Country rock
Denominar, usualmente, country rock a un xéneru musical mistu que, partiendo de fundamentos estéticos y presees propies del rock, toma les sos bases musicales de les tradiciones folclóriques de los Estaos Xuníos, non yá de les direutamente venceyaes col country y el hillbilly, sinón tamién col blues sureñu y otros xéneros tradicionales.
| Country rock | ||
|---|---|---|
 | ||
| Oríxenes musicales |
Bluegrass o hillbilly Folk estauxunidense rock & roll | |
| Oríxenes culturales | Mediaos de los años 1960 n'Estaos Xuníos | |
| Instrumentos comunes | Guitarra acústica, Guitarra llétrica, Dobro, Mandolina, Pedal steel guitar, Pianu, Baxu, Batería. | |
| Popularidá | Alta n'Estaos Xuníos y Europa ente 1968 y 1978 | |
| Subxéneros | ||
| Rock sureñu | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Con frecuencia, el campu del country rock asolapar col d'otres etiquetes musicales, como rock sureñu o folk rock.
Orixe
editarLa iconografía tradicional del folk rock asitia la nacencia del xéneru nel xiru dau por Bob Dylan a la so música nel Festival de Newport de 1965, en coincidencia col trunfu de les propuestes discográfiques de The Byrds , pero esto nun dexa de ser un convencionalismu.[1] En realidá, el procesu empecipiárase a finales de la década de 1950, cola fuerte evolución sufierta pol Bluegrass, les innovaciones que fueron consolidándose al traviés del Grand Ole Opry y l'apaición de grupos como New Lost City Ramblers, The Weavers, Peter, Paul & Mary o Scottsville Squirrel Barkers, qu'incluyía a músicos tan esenciales nel country rock como Chris Hillman o Bernie Leadon.[2] Sía que non, pal postreru terciu de la década de 1960, el Folk rock, y venceyáu a él, el Country rock, apaez yá como un estilu consolidáu.
Carauterístiques
editarMusicalmente, el country rock recueye los conceutos del pop y el rock de los años 1960, tantu nes bases instrumentales, como nos conceutos rítmicos y melódicos, polo que puede afirmase que, básicamente, ye rock. L'aportación folkie concretar na eleición de la temática, la introducción de temes puramente country nel repertoriu de les bandes y, sobremanera, nos arreglos instrumentales. Elementos más cosméticos, por tanto, que de fondu.
La banda-tipu del xéneru, incorpora una primer llinia de dos o más guitarres, acústiques y llétriques, incluyendo usualmente una Pedal steel guitar y, n'ocasiones, una mandolina o un dobro, preseos bien venceyaos col bluegrass. Dacuando tienen presencia otros preseos, casu del violín o del fiddle (p.ej. Charlie Daniels) o'l saxofón-flauta (p.ej. Jerry Eubanks), anque nun ye lo avezáu. La llinia rítmica, otra manera, ye clásicamente rock, con teclaos (usualmente, pianu llétricu o órganu), baxu y batería.
Anque munchos de les temes tienen partes vocales claramente pop o rock, les bandes suelen incluyir estribillos y partes cantaes por trés voces harmonizaes n'estilu bluegrass (voz aguda principal na tónica, con harmoníes del tenor en terceres y del barítonu).[3]
Historia y evolución
editarEl pasu más decidíu dende'l folk rock californianu escontra'l country rock, dar los mesmos The Byrds cuando publicaron el so sestu álbum, en 1968, tituláu Sweetheart of the Rodeo. Otres bandes, como Buffalo Springfield o Hearts of Flowers, yá taben trabayando en llinies coincidentes. L'área de San Francisco y, polo xeneral, California diera impulsu a una serie d'artistes que, provenientes del folk, asumieren la cultura musical sicodélica y establecíu unes bases aparentes pa esi desenvolvimientu: Country Joe & The Fish, The Grateful Dead...
