Wikipedia

Bernard Arnault

Bernard Arnault (5 de marzu de 1949, Roubaix) ye un home de negocios francés. Propietariu del grupu d'artículos de luxu LVMH, ye l'home más ricu de Francia y primero de la Xunión Europea. Según la revista Forbes, en 2018, ocupa'l 4ᵘ llugar nel ranking mundial de fortunes con un patrimoniu calculáu en 72.200 millones de dólares[6]

Bernard Arnault
director (es) Traducir Agache SE (en) Traducir

2022 -
presidente-director general (es) Traducir LVMH, Francia

xineru 1989 -
presidente Christian Dior, S. A., Francia

1984 -
presidente-director general (es) Traducir Agache-Willot, Francia (en) Traducir

1984 -
presidente-director general (es) Traducir Ferret-Savinel, Francia (en) Traducir

1947 - 1976
Vida
Nacimientu Roubaix, 5 de marzu de 1949[1] (75 años)
Nacionalidá Bandera de Francia Francia [2]
Residencia París
Saint-Tropez
Clairefontaine-en-Yvelines
Les Bahames
Familia
Padre Jean Leon Arnault
Casáu con Anne Dewavrin (1973 – 1990)
Hélène Mercier-Arnault (1991 – )[3]
Fíos/es
Familia
Estudios
Estudios Lycée Faidherbe (en) Traducir
Escuela Politéunica
Llingües falaes francés[4]
Oficiu coleicionista d'arte, empresariu, inxenieru
Llugares de trabayu París
Premios
IMDb nm2818739
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía editar

Orixe y formación editar

Bernard Jean Étienne Arnault nació'l 5 de marzu de 1949 en Roubaix, un conceyu del Norte de Francia. El so padre, yera un industrial propietariu d'una empresa d'obres públiques, Ferret-Savinel. Al terminar los sos estudios nel institutu Maxence Van der Meersch de Roubaix y completar un cursu preparatorio pa la universidá nel institutu Faidherbe de Lille, Bernard Arnault apuerta a la Escuela politéunica (promoción de 1969).

Férinel editar

En 1971, empieza a trabayar na empresa familiar y convence al so padre por que vienda les actividaes de Construcción y obres públiques de la empresa por 40 millones de francos y reoriente la empresa escontra la promoción inmobiliaria. Sol nome comercial de Férinel, la nueva empresa especializar n'apartamentos turísticos col eslogan “Férinel, propriétaire à la mer” (Férinel, una propiedá nel mar). En 1974, convertir en direutor de construcción de la empresa y en 1977 ye escoyíu direutor xeneral, antes d'asoceder al so padre al mandu de la empresa en 1978. Tres la eleición de François Mitterrand como Presidente de la República, en mayu de 1981, emigra a Los Estaos Xuníos y funda Ferinel Inc.[7]

Christian Dior editar

Tres años más tarde, Bernard Arnault invierte 90 millones de francos, ye dicir la mayor parte de la so fortuna familiar, y adquier la empresa Financière Agache (Empresa fiduciaria y financiera Agache Willot); col sofitu de Banque Lazard encarnáu na persona de Antoine Bernheim, Bernard Arnault adquier la empresa Financière Agache (Empresa fiduciaria y financiera Agache Willot). Convertir nel so Presidente Executivu. D'esta miente, asume'l control del grupu Boussac (adquiríu en mayu de 1978 polos hermanos Willot) en plena debacle de la industria testil, propietariu de la mesma de Christian Dior (sacante la división de perfumería, biforcada nos años 70), los grandes almacenes Le Bon Colé, enseñar de la gran distribución Conforama y tamién el fabricante de pañales Peaudouce. A Bernard Arnault interesába-y , sobremanera, l'adquisición de Christian Dior, pero esta taba suxeta a la compra del grupu Boussac na so totalidá.[8]

Tres una rigorosa reestructuración, les actividaes testiles de Boussac vender al grupu Prouvost.

Bernard Arnault convertir en presidente executivu de Christian Dior SA en 1985 y, en 1989, consigue volver axuntar a los arumes cola alta cordura nel senu de la compañía holding Christian Dior SA: esti holding tien como filiales[9] a Christian Dior Couture y a LVMH, propietaria de la marca Parfums Christian Dior, enantes propiedá de Moët-Hennessy.

LVMH editar

Tres el crack de la bolsa ochobre de 1987, Bernard Arnault merca aiciones de LVMH, el nuevu grupu del sector del luxu productu de la fusión, materializada'l 3 de xunu de 1987, de dos grupos franceses: Moët Hennessy (Champagne Moët & Chandon, Champagne Ruinart, Champagne Mercier, Champagne Canard-Duchêne, coñá Hennessy), per una parte, y Louis Vuitton (Louis Vuitton Malletier, Givenchy, Champagne Veuve Clicquot Ponsardin), pola otra. Al añu siguiente, en 1988, el grupu llanzar a la busca d'inversores. El presidente executivu de Louis Vuitton, Henri Racamier, y los accionistes esixen a Bernard Arnault qu'asuma una cuota de participación más importante na empresa. Con más del 25% de les aiciones, Bernard Arnault convertir n'unu de los accionistes principales del grupu.

