestroza con quien tuvo seis fíos: Carlos, Julia, Vicente, Concepción, Rosario y Miguel Tosta Fiallos.

El so instrucción castrense recibir na Escuela Militar Nacional que funcionaba en Toncontin, Tegucigalpa, ye de reconocer que Vicente Tosta Carrasco tuvo una carrera militar n'ascensu, yera Alférez na so primer intervención en batalla; unu de los sos tutores y amigos por dicir foi'l capitán d'orixe chilenu Luis Segundu Oyarzún que foi contratáu pol gobiernu hondureñu pa dirixir la escuela militar; de Oyarzun, los estudiantes militares aprendieron Códigu Penal, Códigu Militar, Inglés, Matemátiques, ente otres materies. Tosta Carrasco, unu de los meyores alumnos, al graduase foi nomáu profesor ya instructor de la Guardia d'Honor Presidencial, en 1909 llogra l'ascensu a Capitán, depués de ser treslláu a Ocotepeque onde dirixó la Escuela de Cabos y Sarxentos llogrando xubir a Mayor en 1910. Dempués, Tosta foi treslladáu a Intibucá onde foi prindáu por ser d'ideoloxía contraria al gobernante hondureñu, al ser puestu en llibertá polos sos allegaos, Tosta recibió l'ascensu a Coronel y comandante de les tropes intibucanas que llucharon contra Bertrand Barahona, ganada la guerra civil, llogró'l so ascensu a Xeneral, previu a la otra guerra civil qu'asocedería en 1924.

Ascensos

Grau	Situación por ascensu
Cadete	Escuela Militar d'Hondures 1900
Alférez	“Revolución de 1903” 1903
Teniente	Guardia d'Honor Presidencial 1907
Capitán	Escuela de Cabos y Sarxentos 1909
Mayor	Ocotepeque 1910
Coronel	Primer Guerra Civil d'Hondures 1919
Xeneral	Segunda Guerra Civil d'Hondures 1924

Primer Guerra Civil d'Hondures

En 1919 españa una guerra civil o "montoneras" y el blancu por tomar poles fuercies lliberales que sometieron de primeres el 25 de xunetu, los conceyos de La Esperanza y Intibuca, comandadas pol Xeneral José Ramírez Arriaga quien finara na revuelta. Los Comandantes del exércitu nacional: Coronel Vicente Tosta Carrasco, Coronel Flavio Delcid y Coronel Gregorio Ferrera, dempués d'empecipiada la detonante revolución, parten escontra la “Sultana d'occidente” Santa Rosa de Copán con un bon exércitu quien al ser avistaos, nun intentu por detenelos, refuérzase la guardia del Conceyu y prepárense tantu los soldaos como los ciudadanos pal combate, mesmu que nun tien cabida hasta'l 16 d'agostu del mesmu añu. Pa defender la ciudá tán el comandante d'armes Llicenciáu Jesús María Rodríguez Orellana, el Xeneral Alfonso Ferrari y el Coronel Vicente Ayala, con 400 soldaos; dempués de delles hores de sitiu, apurrióse la ciudá, de la que se llevaron averaos 5,000 Pesos pa la so campaña. Darréu les fuercies revolucionaries colaron al norte a la ciudá, en camín escontra San Pedro Sula la que tamién cayería nel so poder. El representante diplomáticu d'Estaos Xuníos acreditáu n'Hondures, Sambola Jones, solicito l'arrenunciu del Presidente Francisco Bertrand Barahona por cuenta de los sucesos asocedíos en Gracias, Lempira, La Esperanza, Santa Rosa, Santa Bárbara y San Pedro Sula. Ésti conflictu causó la muerte d'alredor de 800 persones y foi'l pasu por que'l Doctor Francisco Bográn Barahona dexara'l gobiernu y quedara a manes del Lliberal Rafael López Gutiérrez en fecha 1 de febreru de 1920, el Xeneral Tosta Carrasco foi nomáu Gobernador del Departamentu de Copán en 1921 hasta 1923, postrimero a la siguiente revolución que se caldiaba y qu'asocedería n'Hondures.

Segunda Guerra Civil d'Hondures

En 1924 surdi "La Revolución Reivindicatoria" una y bones el presidente Rafael López Gutiérrez ganara primeramente les eleiciones y proclamárase dictador, en consecuencia les fuercies gubernamentales d'Hondures, enfrentar contra los sos colegues al mandu del xeneral Gregorio Ferrera, Doctor y Xeneral Tiburcio Carías Andino y Xeneral Vicente Tosta Carrasco. La ciudá de Tegucigalpa convertir na primer capital de Llatinoamérica en ser bombardiada por aviones. Yá la revolución cuntaba con dos aviones que les sos bombes yeren refundiaes manualmente polos aviadores. Les fuercies gubernamentales solo cuntaben con un Bristol F.2 Fighter. De nuevu l'embaxador Norteamericanu Franklin Y. Morales pidió la intervención de militares del so país y fondió el cruceru USS Milwakee nel Golfu de Fonseca, nel Departamentu de Choluteca, al sur d'Hondures, d'onde desembarcaron 200 marines. El 11 de marzu d'esi añu, a les 11:00 am estos marines sitiaron Tegucigalpa, pa poner orde. López Gutiérrez, abandonaría Honduras pero'l gobiernu caltúvose dirixíu por dellos ministros ente ellos el Doctor Francisco Bueso Cuéllar y asocedíu por Fausto Dávila. Más tarde nel cruceru USS Denver empecipiáronse les negociaciones ente los revolucionarios y el gobiernu, al cabu de les cualos designóse Presidente Provisional al xeneral Vicente Tosta Carrasco, quien tomo les riendes del gobiernu'l 30 d'abril de 1924, mientres el so réxime llevantar n'armes el xeneral Gregorio Ferrera, mientres yera Ministru de Guerra d'Hondures.

