Coneutor (llingüística)

En llingüística, denomínase coneutor discursivu o coneutor del discursu a una unidá llingüística qu'une partes d'un testu y da-y una rellación lóxica a les oraciones; la esistencia d'estos elementos ye vital, pa integrar les idees de meyor manera y pa faer intelixible la información; estes pallabres son conocíes tamién como coneutores testuales, discursivos, marcadores o operadores del discursu. La noción confundese dacuando cola de nexu gramatical que se refier namái a elementos puramente gramaticales.

Introducción

Los coneutores úsense nel desenvolvimientu de testos regularmente d'orixe discursivu o testual, per otru llau marquen el cursu o empobinen la forma na que'l fragmentu ye interpretáu en rellación al contestu anterior o coles inferencias que d'él se llogren, d'igual forma estes pallabres proponen al llector el sentíu nel qu'o que-y dexa dar sentíu del testu, enllacen distintes maneres de los enunciaos que lu componen.

Un coneutor pue ser dende una pallabra, oración o conxuntos de los mesmos elementos, polo tanto unen dende lo más curtiu fasta lo más estenso, por cuenta de ello esiste una clasificación que dexa la distinción y complementación na construcción de cualquier documentu.

Enllaces esternos

• Datos: Q4889706