Astrolabiu
L'astrolabiu[1] ye un instrumentu que permite determinar les posiciones de les estrelles na bóveda celeste. La pallabra astrolabiu remanez del griegu (Astro, "estrella" y labio "el que gueta"). Etimolóxicamente "el que gueta estrelles". Sinesiu de Ptolemais (sieglu IV) atribúi la so invención a Hiparco de Nicea, alrodiu del añu 150 e.C. Pal sieglu VIII ya yera enforma conocíu nel mundu islámicu y n'Europa entró nel sieglu XII.
| Astrolabiu | |
|---|---|
 | |
| Instalaciones | |
| Formáu por |
plate (en)  , rete (en) y mater (en) |
 | |
Durante los sieglos XVI hasta'l XVIII l'astrolabiu foi usáu como'l tarecu principal pa la ñavegación hasta la invención del sestante. Los astrolabios servíen pa conocer la hora y con ellos podía determinase la llatitú, adicando a les estrelles.
El fundamentu del astrolábiu sofítase na proyeición estereográfica de la esfera. Los primeros namái servíen pa una llatitú. Hasta que nel sieglu XI l'astrónomu al-Zarqallu, inventó una placa que servía pa toles llatitúes, y que dexaba conocer, el llau del mundu nel que se taba, la hora, l'altor d'una torre cualesquier, la distancia a esa torre, l'allugamientu del Sol nel cielu, y poro, el signu del zodiacu nel que taba nesi momentu.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: astrolabiu
Enllaces esternos
editar- Astrolabios Archiváu 2007-11-16 en Wayback Machine
- Astrolabes Archiváu 2017-05-08 en Wayback Machine (n'inglés)
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Astrolabiu.
Datos: Q164992- Multimedia: Astrolabes