Nesti mesmu periodu, la direición del grupu traviesa una dómina difícil: amás del desalcuerdu ente les families, los dos copresidentes resultantes de la fusión (Henri Racamier pa Vuitton y Alain Chevalier pa la división de vinos y llicores) discrepen tocantes a les decisiones estratéxiques que tien de tomar el grupu, paralizando asina la espansión de LVMH. Alain Chevalier deseyaba vender les actividaes de vinos y llicores a otros grupos, ente que Henri Racamier, qu'agora cuntaba con una participación minoritaria nel nuevu grupu, deseyaba recuperar la independencia de Louis Vuitton. Nesti contestu, Bernard Arnault considera que'l grupu tien de recuperar una única direición ya intenta asitiase al frente del mesmu. Bernard Arnault aprovecha los desalcuerdos ente los dos homes y proclámase como l'accionista clave pal futuru del grupu (forxa aliances socesives colos dos partes engarraes).

Pa tomar el control definitivu del grupu, Bernard Arnault llanza una OPA. Aprovechando'l caos bursátil y accionarial, en xunetu de 1988 convertir n'accionista principal de LVMH y n'accionista mayoritariu'l 6 de xineru de 1989, con ayuda de Banque Lazard y de Crédit Lyonnais. Bernard Arnault consigue asina destronar a Alain Chevalier. El 13 de xineru de 1989, Bernard Arnault ye escoyíu presidente del direutoriu de LVMH por unanimidá. Henri Racamier intenta invalidar por tolos medios la OPA de Bernard Arnault.[10] Sicasí, el 16 de mayu de 1989, la Comisión d'Operaciones de Bolsa considera que nun se cometió nenguna irregularidá. La Ufierta pública de compra de Bernard Arnault ye declarada perfectamente válida. Bernard Arnault confirma la so posición al frente del grupu. La estructura financiera del grupu LVMH convierte a Bernard Arnault nun direutor xeneral accionista. Esto ye, dirixe'l grupu dende un puntu de vista operativu, amás de ser el so accionista principal.[11]

Ensin más dilación, Bernard Arnault pon en marcha un plan ambiciosu pa la espansión del grupu, que va convertir a LVMH nel primer grupu d'artículos de luxu del mundu. N'once años, el valor del grupu multiplicóse por 15, ente que'l volume de negociu y los beneficios crecieron un 500%. Pa ello, Bernard Arnault sofitar nuna serie de normes de gobernabilidad:[12]

  • Favorez la descentralización de tomar de decisiones relatives a les marques del grupu. Bernard Arnault considera que la xestión de les marques de luxu solo puede funcionar dientro del marcu d'una organización descentralizada. Les marques son consideraes como cases con una hestoria familiar. El valor de cada marca ye direutamente proporcional a esta independencia de control. Cada empresa tien una vida independiente al respective de les demás.
  • Una estratexa d'alquisiciones articulada en redol a marques portadores o emerxentes. Bernard Arnault piensa nel grupu LVMH aplicando'l principiu de les ventayes compartíes”: les marques más sólides del grupu dexen financiar aquelles en fase de crecedera. L'interés de Bernard Arnault ye disponer d'una primer cartera de marques grandes nel universu del luxu, que la so estabilidá tea sobradamente garantizada. Esta solidez dexa soportar los envites de la coxuntura y centrase en nueves alquisiciones y nel desarrollu del grupu. Aplicando nesti principiu, dexa por casu que Christian Lacroix abra la so propia Casa d'alta cordura.

En xunetu de 1988, Arnault compra Céline. En 1993, LVMH compra Berluti y Kenzo. Esi mesmu añu, Bernard Arnault merca'l diariu económicu La Tribune, ensin llegar nunca a recuperar el so nivel de ventes a pesar de les inversiones por valor de cuasi 150 millones d'euros.[13] En payares de 2007, decide vender esti diariu p'adquirir otra publicación económica francesa, Les Échos por 240 millones d'euros.[14]

Les alquisiciones asocédense. En 1994, LVMH merca la casa d'arumes Guerlain. En 1996, Arnault compra Loewe. Más tarde, síguenlu Marc Jacobs y Sephora en 1997, Thomas Pink en 1999, Emilio Pucci en 2000, Fendi, DKNY y La Samaritaine en 2001, etc.

