Victorino Rodríguez

Victorino Rodríguez (14 de febreru de 1926, Carriles – 28 de marzu de 1997) foi un relixosu dominicu asturianu, filósofu y teólogu.

Victorino Rodríguez
Vida
Nacimientu	Carriles, 14 de febreru de 1926
Nacionalidá	España
Muerte	28 de marzu de 1997 (71 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	teólogu
Creencies
Relixón	Ilesia Católica
Orde relixosa	Orde de Predicadores

Biografía

Fizo'l primer oficiu relixosu na Orde de Predicadores el 6 d'ochobre de 1946 nel Conventu de San Esteban de Salamanca. Foi ordenáu sacerdote'l 6 de xunetu de 1952. Estudió Humanidaes nel Colexu de Dominicos de Courias (Cangas del Narcea) ente 1940 y 1945 y, darréu, ente 1946 y 1947, estudió Filosofía nel Studium Generale de la Orde de Predicadores en Vergara y en Las Caldas de Besaya, de 1947 a 1949. Estudió teoloxía ente 1949 y 1955, primero na Facultá Teolóxica de San Esteban de Salamanca, onde llogró la llicenciatura, y depués na Universidá Santu Tomás de Roma, onde se doctoró, ampliando la so formación en Roma, París, Toulouse, Dublín y Limerick. Terminaos los sos estudios, en 1955 empezó a impartir clases de Teoloxía na Facultá Teolóxica de San Esteban de Salamanca, y dende 1964 tamién na Facultá de Teoloxía de la Universidá Pontificia de Salamanca.

Dende 1973 vivió en Madrid, exerciendo como profesor contratáu pol Conseyu Cimeru d'Investigaciones Científiques. Dende 1982 foi Ordinariu de la Pontificia Academia Romana de Teoloxía. Tamién foi miembru de la Real Academia de Doctores de Madrid, y presidente de la Sección Española de la Sociedá Internacional Tomás d'Aquinu. Mientres la so estancia en Madrid foi escoyíu prior del Conventu de Santu Domingo'l Real. Victorino Rodríguez finó'l 28 de marzu de 1997.

Obres

• 1965 - Sobre la libertad religiosa
• 1984 - Temas-clave de Humanismo cristiano
• 1988 - Teología de la paz
• 1992 - Estudios de antropología teológica
• 1993 - Los sentidos internos
• 1995 - El conocimiento analógico de Dios

Enllaces esternos

• Currículu bibliográficu

• Datos: Q22823855