Autillo de Campos

Autillo de Campos
Alministración
País	España
Autonomía	Castiella y Lleón
Provincia	provincia de Palencia
Tipu d'entidá	conceyu d'España
Alcalde de Autillo de Campos (es)	Ángel Castro Asensio
Nome oficial	Autillo de Campos (es)
Códigu postal	34338
Xeografía
Coordenaes	42°05′17″N 4°49′52″W / 42.0881°N 4.8311°O
	Autillo de Campos Autillo de Campos (España)
Superficie	30.53 km²
Altitú	758 m
Llenda con	Fuentes de Nava, Villarramiel y Guaza de Campos
Demografía
Población	129 hab. (2023); - 69 homes (2019); - 59 muyeres (2019)
Porcentaxe	0% de provincia de Palencia
Densidá	4,23 hab/km²

Autillo de Campos ye un conceyu y llocalidá española de la provincia de Palencia (Castiella y Lleón).

Xeografía

Asitiáu en terrén pantanosu a la marxe izquierda del ríu Valdeginate, qu'anubre les sos praderíes en tiempu d'agües. Confina pel sur con Toma, a 4 km, y Villarramiel, 7 km;pel norte con Frechilla, asitiada a 6 km; pel oeste con Guaza, a 12 km; y pel este con Fuentes de Nava, a 3 km, nuna llanura llargo y estrecho per onde escurre la canal de Campos, ramal de la canal de Castiella.

Mediu natural

Autillo de Campos, tratar d'un pequeñu pueblu alcontráu nel llanu de la contorna natural de Campos-La Nava, al oeste de la provincia de Palencia, y col ríu Valdeginate como llende NO. El nucleu atopar a poca distancia al oeste de la carretera ente Frechilla y Villarramiel, y tamién bien cercanu pel norte a la que dende esta postrera lleva a Fuentes de Nava. Sicasí nenguna d'estes pasa pol nucleu, y por ello, trés carreteres de tercer nivel comuniquen el nucleu con elles. El términu municipal ta integráu dientro de la Zona d'especial proteición pa les aves denomada La Nava - Campos Norte^[2] perteneciente a la Rede Natura 2000.

Demografía

1900	1910	1920	1930	1940	1950	1960	1970	1981	1991	2001	2011
687	611	535	520	469	475	448	337	253	188	190	153

Comunicaciones

Circunvala la llocalidá les carreteres autonómiques P-942 y P-933, aportando al nucleu urbanu pela carretera provincial PP-9221 que comunica dambes.

Historia

El primer Señor de Autillo foi Gonzalo Rodríguez Girón (c. 1160 - 1234), tamién conocíu como Gonzalo Ruiz Girón, fíu primoxénitu de Rodrigo Gutiérrez Girón y la so primer esposa María de Guzmán. Foi unu de los más lleales collaboradores del rei Alfonsu VIII de Castiella, siendo'l so mayordomu dende 1198 hasta la muerte del monarca en 1214. Xunto colos sos hermanos Rodrigo, Pedro, Nuño, y Álvaro, participó na Batalla de las Navas de Tolosa que se llibró'l 16 de xunetu de 1212.

A la cayida del Antiguu Réxime la llocalidá constituyir en conceyu constitucional nel partíu de Frechilla.^[3] Nel censu de 1842 cuntaba con 152 llares y 791 vecinos.

1.-El topónimu de Autillo paez proceder del diminutivu del axetivu llatín “altum”, pos na documentación de Fernandu III de 1221 citábase-y esautamente como “Autiello”, como llugar del altillo.

Yera Autillo villa de Señoríu nel Sieglu XIII del famosu Gonzalo Ruiz Girón, gran defensor y mayordomu de reinar doña Berenguela ante los ataques de Alvar Núñez de Lara, coles mesmes tutor del so hermanu'l rei Enrique I que s'abellugaba nesta villa palentina de Campos. Pero Autillo pasó a la gran historia d'España al producise equí la proclamación del rei Fernandu III como rei de Castiella'l 14 de xunu de 1217, pasu previu a la so coronación oficial en Valladolid.^[4] La unificación de los reinos de Castiella y de Lleón producir na persona d'esti rei cuando heredó'l reinu de Lleón tres la muerte del so padre, Alfonsu IX, nel añu 1230.