A finales de los años ‘90, Bernard Arnault convierte l'arte en pilastra de la estratexa de comunicación del so grupu cola adquisición de Philips, la 3ª casa de puyes del mundu (125 millones d'euros11), y del principal subastador francés Tayen.[15]

En 1996, el grupu LVMH de Bernard Arnault adquier el 38% del capital del Castiellu de Yquem, vinu Premier Cru Supérieur procedente de la rexón de Sauternes. Convertir nel accionista mayoritariu en 1998 col 64% de les aiciones.

Ente 1998 y 2001, apasionar pola nueva economía ya invierte concretamente en boo.com, Libertysurf y Zebank al traviés de la so compañía holding especializada Europatweb. El crack de los valores d'internet a partir de marzu de 2000 y los atentaos del 11 de setiembre de 2001 en Nueva York convéncenlu p'acelerar la salida d'esti sector por aciu una cesión al grupu Suez. Libertysurf vender a Telecom Italia y Zebank a Egg plc.

Nun xestu simbólicu de la crecedera y la fuercia del grupu LVMH en Los Estaos Xuníos, Bernard Arnault decide reagrupar, na década de los '90, toles sos actividaes nun mesmu rascacielos de New York. Escueye a Christian de Portzamparc pa llevar a cabu esti proyeutu,[16] nel que s'implica personalmente.[17] El 8 d'avientu de 1999, inaugúrase'l rascacielos LVMH en presencia de Hillary Clinton.[18]

En 2005, convertir nel home más ricu de Francia. Según la llista de 2006 de la revista Forbes na que s'inclúin les fortunes más importantes de tol planeta, supera al so compatriota Liliane Bettencourt y entra nel “Top 10” en 7ª posición, con una fortuna envalorada de 30 mil millones de dólares (23.500 millones d'euros).

El 23 de marzu de 2007, el Grupu Arnault adquier una participación de Carrefour xunto a Colony Capital. En 2008, llanzar al mercáu de los yates cola compra de Princess Yachts por un total de 253 millones d'euros y, más tarde, asume'l control de Royal van Lent por un importe cuasi equivalente.[19]

Fortuna editar

En 2013, la revista Forbes calcula que la so fortuna xube a 29.000 millones de dólares, esto ye, la 10ª fortuna del mundu y la segunda de Francia.[20][21]

Mecenalgu editar

Bernard Arnault, amante del arte y coleicionista, punxo en marcha numberoses iniciatives de mecenalgu dirixíes a poner en valor la imaxe del grupu LVMH y a dotalo d'una dimensión más institucional. Pa desenvolver les sos actividaes de mecenalgu, Bernard Arnault cunta cola ayuda de Jean-Claude Claverie, ex asesor de Jack Lang nel Ministeriu de Cultura. Gracies al so llabor, el grupu LVMH convirtióse nun axente importante del mecenalgu en Francia.[22]

El grupu emprestó'l so sofitu a más d'una decena d'esposiciones: Le grand monde d'Andy Warhol[23] y Picasso et les maîtres[24] nel Grand Palais o inclusive L'Atelier d'Alberto Giacometti, según Yves Klein nel Centro Georges-Pompidou, ente otres.

Per otra parte, la fundación LVMH creó'l Premiu LVMH pa mozos creadores”, un concursu internacional abiertu a los estudiantes de Belles Artes, tantu en Francia como nel restu del mundu.[25] Cada añu, los ganadores del concursu reciben seis beques d'estudios.

Amás, el grupu pon a disposición de mozos músicos violinos ellaboraos por Stradivarius en Cremona. Maxim Vengerov y Laurent Korcia beneficiáronse d'esti préstamu.

En 2006, Bernard Arnault pon en marcha'l proyeutu de construcción de la Fundación Louis-Vuitton pa la creación y l'arte contemporáneo. L'edificiu foi diseñáu pol arquiteutu Frank Gehry, autor ente otros del Muséu Guggenheim de Bilbao. Esti proyeutu viose atayáu en xineru de 2011 por cuenta de una reclamación presentada polos vecinos del Bois de Boulogne.[26] Les obres retomar en xunu de 2011. El muséu, que cunta col patrociniu de la Villa de París, va ser inauguráu en 2013 nel Jardin d'Acclimatation de París.[27]

El 4 de marzu de 2014, el Muséu d'Arte Moderno de Nueva York dio-y el premiu David Rockfeller. Ye'l primer empresariu non estauxunidense en recibir esti honor que destaca “una arrogancia esllumante y la defensa efectiva de los deberes cultural y cívicu”.[28]

Vida familiar editar

Casáu en dos causes, Bernard Arnault tien una fía y un fíu del so primer matrimoniu con Anne Dewavrin (anguaño casada con Patrice de Maistre): Delphine, alministradora del grupu LVMH dende 2004 y Antoine, direutor de comunicación de Louis Vuitton y depués, direutor executivu de Berluti.[29] De la so segunda y actual esposa, Hélène Mercier-Arnault, de nacionalidá canadiense y pianista, tien trés fíos: El mayor llamáu Alexandre, el segundu Frederick y el pequeñu Jean. Foi testigu na boda de Nicolas Sarkozy y Cécilia Sarkozy y foi convidáu al hotel Le Fouquet's la nueche de la eleición d'esti postreru.

