Xenitivu saxón

Xenitivu saxón ye'l términu tradicional utilizáu pa nomar al enclíticu posesivu ’s (apóstrofu siguíu de s) nel idioma inglés. Na gramática tradicional, considérase un final de pallabra, o sufixu.

N'inglés antiguu, hai exemplos nel que s'escribe como his como una etimoloxía popular, por casu: St. James his park.

Les formes del xenitivu saxón n'inglés modernu son les siguientes:

	Nome regular non acabáu en -s	Nome regular acabáu en -s	Nome irregular
Singular	-'s (p.ej.: cat's)	-'s o -’ (p.ej.: class's o class')	-'s (p.ej.: child's, ox's, mouse's, man's)
Plural	- (p.ej.: cats')	- (p.ej.: classes')	-'s (p.ej.: children's, oxen's, mice's, men's)

Anguaño, munchos llingüistes nieguen que'l xenitivu saxón sía un casu gramatical, como da a entender la so denominación (caso xenitivu), señalando que se convirtió nuna partícula enclítica que, magar siempres apaez xunto a un nome, ta claramente dixebrada d'él. Un exemplu pa demostrar esta argumentación ye:

The ambassador of Iceland's wife was very welcome (La esposa del embaxador d'Islandia foi bien bienvenida).

Si la 's qu'apaez detrás de Iceland fuera un casu del nome, entós sería la esposa del país, Islandia, y non asina del embaxador. Sicasí, el sustantivu wife ta modificáu por tol sintagma nominal precedente "The ambassador of Iceland" (l'embaxador d'Islandia).

Leonard Bloomfield, nel so llibru Language (1935, páxs.203-6), clasificó'l xenitivu saxón como un determinante más, de forma análoga a los otros posesivos (my, your, his,...).