Como alcordanza d'esti fechu esistía una inscripción qu'asina lo rellataba na sumida ermita del castiellu, allugada na cai del mesmu nome, que sumió xunto cola so ermita nel sieglu XIX. D'esta ermita rescatar a la Virxe del Castiellu, patrona del llugar, y treslladóse a la so actual capiya na ilesia de Santa Eufemia. Esiste tradición oral de qu'ante ella oró'l príncipe Fernando, futuru rei de Castiella.

Axuntamos el fragmentu de la Crónica Xeneral d'Alfonsu X el Sabiu onde se narren los importantes acontecimientos históricos que se producieron en Autillo de Campos en 1217.

La ilesia parroquial de Autillo de Campos, que ta dedicada a Santa Eufemia, construyir na segunda metá del sieglu XVI, apaeciendo sobre'l so cruceru la fecha de 1598, acasu cuando se terminaron les sos obres.

Llevantada en piedra y lladriyu, dispón nel so interior d'una gran nave con pilastres adosaes a los murios; les bóvedes son de mediu cañón con lunetas, el cruceru cubrir con cúpula relaxada; la fachada del templu ye neoclásica de finales del sieglu XVIII con una escultura de la patrona Santa Eufemia; sobre la puerta, torre exenta nel llau del Evanxeliu, de lladriyu y de fines del sieglu XVI.

Ente otres munches coses interesantes d'esta ilesia haber de destacar: nel llau del Evanxeliu, pila del sieglu XVI, tres retablos barrocos y un púlpitu tamién barrocu.

Nel presbiteriu, gran retablu mayor de Pedro Bahamonde de 1732 con diverses escultures. Nel llau de la Epístola, una pintura del Crucificáu de fines del sieglu XVI una bona escultura de San Antonio de Papúa, de mediaos del sieglu XVIII; una gran tabla de predicación del Bautista ante Herodes, rellacionada col maestru de Becerril y una pintura de la Tresfiguración del Señor, copia de Rafael, de fines del sieglu XVI.

Nel coru, relieve de los dolce apóstoles, y na sacristía, tabla del Entierru de Cristu, pintura de la Inmaculada, de mediaos del sieglu XVII; cuenta tamién con un bon órganu barrocu restauráu apocayá.

A mediaos del sieglu XIX, Autillo cuntaba con 790 habitantes, en 1900 con 687, en 1930 con 520, en 1960 con 448 y en 2006 con 180.

La ilesia

Ilesia de Autillo de Campos, vista dende la canal de Castiella.

Construyir na segunda metá del sieglu XVI, apaeciendo sobre'l so cruceru la fecha de 1598, acasu cuando se terminaron les sos obres. Llevantada en piedra y lladriyu, dispón nel so interior d'una gran nave con pilastres adosaes a los murios; les bóvedes son de mediu cañón con lunetas, el cruceru cubrir con cúpula relaxada; la fachada del templu ye neoclásica de finales del sieglu XVIII con una escultura de la patrona Santa Eufemia; sobre la puerta, torre exenta nel llau del Evanxeliu, de lladriyu y de fines del sieglu XVI.

Ente otres munches coses interesantes d'esta ilesia, haber de destacar: nel llau del Evanxeliu, pila del sieglu XVI, trés retablos barrocos y un púlpitu tamién barrocu.

Nel presbiteriu, gran retablu mayor de Pedro Bahamonde de 1732 con diverses escultures. Nel llau de la Epístola, una pintura del Crucificáu de fines del sieglu XVI una bona escultura de San Antonio de Papúa, de mediaos del sieglu XVIII; una gran tabla de predicación del Bautista ante Herodes, rellacionada col maestru de Becerril y una pintura de la Tresfiguración del Señor, copia de Rafael, de fines del sieglu XVI.

Nel coru, relieve de los dolce apóstoles, y na sacristía, tabla del Entierru de Cristu, pintura de la Inmaculada, de mediaos del sieglu XVII; cuenta tamién con un bon órganu barrocu restauráu apocayá.

Monumentos civiles

Pontes de dómina clasicista sobre'l ríu Valdeginate que la so construcción terminar en 1.781 por maestros canteros trasmeranos en dómina del reináu ilustráu de Carlos III: La Ponte de Carrenava o Carreranava, construyíu dafechu de piedra y la Ponte de la Ermita o del Humilladero con fábrica de piedra y lladriyu.