Honores editar

Comandante de la Lexón d'Honor dende 10 de febreru de 2007, foi xubíu[30] al rangu de Gran Oficial de la Lexón d'Honor 14 de xunetu de 2011.

Referencies editar

  1. ↑ «RKDartists» (neerlandés). Consultáu'l 23 abril 2017.
  2. ↑ «#3 Bernard Arnault & family». Consultáu'l 28 xunetu 2018.
  3. ↑ URL de la referencia: https://www.handelsblatt.com/unternehmen/mittelstand/familienunternehmer/lvmh-bernard-arnault-ist-jetzt-der-reichste-mensch-der-welt/28867154.html.
  4. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  5. ↑ «Diario Oficial de la República Francesa» (francés). Consultáu'l 31 avientu 2023.
  6. ↑ (n'inglés) "Bernard Arnault, 4ᵘ llugar nel ranking mundial de fortunes",
  7. ↑ (n'inglés)The Luxurious Empire of Bernard Arnault Business new Network, April 2010
  8. ↑ (n'inglés)«Bernard Arnault – Learning the Family Business». Referenceforbusiness.com. Consultáu'l 31 de mayu de 2011.
  9. ↑ (en francés)La Bourse adore Christian Dior 21 avril 2010
  10. ↑ (en francés)Disparition d'Henry Racamier, l'un des fondateurs de LVMH,Les Echos, n° 18878 du 01 Avril 2003
  11. ↑ (en francés)L'accès à la puissance économique de Bernard Arnault (1974-1989), Magacín Gérer et Comprendre, juin 2004, n°76, p.67
  12. ↑ (en francés)Bernard Arnault, La Passion créative, entretiens avec Yves Messarovitch, Plon, Paris, 2000
  13. ↑ (en francés)Jusqu'où roxura Bernard Arnault (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)., Magacín Challenges, 20 mars 2008
  14. ↑ (en francés)Les Échos: Arnault emporte le morceau mais s'attire les foudres des salariés, L'Expansion.com, 6 novembre 2007
  15. ↑ (en francés)L'Express, 4 avril 2000.
  16. ↑ Vidéo d'une conférence donnée par Christian de Portzamparc, Pavillon de l'Arsenal, 29 février 2000
  17. ↑ Tour de France a New York. Signé Portzamparc, Le nouveau siège américain de LVMH marque le retour dans la «Grosse Pomme» d'une architecture audacieuse, Libération.fr, 13 décembre 1999
  18. ↑ Designing The Nouveau Building On the Block, The New-York Times, Le 15 décembre 1999
  19. ↑ (en francés)Aymeric Mantoux, Voyage au pays des ultra-riches, Éditions Flammarion Capital, 2010, ISBN 978-2-8104-0287-8, page 45.
  20. ↑ (en francés)Le Mexicain Carlos Slim reste l'homme le plus riche du monde Libération, 8 de marzu 2012
  21. ↑ (en francés)Classement Forbes: la liste des 10 Français les plus riches L'Express, 10 de marzu 2011
  22. ↑ (en francés)Jean-Paul Claverie: Monsieur mécénat France Today, 4 d'agostu 2010
  23. ↑ presentación de la esposición Andy Warhol Rmn.fr
  24. ↑ (en francés)LVMH, mécène de l'exposition Archiváu el 21 de xunetu de 2009 na Wayback Machine. Rmn.fr
  25. ↑ (en francés)Prix LVMH des jeunes créateurs Archiváu el 6 d'abril de 2016 na Wayback Machine. Artefact Paris
  26. ↑ (en francés)La Fondation LVMH arrêtée en pleins travaux Le Parisien.fr, 22 de xineru 2011
  27. ↑ (en francés)Fondation Louis Vuitton pour la création: Pas avant 2013 France-Amérique, el 24 de xunu 2011
  28. ↑ Bernard Arnault va recibir el premiu Rockefeller del MoMA de Nueva York, El Diariu, 25/02/2014
  29. ↑ Plan de socesión en LVMH: ¿Delphine o Antoine Arnault?, Vogue Ye
  30. ↑ (en francés)« Bernard Arnault élevé à la dignité de Grand officier» Zone Bourse.com, el 15 de xunetu 2011
 
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Bernard_Arnault&oldid=4029951»