Ácidu ribonucleico

ácidu que s'atopa nel nucleu o nel citoplasma de les célules y ye esencial na síntesis de les proteínes y de gran importancia en procesos celulares como la codificación, decodificación, regulación y espresión xénica

L' ácidu ribonucleico (ARN)[1] ye un ácidu nucleico que forma una llinia de nucleótidos, formando una llarga cadena. Alcuéntrase nes célules de tipu procarionte y les de tipu eucarionte. L'ARN defínese tamién como'l material xenéticu de dellos virus y, nos organismos celulares, molécula que dirixe les etapes intermedies de la síntesis proteica. Nos virus d'ARN esta molécula dirixe dos procesos: la síntesis de proteínes (producción de les proteínes que formen la cápsula del virus) y replicación (procesu pol que'l ARN forma una copia de sí mesmu). Nos organismos celulares ye otru tipu de material xenéticu, nomáu Ácidu desoxirribonucleico (ADN), el que lleva la información que determina la cadarma de les proteínes. Pero l'ADN nun pue actuar sólu, y valse del ARN pa tresferir esta información vital dimientres la síntesis de proteínes (producción de les proteínes que necesita la célula pa les sos actividaes y el so desenrollu).

Como'l ADN, l'ARN ta formáu por una cadena de compuestos químicos nomaos nucleótidos. Ca un ta formáu por una molécula d'un zucre nomáu ribosa, un grupu fosfatu y un de cuatro posibles compuestos nitroxenaos nomaos bases: Adenina, Guanina, Uracilu y Citosina. Estos compuestos xúnense igual que nel ácidu desoxirribonucleicu. L'ARN diferénciase químicamente del ADN por dos aspeutos: la molécula de zucre del ARN contién un átomu d'oxíxenu que falta nel ADN; y l'ARN contién la bas uracilu en llugar de la Timina del ADN.

L'ARN ye trescritu dende'l ADN por enzimes nomaes ARN polimerases y procesáu nel trescursu por munches más proteínes. L'uracilu, anque ye perestremáu, pue formar puentes d'hidróxenu cola adenina, lo mesmu que la timina lu fai nel ADN. El porqué l'ARN contién uracilu en vez de timina ye anguaño una entruga ensin rempuesta.

Referencies

editar
  1. Academia de la Llingua Asturiana (2007). Cartafueyos Normativos. Abreviatures, rotulaciones y propuestes d’espresión y llocución. ISBN 978-84-8168-421-6.