Claire Démar
Claire Démar (circa 1799, Francia – 3 d'agostu de 1833, París) foi una periodista y escritora feminista francesa. Miembru del movimientu sansimoniano. El vanguardismo de la so obra haber fechu merecedora de la reconocencia histórica.[3]
Claire Démar | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Francia, circa 1799[1] |
| Nacionalidá |
 Francia |
| Muerte | París, 3 d'agostu de 1833[1] (33/34 años) |
| Sepultura | Cementeriu de Père-Lachaise |
| Causa de la muerte | suicidiu |
| Familia | |
| Padre | Sébastien Demar |
| Hermanos/es |
Theresia Demar (es)  |
| Estudios | |
| Llingües falaes | francés[2] |
| Oficiu | periodista, escritora |
 | |
Biografía
editarInfancia y oríxenes
editarFalten inda numberosos detalles por conocer de Claire Démar, o seique Émilie de Eymard. Los sos oríxenes y la so mocedá siguen siendo un misteriu. La so fecha de nacencia, 1799, nun ta confirmada, nin tampoco la so identidá. Les sos primeres cartes tán roblaes col nome de Émilie de Eymard y les sos publicaciones Claire Démar.[4] Morrió en 1833.
Una hipótesis sobre los sos oríxenes plantega que sería la fía del pianista y compositor d'orixe alemán Sébastien Démar y de Elisabeth Riesam, tamién d'orixe alemán. Vivíen en Orleans dende 1791 pero aparentemente nenguna partida de nacencia que pudiera ser considerada la suya figura nel rexistru civil de la ciudá en 1799.[5] La fía de la pareya Démar llamada Theresia (Thérèse), arpista y compositora (que sería la so hermana mayor) naciera en Gernsbach, « nel ducáu de Baden » (Alemaña) en 1786.[6]
Activista sansimoniana
editarClaire Démar ye una de les muyeres más combatives del movimientu sansimoniano.[7] Mientres el revesosu periodu nel qu'esti movimientu convertir n'Ilesia, nel que los escritos tienen como encabezamientu Relixón sansimoniana y nel qu'esta Ilesia ta dirixida pol Padre Prosper Enfantin, figura emblemática, ella destaca pol so vestuariu que consistía nuna boina colorada, una falda colorada o blanca según la estación, con una petrina de cueru, cruciáu per delantre y una chaqueta azul dexando ver un plastrón blancu col so nome patronímicu con grandes lletres.[8] Esta chaqueta se lazaba por detrás cola ayuda d'un compañeru, como testimoniu del espíritu de solidaridá del sanimonismo.
Feminista
editarClaire Démar utiliza'l movimientu sansimoniano pa dir más lloñe y espresar opiniones y reivindicaciones refugaes pola mayoría de los sos contemporáneos, que nos años posteriores fueron consideraes feministes.[9] Poco antes la so muerte, publica'l Llamamientu d'una muyer al pueblu sobre la lliberación de la muyer onde reclama pa la muyer l'aplicación de la Declaración de los Derechos del Home y del Ciudadanu y califica el matrimoniu como prostitución llegal.
Periodista
editarMientres los últimos años de la so curtia vida, Claire Démar collaboró coles revistes femenines creaes pola doble oportunidá ufiertada pola Revolución de 1830 y la fienda entreabierta por un intre del movimientu sansimoniano nun país onde la muyer nun tenía derechos.[10][11] Publica'l so Llamamientu d'una muyer al pueblu sobre la lliberación de la muyer en La Muyer llibre y rellacionándose con Suzanne Voilquin,[12] participa proponiendo o criticando los artículos publicaos nos distintos medios nos que Suzanne asumió la direición : La Muyer nueva, L'apostoláu de les muyeres y La Tribune des femmes.
