Dios[1] ye un conceutu teolóxicu, filosóficu y antropolóxicu que fai referencia a la suprema deidá adorada por dalgunes relixones, n'especial les d'orixe abrahámicu y aquelles rellacionaes. La so conceutualización foi tema d'alderique en cuasi toles civilizaciones humanes.

Dios
Información
[editar datos en Wikidata]

La pallabra Dios escríbese n'asturianu con mayúscula como sustantivu propiu cuando se refier a la idea de ser supremu de les relixones monoteístes, como son el xudaísmu, el cristianismu, l'islam y, seique en menor midida, el zoroastrismu o mazdeísmu.

Los nomes de Dios

editar

El vocablu "Dios" ye n'asturianu l'usáu pa referinos a la deidá suprema de les relixones monoteístes. Sicasí, non siempres se tornen los nomes que n'otres relixones denomen al mesmu Dios, o a un conceutu asemeyáu, sinón que se citen na llingua del país d'orixe. Dalgunos nomes, que se refieren o puen referise a Dios son:


  • Allāh (árabe; o Alá n'asturianu), nel Islam. Magar que suel camentase lo contrario, nun ye un nome propiu sinón la pallabra "Dios" n'árabe. Con esta pallabra, los arabofalantes, (seyan musulmanes, cristianos o xudíos) refiérense al dios únicu de les relixones monoteístes (ver 99 nomes de Dios).
  • Cao Đài (vietnamita), nel caodaísmu.
  • Yavé o Yahweh (YHWH (יהוה) n'hebréu) ye'l nome del Creador, usáu poles comunidaes xudíes y cristianes. Suel tornase por "El que ye" o "El que vive". Esta grafía hebrea יהוה ye conocida pol vocablu griegu tetragrámaton. Nel cultu xudíu esti nome enxamás nun se pronuncia magar qu'apaeza escritu nos testos relixosos, diciéndose n'arróu d'ello Adonai. Darréu que nel testu hebréu nun hai vocales, nun se sabe cómo pronunciar esautamente'l nome (que los Sabios Hebreos tresmitíen oralmente a los sos alumnos) y por ello hailos qu'usen la trescripción de Yahweh mentanto qu'otros usen el nome de Jehová, yustaponiendo les vocales d'Adonai a les consonantes de YHWH.

Referencies

editar