Diego Cañamero

políticu español

Diego Cañamero Valle (25 de setiembre de 1957Campillos) ye un sindicalista y políticu español, conocíu por haber sío secretariu xeneral del Sindicatu d'Obreros del Campu (SOC) d'Andalucía y voceru nacional del Sindicatu Andaluz de Trabayadores (SAT).[1] Anguaño ye diputáu nel Congresu español pola coalición Xuníos Podemos.

Diego Cañamero
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España

14 xunetu 2016 - 5 marzu 2019
Distritu: Xaén
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 2016
alcalde

Vida
Nacimientu Campillos25 de setiembre de 1957 (67 años)
Nacionalidá España
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticu, sindicalistajornalero (es) Traducir
Creencies
Partíu políticu Izquierda Xunida
IMDb nm8218939
Cambiar los datos en Wikidata

Infancia y mocedá

editar

Fíu de José Cañamero y Joaquina Valle, nació en Campillos, llocalidá de la provincia de Málaga. Con tan solu trés meses treslladóse al pie de los sos padres y trés de los sos hermanos a les Marismes del Guadalquivir, a lo que güei se llama Isla Mayor (Sevilla), pero que naquella dómina denominábase Villafranco del Guadalquivir, n'honor al dictador Francisco Franco. El motivu d'esti treslláu foi l'emplegu qu'atopó'l so padre na ganadería de toros bravos Concha y Sierra, entós propiedá de la familia Pareja Obregón y asitiada ente Alfonso XIII ya Isla Mayor.

En toa esa contorna predominaba'l cultivu d'arroz, qu'entós xeneraba miles de jornales y Cañamero, con 8 años d'edá, empezó a trabayar. Nun pudo dir a la escuela; la so familia yera bien probe y precisaba esi jornal que'l mozu Diego podía apurrir pal sustentu de la casa: 30 pesetes de "sol a sol" curiando los planteles del arroz por que nun los comieren los páxaros. Esi foi'l so primer emplegu.

Cuando tenía 11 años, a finales d'agostu de 1967, la so familia treslladóse a El Coronil (Sevilla). Nel branu de 1973 emigró a Cataluña, concretamente a Terrassa (Barcelona), onde trabayó na construcción. A los trés meses tuvo que tornar urxentemente por cuenta de la enfermedá del so padre, que finó de cáncer el 9 d'avientu de 1973 con 49 años. Diego Cañamero, que yera'l cuartu de 11 hermanos, tuvo que faese cargu al pie de la so madre de los sos hermanos más pequeños, una y bones los mayores taben casaos. Pa caltener a la familia buscaba trabayu nos molinos d'aceite mientres la recoyida de l'aceituna y pidía la vez de nueche pa poder restolar de día y meter dos jornales na so casa.

Trayeutoria sindical

editar

El primer tropiezu de Diego Cañamero cola Guardia Civil asocedió n'avientu de 1974, cuando taba restolando aceituna nel Cuetu de Las Cañas nel términu municipal de Montellano (Sevilla). Nesa dómina, Cañamero yá empezaba a axuntase con mozos de la so mesma edá pa falar de la situación de paru y los baxos salarios.

Poco tiempu dempués conoció a Paco Casero, Diamantino García y Gonzalo Sánchez. Taba xestándose el movimientu de les Comisiones de Xornaleros, que darréu-y daríen vida al Sindicatu d'Obreros del Campu (SOC). Nesi tiempu Cañamero yera llamáu cuasi a diariu al cuartel de la Guardia Civil, sufriendo tou tipu d'amenaces.

En xineru de 1976 foi unu de los promotores d'una fuelga n'El Coronil mientres la recoyida de la remolacha. Esixíense 700 pesetes per xornada de trabayu, yá que solo ganábase 300 pesetes, ente que nel restu pagábase la xornada al doble. En setiembre del mesmu añu foi deteníu n'El Coronil y encarceláu na prisión provincial de La Ranilla en Sevilla, por participar nuna concentración esixendo un conveniu xustu nel acampezo.