Suicidiu y obra póstuma
editarClaire Démar disponer a publicar un segundu volume cuando siendo ullada, abandonada por toos y na miseria, desesperando ver la emancipación de les muyeres prefirió suicidase na cai de la Llocura Méricourt, col so amante Perret Desessarts, orixinariu de la contorna de Grenoble. Cuando'l comisariu llegó pa faer l'atestáu sobre la so muerte atopar na mesma cama con dos cartes y un rollu de papeles. Claire Démar dexó indicáu que tou tenía de ser lleíu a la familia sansimoniana de París y apurríu darréu al Padre Prosper Enfantin quien unvió los testos a Suzanne Voilquin y fueron finalmente publicaos en La Tribuna de les muyeres.
Trabayos
editarTestos publicaos
editar- Claire Démar, Appel d'une femme au peuple sur l'affranchissement de la femme, 1833, Valentin Pelosse, 2001. (ISBN 2226125817) Claire Démar, Ma Loi d'avenir, posthume, en La Tribune des femmes, Suzanne Voilquin, Paris, 1834.
Cartes
editarClaire Démar, lettres de..., fondos Enfantin o saint-simonien Claire Démar (y Perret Desessarts), lettres à Charles Lambert (3 août 1833), autógrafos calteníos nel Arsenal, Mss 7714, cartes d'adiós escrites delles hores antes del suicidiu de los dos amigos.
Bibliografía
editarLlista cronolóxica
- Revue de Paris, Bureau de la Revue de Paris, 1834, p. 6 et 7 (Google Books)
- Suzanne Voilquin, Souvenirs d'une fille du peuple, ou La Saint-simonienne en égypte, 1866, Maspero, Paris, 1978. (Google Books)
- Ghenia Avril de Sainte-Croix, Le Féminisme, Paris, Giard & Brière, 1907.
- Laure Adler, À l'aube du féminisme, Les premières journalistes : 1830-1850, Paris, Payot, 1979.
- Carole Bitoun, La Révolte au féminin. De 1789 à nos jours, Hugo&Cie, 2007.
Notes y referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 12601087m. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Christine Llanté, « La Parole souverainement révoltante de Claire Démar », in Femmes dans citar, 1815-1871, A. Corbin, J. Lalouette, M. Riot-Sarcey dir., Créaphis, 1997, pp. 481-494, « Oser (parler) est le maître mot de Ma loi d'avenir et il est bien vrai que ce texte frappe par un sentiment d'audace et de modernité »
- ↑ Alain Corbin, Jacqueline Lalouette, Michèle Riot-Sarcey, Société d'histoire de la Révolution de 1848 et des révolutions du XIXe siècle (France), Femmes dans citar: 1815-1871, Créaphis, 1997. p. 493 : On ignore sa date de naissance, de même que la graphie de son nom.
- ↑ Thérèse et Claire Demar sur le site du Sophie Drinker Institut
- ↑ État-civil d'Orléans. 19 janvier 1858.
- ↑ Carole Bitoun, La Révolte au féminin.
- ↑ Illustrations présentes dans le fonds Enfantin à la Bnf.
- ↑ Notamment par : Ghenia Avril de Sainte-Croix en 1907, Laure Adler en 1979.
- ↑ Valentin Pelosse : « « Pueblu, nun vas ser verdaderamente llibre, verdaderamente grande, hasta'l día nel que la metá de la to vida, la to madre, la to esposa, la to fía van ser lliberaes de la esplotación que pesa sobre'l so sexu.
- ↑ Revue de Paris, Bureau de la Revue de Paris, 1834, p. 7 : « Lo que lu fadiaba especialmente yera'l que tuviera escritu nel Códigu Civil que la muyer debía obediencia y fidelidá al so home.
- ↑ Revue de Paris, Bureau de la Revue de Paris, 1834, p. 6 : « Ella (Suzanne) asume heroicamente sobre'l so persona tola responsabilidá de la pallabra nuevo y coraxoso de Claire Demar. Google Books
Datos: Q923834