Intentu de golpe d'estáu nel so contra

Artículu principal: Llevantamientu armáu n'Hondures de 1924

Nel mes d'agostu de se mesmu añu (1924), El xeneral Gregorio Ferrera, nomáu Ministru de Guerra, llanzar contra'l so paisanu y collaciu el xeneral Tosta Carrasco; Ferrera empieza la so revolución al xunise a los sos oficiales aliaos, darréu faise de les principales ciudaes y pueblos d'Intibucá, axunta munchos simpatizantes y cola sobre Gracias y darréu escontra la ciudá de Santa Rosa, onde se desenvuelve una de les batalles más sangrientes y crueles de la historia de les guerres intestinas o montoneras qu'asocedieron nel "Caudillisno" n'Hondures. El xeneral Gregorio Ferrera, al mandu de los oficiales comandantes coronel Pedro G. Domínguez, coronel Justo Umaña, coronel Domingo Toroz, coronel Blas Domínguez y coronel Manuel Daríes d'orixe colombianu, con más de 800 indios provenientes del departamentu de Intibuca ya instruyíos nes milicies, ganen a (3000) trés mil homes de la guarnición de la ciudá que taba al mandu del xeneral Filiberto Díaz Zelaya, xeneral José León Capo, xeneral Andrés Abelino Díaz y xeneral Vicente Ayala. Depués d'escalar l'occidente d'Hondures les sos pretensiones son de faese de la mariña norte y la capital, faciendo una encerrona. Pero, el Presidente Tosta Carrasco, convencíu en detener la meyora de Ferrera, atopar na llocalidá d'Ajuterique onde Ferrera ye vencíu y nun tien más escapaderaque salir del territoriu nacional.

Nel mes de payares, el presidente Tosta convocó a eleiciones xenerales de les cualos el 20 de xineru de 1925, resultó victoriosu'l candidatu Miguel Paz Barahona como Presidente y como vicepresidente Presentación Quezada; el Xeneral Vicente Tosta Carrasco apurrió'l poder a Paz Barahona, en forma democrática y en total paz; Barahona reconoció'l so llabor y nomar Ministru de Guerra pa los años 1925-1929. Darréu nel otru gobiernu del Presidente Doctor Vicente Mejía Colindres tamién-y fixo un buecu nel so gabinete, nomándolo Ministru de Gobernación, Xusticia y Sanidá, nel que mientres la so alministración finara.

Gabinete

Gabinete de Gobiernu
cargu	Nome	Periodu
Secretariu de Gobernación y Xusticia	Tiburcio Carías Andino/Felipe Cálix	1924-1925
Secretariu de Rellaciones Esteriores	Paulino Valladares/Salvador Aguirre	1924-1925
Secretariu de Guerra, Marina y Aviación	Gregorio Ferrera/Andrés Leiva	1924-1925
Secretariu de Facienda y Creitu Públicu	Silverio Lainez/Donato Díez Medina	1924-1925
Secretariu d'Instrucción Pública	Ramón Alcerro Castro/Federico A. Smith	1924–1925
Secretariu de Fomentu, Obres Públiques y Agricultura	José María Casco/José Blas Henríquez	1924–1925

Decesu

El xeneral Vicente Tosta Carrasco, foi ingresáu nel Hospital Xeneral San Felipe que la so sede atopar na ciudá de Tegucigalpa capital d'Hondures, con cuenta de fuera tratáu médicamente d'una infeición na pierna, que nun se pudo recuperar y finó un 7 d'agostu de 1930, asina foi recoyíu y publicáu un obituariu del Diariu El Sol.

El Sol, Añu IV, Númberu 1.336, 7 agostu 1930
Morrió'l Xeneral Tosta esta mañana nel hospital, solamente 4 díes tuvo enfermu, una infeición na pierna foi l'orixe, FONDA CONMOCIÓN causó la noticia doliosa na ciudá.
Los círculos políticos, la sociedá y el pueblu polo xeneral, recibieron esta mañana una impresión intensamente doliosa: la noticia, inesperada y violenta, de la muerte del Xeneral don Vicente Tosta, asocedida a les 8 nel Pensionado del Hospital San Felipe.

Ascendencia

Esbozu del árbol xenealóxicu del xeneral Vicente Tosta Carrasco.

4. Francisco Tosta Matute

2. Pedro Tosta López  España

5. María Benito Hernández López

1. Vicente Tosta Carrasco (1885-1930)

3. Arcadia Carrasco Paz

Bibliografía

• Urquía Fuentes, José Leonardo. Historia de Santa Rosa de Copán "Los Llanos". Ensayu (2010)
• http://hondurashoy.blogspot.com/2008/05/30-de-abril.html
• Historia d'Hondures

• Datos: Q881114