Diseñu urbanu

El diseñu urbanu ta empobináu a interpretar la forma y l'espaciu públicu con criterios físicu-estéticu-funcionales, buscando satisfaer les necesidaes de les comunidaes o sociedaes urbanes, dientro d'una considerancia del beneficiu coleutivu nun área urbana esistente o futura, hasta llegar a la conclusión d'una estructura urbana a siguir. Polo tanto'l diseñu urbanu realiza la planeación física en niveles d'analises como son la rexón, el centru urbanu, l'área urbana y hasta'l mesmu moblame urbanu.

Tradicionalmente tuvo referida a una disciplina dientro del planiamientu urbanu, de l'arquiteutura paisaxística, o más contemporáneamente venceyada con disciplines emerxentes como'l urbanismu paisaxísticu. Independientemente de la crecedera prominente de les actividaes d'éstes disciplines, ta meyor conceptualizada como una práutica de diseñu qu'opera na interseición de los trés, y poro, rique d'un bon entendimientu d'otres implicancias, tal como economía urbana, economía política y teoría social.

La teoría del diseñu urbanu trata primariamente el diseñu y la xestión del espaciu públicu (como por casu l'ámbitu públicu, l'área pública, o'l dominiu públicu), y la forma en que los llugares públicos esperiméntense y usen.

L'espaciu públicu inclúi la totalidá de los espacios usaos llibremente nel día ente día pol públicu polo xeneral, como les cais, les places, los parques y la infraestructura pública. Dellos aspeutos de los espacios de propiedá privada, como les fachaes de los edificios o los xardinos domésticos, que tamién contribúin al espaciu públicu y son polo tanto consideraes pola teoría del diseñu urbanu. Dalgunos de los escritores qu'abogáu y tratáu sobre esta disciplina son Gordon Cullen, Jane Jacobs, Christopher Alexander, William H. Whyte, Kevin Lynch, Aldo Rossi, Robert Venturi, Colin Rowe, Peter Calthorpe y Jan Gehl.

El diseñu urbanu ye un campu íntimamente rellacionáu col planiamientu urbanu, pero estremar d'ésti, nel enfoque a les meyores físiques del ambiente público, yá que na práutica'l planiamientu urbanu centrar na alministración de la urbanización privada al traviés del planiamientu d'esquemes y otros controles estatales d'urbanización.

Factores qu'inflúin nel confort urbanu

Carauterístiques de la Redolada:

Definir unes condiciones de confort aplicables a cualquier tipu d'espaciu públicu urbanu, a toles actividaes humanes susceptibles de ser desenvueltes nellos en cualquier momentu y allugamientu xeográficu, resulta una xera por demás complexa y en munchos casos imposible dada la variedá de casos.

Entendemos el Confort como'l conxuntu de condiciones óptimas que tienen de coincidir simultáneamente nun espaciu públicu pa llograr el so máximu aprovechamientu o esfrute pa una actividá y un momentu concretu.

El Confort nel espaciu públicu urbanu vien determináu por distintos factores: condicionantes térmicos, escala urbana, ocupación del espaciu públicu, paisaxe urbano, perceición de seguridá, condiciones acústiques, calidá del aire, ergonomía. Toos estos parámetros tán interconectaos. L'alteración d'unu d'ellos repercute na calidá de los demás. Plantégense de siguío dalgunes d'éstes problemátiques:

Escala urbana

La rellación ente l'altor de les edificaciones y la separación de los bloques foi motivu d'estudiu particularmente al entamu del Movimientu Modernu pola so incidencia nel soleamiento de les viviendes, anque ensin analizar la so importancia nel espaciu publico. