Violín
El violín ye un instrumentu de cuerda frotada que tien cuatro cuerdes afinaes por intervalos de quintes: sol3, re4, la4 y mi5.
| Violín | ||
|---|---|---|
 | ||
| [editar datos en Wikidata] |
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
La cuerda más baxa ye la de sol2, sigui-y na escala'l do central (do3) y llueu, n'orde creciente'l re3, la3 y mi4. Nel violín la primera cuerda en ser afinada ye la del la, la cual afínase davezu a un tonu de 440 Hz, lo cual se llogra faciendo sonar un diapasón metálicu (non tracamundiar ésti diapasón cola parte del violín nomada asina).
Les partitures de música pa violín usense cásique siempres la clave de sol, nomada antiguamente "clave de violín".
Ye'l más pequeñu y agudu de la familia de los instrumentos de cuerda clásicos, qu'inclúi'l chelu, la viola y el contrabaxu (n'inglés double bass o ‘duple baxu’), los cualos, esceutu'l contrabaxu, remanecen toos de les violes medievales, n'especial de la fídula.
Nos violinos antiguos les cuerdes yeren de tripa. Güei puen ser tamién de metal o de tripa entorchada con aluminiu, plata o aceru, la cuerda más aguda -nomada cantinu- ye direutamente un filu d'aceru. Anguaño tán fabricandose cuerdes de materiales sintéticos que tienden a rexunir la sonoridá llograda pola flesibilidá de la tripa y la resistencia de los metales.
L'arcu ye una vara estrecha, de curva sele y construyía idóneamente en maera de Brasil (Pernambucu), d'unos 77 cm de llargu, con una cinta de 70 cm constituyía por ente 100 a 120 (con un pesu d'unos 6 gramos según llonxitú y calibre) clina es de cola de caballu, siendo les de meyor calidá les nomaes "Mongolia" que vienen de climes fríos onde'l pelu ye más finu y resistente, tal cinta va dende una punta a la otra del arcu, pa que les cuerdes vibren y suenen d'un mou eficiente, la cinta de cola de caballo del arcu ha ser frotada de manera afayadiza y regularmente con una resina nomada colofonia. Tamién anguaño -munches vegaes p'abaratar costos- la clina blanqueda de caballu ye sustituyía por fibres viníliques. L'arcu del violín tien na parte pola que ye garráu, un sistema de torniellu qu'al facer desplazar la pieza pola cuala s'aferra un estremu de la cinta de clina , fai que tal cinta se tense o se distienda.
El violín ye l'instrumentu más baratu de la so familia pero tamién ye'l que llega a los precios más desorbitaos.
Los violinos clasifíquense davezu en: violín de conciertu (4/4) -cuya llonxitú suel ser de 60 cm y el so anchor máximu de 20 cm y un altu de 4,5 cm- y violín d'estudiu el más típicu clasificáu como (3/4) siendo ansí'l d'estudiu de menores dimensiones que'l de conciertu, esistiendo violinos inda más pequeños (2/3, 1/3) que l'estándar d'estudiu, como los usaos polos neños nel métodu Suzuki.
Referencies
editarEnllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Violín.
