Catalina de Bohemia

Catalina de Bohemia
Vida
Nacimientu	Praga, 19 d'agostu de 1342
Muerte	Perchtoldsdorf (es) , 26 d'abril de 1395 (52 años)
Sepultura	Catedral de San Esteban de Viena
Familia
Padre	Carlos IV de Luxemburgu
Madre	Blanca Margarita de Valois
Casada con	Rodolfo IV de Austria (es) (1353, 1357 (Gregorianu) – 1365); Otón V de Baviera (es) (1366 – 1379)
Hermanos/es	Margarita de Luxemburgo (es) ; Isabel de Bohemia (es) ; Ana de Luxemburgu; Margaret of Bohemia, Burgravine of Nuremberg (es) ; Wenceslao de Luxemburgo (es) ; John of Görlitz (es) ; Sexismundu de Luxemburgu
Pueblu	Casa de Luxemburgu
Oficiu	gobernante

Catalina de Bohemia (19 d'agostu de 1342, Praga – 26 d'abril de 1395, Perchtoldsdorf ^(es) ) foi la segunda fía nacida del matrimoniu de Carlos IV de Luxemburgu y de la so primer esposa Blanca Margarita de Valois.

De 1357 a 1365 foi la esposa de Rodolfo IV, duque d'Austria dende 1358, y como resultáu dende esi añu y hasta 1365 foi duquesa d'Austria. De 1366 a 1379 foi la esposa d'Otón V de Baviera, Margrave de Brandeburgu. Catalina nun tuvo fíos de nengún de los sos maríos.

Infancia y mocedá

Nació en Praga na segunda metá de 1342, probablemente'l 19 d'agostu. Foi la segunda fía del Margrave de Moravia, Carlos IV de Luxemburgu, y la so primer esposa Blanca Margarita de Valois, la fía de Carlos de Valois, dempués de la so hermana Margarita de Luxemburgu (1335-1349). A los pocos meses de nacer, l'entós emperador Lluis IV de Baviera, Margrave de Meissen, y el duque austriacu Alberto II entraron en negociaciones pa un compromisu de los sos fíos.

El 26 de mayu de 1348, el duque Alberto II d'Austria emprestó'l so sofitu a Carlos en Brünn, que foi escoyíu emperador del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, y les negociaciones volver# a entamar col matrimoniu de Catalina col fíu d'Alberto, Rodolfo. Alberto II d'Austria obligó a concluyir una alianza col rei Lluis I d'Hungría y el 5 de xunu de 1348 Carlos IV concedió al duque y los sos fíos invistidura nes tierres austriaques. El mesmu día fíxose oficial el compromisu ente Catalina y Rodolfo. La primera de seis años, el segundu d'ocho.

En marzu de 1353 Carlos IV celebró una xunta en Viena colos príncipes del imperiu, pa tener una póliza de seguru con respectu al viaxe a Roma, que taba previstu para 1355, y nesta ocasión tuvo acompañáu pola so fía Catalina, d'once años. A pesar de la so edá, Carlos, qu'había enviudado per segunda vegada, tenía una rellación cordial cola qu'entós siguía siendo la so única fía, y Catalina permaneció arreyada al so padre pol tiempu que-y tocó vivir con él, con rellaciones de ciñu y estima. Nesta ocasión, anovóse l'alianza ente les cases de los Habsburgu y Luxemburgu, y la boda simbólica celebróse'l 13 de xunetu del mesmu añu y afixéronse los derechos d'heriedu y socesión en dambes dinastíes.

El 3 de xunetu de 1357, Catalina y Rodolfo casar en Praga. Dempués d'unes selmanes Catalina tuvo que mediar per primer vegada ente'l so maríu y el so padre, porque Rodolfo taba lluchando contra l'emperador, que retrasaba'l pagu de la dote de la so fía.

Duquesa d'Austria 1358-1365

Rodolfo IV, llamáu el Magnánimo, convertir en duque d'Austria en 1358 y de momentu trató de reforzar el rangu y l'autoridá de la so familia cola adquisición del títulu hereditariu d'archiduque. Según el Privilegium Maius,,^[3] y con él trataba d'adquirir pa la so dinastía un estatutu equivalente al d'Eleutor. Unvió una copia del documentu al so padre, quien, sicasí, negó la so reconocencia. Más tarde, gracies a la mediación de Catalina, pidió la opinión del humanista italianu Francesco Petrarca, dempués de lo cual la negativa foi, sicasí, confirmada. En 1361 Rodolfo tuvo qu'arrenunciar al títulu d'archiduque, qu'empezara a utilizar oficialmente.

En xineru de 1363 Rodolfo tomó posesión del Tirol a la muerte de Meinhard III del Tirol-Gorizia de la Casa de Wittelsbach, provocando nuevos conflictos col so suegru: l'emperador tarrecía que los sos alcuerdos políticos con Wittelsbach tuvieren en peligru. Tamién de conformidá cola mediación de Catalina, el 18 de marzu del mesmu añu Carlos robló un tratáu colos Wittelsbach y el 10 de febreru de 1364, Rodolfo llogró en Brünn el Tirol. Nesta ocasión apautóse coles mesmes un tratáu ente les dinastíes de Luxemburgu, los Habsburgu y los Anjou d'Hungría, que sentó les bases pa la formación de la futura monarquía del Danubiu.^[4]

El 27 de xunetu de 1365, morrió Rodolfo IV y pocu dempués Catalina volvió col so padre a Praga.

