Xunión personal
Una xunión personal ye una figura xurídica por aciu la cual dos o más estaos comparten un mesmu xefe d'Estáu, ensin qu'esista, necesariamente, una integración política ente dambes naciones. Los dos o más entidaes que formen una xunión personal considérense Estaos soberanos separaos.[1][2]
Les xuniones personales pueden surdir por diversos motivos.[3][2] En munches ocasiones surden cuando les regles de socesión de dos estaos coinciden nuna mesma persona, esto foi bien común n'Europa cuando les cases reales teníen el costume de casase ente sigo. N'otres ocasiones surden so una anexón virtual o de facto nes cualos úsase la figura de xunión personal pa pretender cierta independencia del estáu sometíu col fin d'aselar insurrecciones. El casu más bultable d'uniones personales na actualidá surden al interior de la Mancomunidá británica de naciones na cual dellos de los estaos considérense reinos col monarca del Reinu Xuníu como'l so xefe d'Estáu.[4]
Nes xuniones personales, dambos estaos caltienen cuerpos de gobiernu separaos, coles sos propies capitales, y reconocencia por separáu poles demás naciones.[3][2] Les uniones personales puede evolucionar escontra una xunión real o una federación, una anexón, o una separación.[2][3][5]
Les uniones personales son más comunes nes monarquíes. Nes repúbliques, de normal, los presidentes son un ciudadanu escoyíu polos sos propios conciudadanos, direuta o indireutamente. Esto nun refuga, sicasí, casos como'l de Francia, que'l so presidente ye tamién unu de los xefes d'estáu d'Andorra, posición que comparte col Obispu de Seu d'Urgell (España), xunión que data de 1607 cuando Francia yera una monarquía con Enrique IV de Borbón como monarca.
Ver tamién editar
Referencies editar
- ↑ Enciclopedia xurídica. «Unión personal» (castellanu). Consultáu'l 2018-01-19.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Nweihed, Kaldone G. (1992). Frontera y límite en su marco mundial: una aproximación a la "fronterología" (en castellanu). Equinoccio. ISBN 9789802370641. Consultáu'l 2018-01-19.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Bascuñán, Alejandro Silva (1997). Tratáu de derechu constitucional: Principios tao y gobiernu (en castellanu). Editorial Xurídica de Chile. ISBN 9789561011779. Consultáu'l 2018-01-19.
- ↑ de, Hubeñak, Lilia R. V. (2015-03-20). Organizaciones Internacionales, diccionariu temáticu. (en castellanu). Editorial Dunken. ISBN 9789870274643. Consultáu'l 2018-01-19.
- ↑ Osorio, Carlos Rojas (2002). Pensamientu filosóficu puertorriqueñu (en castellanu). Isla Negra Editores. ISBN 9781881715917. Consultáu'l 2018-01-19.