En 1977 foi nuevamente deteníu en Cantillana (Sevilla) por partir octavielles. Nel cuartelillu recibió una fuerte paliza de manes de la Guardia Civil.

Diego Cañamero foi unu de los fundadores del Sindicatu d'Obreros del Campu y en setiembre de 1977 foi escoyíu miembru de la Secretaría Permanente del SOC nel Congresu de dichu sindicatu, celebráu en Morón de la Frontera (Sevilla).

En setiembre de 1983 foi deteníu y encarceláu por participar nun encierre nel Conceyu d'El Coronil pa esixir dineru pa los paraos. La Guardia Civil utilizó un pequeñu esplosivu pa volar la puerta d'entrada que los zarraos bloquiaren. En siendo deteníu al pie de los sos compañeros d'encierre foi treslladáu a la cárcel, onde tuvo recluyíu 10 díes. Como protesta pol so encarcelamientu, Cañamero llevó a cabu una fuelga de fame mientres esos díes.

En marzu de 1984, nel III Congresu del SOC, celebráu en Villamartín (Cádiz), foi escoyíu secretariu xeneral del SOC.

En 2001 dexó con mayoría absoluta l'alcaldía d'El Coronil, cargu nel que permaneció diez años de forma discontinua, pa dedicase íntegramente a xeres sindicales.

En setiembre de 2007, na Asamblea Constituyente del Sindicatu Andaluz de Trabayadores (SAT), foi escoyíu voceru nacional. En payares de 2011, nel I Congresu del SAT, foi nuevamente reelixíu voceru nacional. N'ochobre de 2015, mientres el II Congresu del SAT, foi releváu por Óscar Reina Gómez na portavocía del sindicatu.

Trayeutoria política

editar

Foi candidatu a l'alcaldía d'El Coronil pol Coleutivu d'Unidá de los Trabayadores—Bloque Andaluz d'Izquierdes (CUT-BAI) y por Izquierda Xunida Los Verdes-Convocatoria per Andalucía (IULV-CA) una vegada integróse'l primeru na federación d'izquierdes. Nes eleiciones municipales de 1987 consiguió'l mesmu númberu de votos que'l candidatu a la reeleición, del PSOE, dirimiéndose el desempate nel plenu municipal de invistidura por aciu un sortéu que resultó favorable pa los socialistes.[2] Tres l'arrenunciu del alcalde dos meses dempués, Cañamero asocedería-y nel cargu mientres el restu de llexislatura.

Volvió ser escoyíu alcalde tres les eleiciones de 1995 y foi revalidáu nes de 1999, dexando'l cargu en 2001 a José Antonio Núñez, tamién miembru del CUT-BAI, pa dedicase n'esclusiva al so llabor sindical. Sicasí, siguió formando parte activa del Comité Llocal de IULV-CA n'El Coronil hasta qu'abandonó esta formación n'avientu de 2014, un mes y mediu meses primero que lo fixera tol so partíu.[3][4]

Cañamero supón un importante venceyu del movimientu sindicalista andaluz cola izquierda d'otros puntos d'España como'l País Vascu, declarando'l so sofitu en delles ocasiones a la izquierda abertzale.[5]

Nes eleiciones xenerales del 26 de xunu de 2016 Cañamero presentóse como cabeza de llista de Xuníos Podemos per Xaén, resultando escoyíu diputáu.[6]

Aiciones sindicales y condenes

editar

Participó en numberoses aiciones reivindicatives contra propietarios agrícoles, lo que-y causó crítiques y denuncies de coleutivos como'l sindicatu agrariu ASAJA.[7] Tamién participa en numberoses ocupaciones de finques, ente elles les qu'añalmente suel llevar a cabu'l SAT nel Día d'Andalucía y cada Primeru de Mayu.

