Cléo de Mérode
Cléopâtre-Diane de Mérode (27 de setiembre de 1875, V Distritu de París – 17 d'ochobre de 1966, VIII Distritu de París), llamada artísticamente Cléo de Mérode, foi una baillarina francesa.
Cléo de Mérode | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | V Distritu de París[1], 27 de setiembre de 1875[2] |
| Nacionalidá |
 Francia  Bélxica [3] |
| Llingua materna | francés |
| Muerte | VIII Distritu de París, 17 d'ochobre de 1966[2] (91 años) |
| Sepultura | Cementeriu de Père-Lachaise |
| Causa de la muerte |
demencia (es)  |
| Familia | |
| Padre | Karl von Mérode |
| Estudios | |
| Estudios |
Ballet de la Ópera de París (es) |
| Llingües falaes | francés[4] |
| Oficiu |
baillarina de balé, modelu artística, musa (es) |
| IMDb | nm11766447 |
 | |
 | |
Formada na Ópera de París, entama una carrera pola so cuenta en 1898 y bailla por toa Europa hasta 1934. Tamién foi la estrella del cabaré Folies Bergère de París.
Escoyida Reina de la Guapura nes fotografíes presentaes a los llectores del diariu L'Illustration en 1896 ente 131 celebridad, ente elles Sarah Bernhardt. Amontó la so notoriedá con un toque d'escándalu, el fechu de la esposición de la escultura La Danseuse d'Alexandre Falguière nel Salón de los artistes franceses. Esti desnudu en mármol blanco de mayor tamañu que'l natural, pal qu'ella defende nun haber posáu, «tan solo pa la cabeza», foi talláu a partir d'un modelu en yelsu, que pudiera, de forma dudosa, ser modeláu a partir d'un molde del so cuerpu.[5]
La so guapura sigue siendo llexendaria, según los sos almiradores, ente ellos el rei Leopoldu II de Bélxica, aventura que rellata nes sos memories. Posó pal escultor Alexandre Falguière, pa los pintores Manuel Benedito, Giovanni Boldini, Edgar Degas, Henri de Toulouse-Lautrec, y pa los fotógrafos Paul Nadar y Léopold-Émile Reutlinger.
.JPG)
Finada en París, na so casa de la rue de Téhéran, foi soterrada nel campusantu del Père-Lachaise (90 división), onde reposa al llau de la so madre, Vicentia de Mérode. Una estatua de Cléo de Mérode, realizada por Luis de Périnat, que foi'l so amante de 1906 a 1919, afata la tumba.
Ver tamién
editarBibliografía
editar- Horay, Pierre (1985). Cléo de Mérode, Le ballet de ma vie, reeditáu en 1985. ISBN 2-7058-0162-6.
- Corvisier, Christian (2007). Cléo de Mérode et la photographie, la première icône moderne. París: Éditions du Patrimoine.
Referencies
editar- ↑ «archives de Paris».
- ↑ 2,0 2,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Afirmao en: Enciclopedia Espasa. Tomu: Suplemento 1965 - 1966. Páxina: 380-381. Editorial: Editorial Espasa. Llingua de la obra o nome: castellanu. Data d'espublización: 1905. Autor: José Espasa Anguera.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Ministère de la culture. «Ministère de la culture - base Joconde». www.culture.gouv.fr. Consultáu'l 17 de febreru de 2011. «Nota del Muséu d'Orsay na base Joconde»
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Cléo de Mérode.- Cléo de Mérode en tallulahs.com Archiváu 2008-03-31 en Wayback Machine (en francés y n'inglés).
Datos: Q242001- Multimedia: Cléo de Mérode