Margravina de Brandeburgu 1366-1373

El Margrave de Brandeburgu Otón V de la Casa de Wittelsbach, arriendes de una disputa surdida nel so llinaxe hereditariu, aliar con Carlos IV contra'l so mediohermanu, el duque Esteban II de Baviera. L'emperador decidió aprovechar esta oportunidá p'apoderase de Brandeburgu. Pa consolidar l'alianza col Margrave prometiera primeramente la mano d'Isabel, una de les hermanes de Catalina, pero más tarde l'emperador decidir pola fía mayor, que yera viuda. Catalina, nun principiu dudosa, terminó per aceptar y el 19 de marzu de 1366 celebróse'l matrimoniu con Otón en Praga. El mesmu día casóse Isabel col hermanu de Rodolfo IV, el duque Alberto III d'Austria, lo que confirma l'alcuerdu dinásticu ente Luxemburgu y los Habsburgu. Dempués d'esta doble boda, Carlos pudo fortalecer considerablemente la so posición nel imperiu.

Dempués de la boda, Otón V venció al so suegru, mientres los últimos seis años, l'alministración de Brandeburgu, que foi azotada pola fame y les guerres. Carlos pudo fortalecer la so posición na Alta Silesia y Lusacia y empecipiar la so espansión nel norte. Otón V, conocíu como'l Galbaniegu, por cuenta de la so inercia, vivía cola so esposa en Praga, na corte del so suegru, y en 1368 vendió a Carlos la Baxa Lusacia.

En 1369, Catalina acompañó al so padre a Roma. Sicasí, yá qu'en Siena l'emperador y el so séquitu tuvieron conflictos cola aristocracia y el pueblu, Carlos ordenó'l regresu de la so fía y la so esposa Isabel de Pomerania.

El 15 d'agostu de 1373, Carlos mercó a Otón Brandeburgu pola suma de 500.000 florines, anque'l so xenru siguió calteniendo'l títulu de Margrave de Brandeburgu y Catalina siguió siendo Margravina hasta la muerte del so maríu.

Últimos años, muerte y entierru 1373-1395

Dempués de la venta de Brandeburgu, Catalina vivió de xemes en cuando col so home en Múnich, terminando per morar col so padre na corte de Praga. El so matrimoniu con Otón resultó infeliz, especialmente pola falta de fíos.

A la muerte d'Otón en 1379, Catalina decidió establecese en Viena, lo qu'amuesa'l ciñu que-y tenía al so primer home. Tamién arrenunció al títulu de margravina de Brandeburgu, pa promover los intereses políticos de los sos mediu hermanos Wenceslao y Segismundo.

Catalina morrió'l 26 d'abril de 1395 en Viena, dempués de llevar una vida solitaria, y foi soterrada al llau del so primer home na cripta ducal de la Catedral de San Esteban de Viena. Amosar xunto a Rodolfo nel cenotafiu dedicáu a él na mesma ilesia y les sos estatues tán dispuestes una frente a otra a la entrada de la ilesia. Rodolfo con un modelu de San Esteban na mano derecha y Catalina con un cetru.

Referencies

↑ Identificador Deutsche Biographie: 138780048.
↑ Identificador de persona en The Peerage: p11387.htm#i113864. Data de consulta: 7 agostu 2020.
↑ solo en 1441 y en 1453 el Privilegium Maius llogró validación real y depués imperial, gracies a los esfuercios realizaos pol emperador Federico III. La falsedá del documentu afayóse solo nel sieglu XIX
↑ En virtú del tratáu de 1364, el duque Alberto V foi capaz de recoyer en 1437 el legáu de Segismundo, hermanu de Catalina y últimu miembru de la dinastía de los Luxemburgu

Referencies

Jörg K. Hoensch: Die Luxemburger – Eine spätmittelalterliche Dynastie gesamteuropäischer Bedeutung 1308–1437. Verlag W. Kohlhammer, Stuttgart/Berlin/Köln 2000.
Ferdinand Seibt: Karl IV. – Ein Kaiser in Europa 1346 bis 1378. (Carlos IV - Un emperador n'Europa 1346-1378) Deutscher Taschenbuch Verlag, München, 5. Auflage 1994.
Frantisek Kavka: Am Hofe Karls IV. (Na corte de Carlos IV.) Edition Leipzig, 1. Auflage 1989.
Walter Kleindel: Die Chronik Österreichs. ( La crónica d'Austria) Chronik Verlag im Bertelsmann Lexikon Verlag GmbH, Gütersloh/München, 4. überarbeitete Auflage 1994.
Hans F. Nöhbauer: Die Chronik Bayerns. (La Crónica de Baviera) Chronik Verlag im Bertelsmann Lexikon Verlag GmbH, Gütersloh/München; 3. überarbeitete Auflage 1994.

Enllaces esternos

[06d66089e3f49cebd72539fc1a117536e56e9e51-1] Identificador Deutsche Biographie: 138780048.

[e140514e3a24b4883dc9962dad4af6f2c2fe6e88-2] Identificador de persona en The Peerage: p11387.htm#i113864. Data de consulta: 7 agostu 2020.

[3] solo en 1441 y en 1453 el Privilegium Maius llogró validación real y depués imperial, gracies a los esfuercios realizaos pol emperador Federico III. La falsedá del documentu afayóse solo nel sieglu XIX

[4] En virtú del tratáu de 1364, el duque Alberto V foi capaz de recoyer en 1437 el legáu de Segismundo, hermanu de Catalina y últimu miembru de la dinastía de los Luxemburgu

[1]

[2]

[3]

[4]