Pero nos últimos años de la década, y primer terciu de los años 1970, les bandes de country rock empezaron a floriar, especialmente tres la separación de grupos emblemáticos como The Byrds y Buffalo Springfield: Chris Hillman y Gram Parsons formaron los Flying Burrín Brothers; Bernie Leadon formó Dillard & Clark y, dempués, incorporar a los Burrín; Randy Meisner y Jim Messina crearon otra de les bandes básiques del xéneru, Pocu; Stephen Stills formó Manassas y, xunto con David Crosby y Graham Nash, Crosby, Stills & Nash, a los que se xunió Neil Young, que tamién tuvo en Buffalo Springfield. Amás, taben Rick Nelson y el so Stone Canyon Band, otres bandes como New Riders of the Purple Sage y artistes como J.J.Cale.
Avanzada la década de los años 1970, el xéneru consolidóse y dalgunos de los grupos citaos consiguieron importantes ventes en tol mundu, como Pocu (Indian Summer, 1977 y Legend, 1978), yá ensin Richie Furay, y ensin Meisner nin Messina (que se colara pa formar Loggins y Messina), pero col polifacéticu Rusty Young y Paul Cotton al frente.[4] L'enorme ésitu alcanzáu, al empiezu de la década, peles bandes de blues sureñu (Allman Brothers Band y, más tarde, Lynyrd Skynyrd) favoreció igualmente'l despegue del xéneru y l'apaición d'una gran cantidá de bandes a caballu ente'l country rock y lo que dende entós se conoció como rock sureñu:[5] Marshall Tucker Band, Charlie Daniels Band, Cowboy, Little Feat, Rich Mountain Tower ...
D'ente toles bandes apaecíes nesti contestu, la qu'algamó mayores ventes foi, ensin dulda, Eagles, el grupu formáu por Randy Meisner en dexando a Pocu, y por Bernie Leadon, qu'abandonó a los Burrín en 1971. El quintu de los sos álbumes, Hotel California, supunxo'l puntu álgido, tocantes a ésitu popular, del xéneru (y, al empar, el so despegue d'él).[6] Otros grupos qu'empezaren na llinia del country rock o del rock sureñu, como los Doobie Brothers nos sos primeros discos, Black Oak Arkansas, Wet Willie o Delaney & Bonnie & Friends, fueron tamién, de forma paulatina, estremándose del xéneru.
A finales de la década, el xéneru yá nun taba de moda, en parte pol xiru que'l rock dio escontra'l punk, en parte porque'l circuitu del country nun acabara d'asimilalo, anque sí asumió parte de los sos planteamientos instrumentales (Dwight Yoakam, etc.). Sicasí, les bandes de country rock siguieron mientres la década de 1980 y, inclusive, nos años 1990, apaecieron nueves bandes de rock que recoyeron parte del legáu sureñu (Brothers Brooks, Black Crowes...).
Pero la nacencia del punk va aniciar, nos noventa, l'apaición d'una nueva xeneración de músicos que dende distintos puntos de los Estaos Xuníos y con gran diversidá musical, van tener de mancomún l'usu de les guitarres y un estilu musical basáu nos raigaños musicales y el country rock y que van ser etiquetaos como 'insurgent' o 'new' country. Ye'l casu de grupos como Jayhawks y Lambchop o de Uncle Tupelo, grana de lo que van ser Wilco y Son Volt, o de cantautores como Steve Earle y Kim Richey.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Myrus, Donald: Balaes, Blues y Big Beat, Editorial Diana, Méxicu, 1970, páx. 21
- ↑ Myrus, Donald: Op. cit. páx. 105 y 109
- ↑ Domínguez, Manuel: Banjo París Session - liner notes, Guimbarda DD-22009/10, Madrid, 1977
- ↑ Bonu, Juan B.:Xuegos aconceyaos: Poco, Vibraciones, nº35, Barcelona, agostu de 1977, páx. 44
- ↑ Manrique, Diego A.:Rock sureñu: Una música americana, Ozonu nº2, Madrid, xunu de 1975, páx. 40
- ↑ Murillo Llerda, Julio: Eagles: Batiendo alas, Vibraciones, nº33, Barcelona, xunetu de 1977, páxs. 26 a 39
Enllaces esternos
editar
Datos: Q613408