En 1986 foi condergáu a un mes y un día de prisión por participar na ocupación de la finca El Garrotal, n'El Coronil.[8]

En 2006 foi denunciáu por inxuries por afirmar que la duquesa Cayetana d'Alba contrataba trabayadores irregulares nes sos finques.[9]

Nel branu de 2012 dellos miembros del SAT participaron na sustración d'alimentos nun supermercáu de la cadena Mercadona n'Écija y n'otru de la cadena Carrefour n'Arcos de la Frontera, pa destinalos a un comedor social.[10] Arriendes de estos sucesos y la fuerte cobertoria proporcionada pelos medios de comunicación, Cañamero aceptó invitaciones pa participar en programes de conxusta política como El gato al agua, de la cadena Intereconomía, o Salvados, de La Sexta, ente otros.

Esi mesmu branu participó xunto con otros sindicalistes nes marches que'l SAT realizó por toa Andalucía.[11]

A principios de 2013 promovió n'El Coronil una fuelga declarada pol SAT nel serviciu municipal de recoyida de basures col fin de reactivar una bolsa d'emplegu rotativa. Esta fuelga provocó que per primer vegada n'España decretara una alerta sanitario nun conceyu por acumuladura de borrafes, declarándose tal estáu en dos causes.[12][13][14]

Foi deteníu en Málaga'l 9 de xunetu de 2013 pa emprestar declaración pola ocupación de la finca militar de Las Turquillas un añu antes.[15] D'alcuerdu al propiu Cañamero, la presencia del SAT nestes tierres tenía como oxetivu que «les tierres públiques pasen a concursu por que les cooperatives puedan adquiriles agora que tán en desusu». Por esta aición foi condergáu a siete meses de cárcel y una multa de 1.200 euros.[16]

La so intensa llabor reivindicativa provocó qu'acumule numberoses querelles xudiciales. Diego Cañamero foi encarceláu en cinco causes, foi acusáu nunos 60 xuicios y deteníu en más de 50 ocasiones. En 2010, Cañamero declaróse, por decisión de la direición del sindicatu, «insumiso xudicial».[17]

Referencies

editar
  1. Biografía de Diego Cañamero
  2. Resultados eleutorales de El Coronil.
  3. «Diego Cañamero y varios dirigentes de la CUT dejan Izquierda Unida».
  4. «La CUT de Sánchez Gordillo decide dejar IULV-CA y no integrase en otro partido».
  5. «El Sindicato Andaluz de Trabajadores cree que "es hora" de que "los presos vascos estén en la calle en libertad"».
  6. «El sindicalista Diego Cañamero encabezará la lista de Unidos Podemos por Jaén» eldiario.es. 19 de mayu de 2016.
  7. «Absuelven a Diego Cañamero de coaiciones durante una huelga». ABC (29 de marzu de 2005). Consultáu'l 15 de febreru de 2015.
  8. José Antonio Carrizosa (1 de setiembre de 1986). «3.000 personas pidieron en El Coronil el indulto para Diego Cañamero». El País. Consultáu'l 15 d'agostu de 2012.
  9. Tereixa Constenla (5 de marzu de 2006). «El título "ganado" de la duquesa de Alba». El País. Consultáu'l 15 d'agostu de 2012.
  10. «Sindicalistas se llevan alimentos de dos súper n'Andalucía para comedores sociales».
  11. Francisco Artacho.
  12. Manuel Planelles.
  13. Eduardo Barba.
  14. «La Junta declara de nuevo la situación de "riesgo sanitario" en El Coronil».
  15. «Cañamero comparece ante el TSJA, pero elude declarar por la ocupación de la finca».
  16. «Sánchez Gordillo y Cañamero, condenados a 7 meses de cárcel por la ocupación de una finca». El Huffington Post (21 de payares de 2013). Consultáu'l 15 de febreru de 2015.
  17. «Cañamero se declara “insumiso judicial”».

Enllaces esternos

editar