Wikipedia:Manual d'estilu

Títulu de los artículos

Pa los títulos ha d'escoyese'l nome más espardíu y que nun lleve a enquívocu.

Pa estremar los homónimos pue ponese ente paréntesis la categoría o la materia o, d'habelu, un segundu apellíu nel casu de les persones:

• Saturnu (mitoloxía) y Saturnu (astronomía).
• Mary Wollstonecraft y Mary Wollstonecraft Shelley.

Los títulos de los artículos van en singular, nun siendo que se trate de conceptos colectivos, que pierden el significáu cuando s'espresen en singular: llingües romániques, países balcánicos

Convenciones de nomenclatura

Nomes de persona

Los nomes de persona, en principiu, nun se traducen: Karl Marx , Guglielmo Marconi.

Esceiciones:

• Reis y Papes: Sabela (o Sabel ) II, Xuan XXIII.
• Personaxes de l'Antigüedá: Sócrates, Aristóteles.
• Otros casos afitaos na tradición: Lutero

Nel casu d'escritores en llingües minoritaries que lleven un nome diferente del usáu pola alministración del so país, priviléxase'l nome col que firmen les sos obres, faciendo una redirección dende'l so nome oficial: Joan Bodon como artículu principal y una redirección dende Jean Boudou.

Tratamientos honoríficos

Los nomes de persona apaecen ensin los tratamientos honoríficos don, san, sir: Juan de Borbón, Agustín d'Hipona, Winston Churchill

Excepciones: Don Quixote de la Mancha, Don Juan Tenorio

Títulos n'otres llingües

Los títulos de llibros, películes y cantares cítense siempre na llingua orixinal.

• Si la obra ta traducida, ponse primero'l títulu n'asturianu y ente paréntesis el títulu orixinal: L'estrañu (L'étranger) d'Albert Camus.
• Si la obra nun ta traducida ponse primero'l títulu orixinal y ente paréntesis proponse una traducción lo más fiel posible. Der Steppenwolf (El llobu de les estepes), de Hermann Hesse

Pue añadise, sólo nel casu de delles obres de gran difusión, el títulu col que son conocíes n'España: 20.000 lieues sous la mer ( 20.000 llegües pembaxo la mar, editada n'España col títulu de 20.000 leguas de viaje submarino).

Cifres

• La separtación de los millares faise con un puntu (.)
• Los espacios decimales queden separtaos con una coma (,)
• Les cifres que representen cantidaes monetaries representaránse con dos decimales.
• Los superíndices habrán faese siempre coles etiquetes "sup" y "/sup" (^{esti ye un exemplu}). Magar que pa les potencies de 2 y de 3 esista un caráuter especial (² y ³), aconséyase l'usu de les mentaes etiquetes por una meyor llexibilidá y uniformidá (² y ³).

Llingua

Variedaes llingüístiques

Na Wikipedia emplégase, como norma xeneral, l'asturianu normativu. Sicasí, les cites, los nomes propios y los testos oficiales podrán incluyise nel idioma orixinal xunto a la torna a l'asturianu.

Les formes dialectales de l'asturianu/llionés podrán emplegase cuando'l conteníu del artículu tea rellacionáu cola variedá dialectal que s'utilice, cuando tenga 'per se' un valor informativu o pa ilustrar el conteníu del artículu, y cuando se trate de cites de testos lliterarios orixinales o en trescripciones d'espresiones orales. Nestos casos, habrá esplicitase nel entamu l'artículu de qué variedá se trata.

Ortografía

La ortografía habrá averase a les Normes Ortográfiques de l'Academia de la Llingua Asturiana, tanto nos testos xenerales como nes cites dialeutales. Les soluciones adoptaes pa nomes propios, toponimia non asturlleonesa o otres adautaciones habrán tar afitaes pola debida bibliografía.

Convenciones tipográfiques

negrina

La negrina úsase pa destacar dalgún conceptu nel testu, pero nun convién abusar d'esti recursu.

cursiva

Pónense en cursiva los títulos d'obres que tienen entidá propia, en particular:

• Llibros, periódicos y revistes: La vida perdida, La Nueva España, Les Noticies.
• Obres de teatro, películes, series de televisión y radio: El rei Ricardo'l terceru.
• Poemes llargos que puen apaecer publicaos solos nun llibru: Fábula de Polifemo y Galatea.
• Cuadros y otres obres d'arte: Guernica.

Tamién s'usa la cursiva nos casos que vienen darréu:

• Pallabres vinientes d'otres llingües qu'inda nun s'asimilaron: Una creacion ex nihilo.
• Usos metallingüisticos, ye dicir, cuando se fala d'una pallabra o espresión en sigo mesma : La pallabra xalé vien del francés.
• En Bioloxía, pal xéneru, subxéneru, especie y subespecie.

comines

Les comines úsense pa elementos que formen parte d'una entidá menor, en particular:

• Artículos de periódicu o revista.
• Capítulos de llibros
• Capítulos de series de televisión o radio
• Cantares y composiciones musicales curties
• Poemes.

Tamién se puen usar comines nel casu de pallabres o frases que s'empleguen en sentiu non lliteral o pa introducir conceptos poco familiares pal llector.

Estructura de los artículos

Los artículos entamen per una esplicación curtia (ente tres y cinco llinies) qu'enuncia los rasgos xenerales del conceptu tratáu. En lleendo la introducción, ha de quedar claro pa cualquiera lo fundamental ensin falta de lleer el restu del articulu.

Por exemplu, nes biografíes, menciónase'l nome completu de la persona (el nome más conocíu ye'l qu'apaez nel títulu de la páxina), la nacionalidá, les feches de nacencia y de muerte, la razón de la so relevancia (profesión, implicación en determinaos fechos...) y cualquier otra información relevante (títulos d'obres, etc.)

Subdivisiones del testu

Párrafos

Cada párrafu espresa una idea distinta de los otros. Sepártense con dos llinies en blanco.

Separtaos

Nun convién crear munchos separtaos, pero tampoco poner más d'ocho párrafos ensin apartáu. En casu de dulda val mas poner demasios que demasio pocos: al apaecer nel índice del artículu, siempre faciliten la consulta de los datos.

Les referencies (bibliografía, discografía ...) y los enllaces esternos tienen un separtáu propiu.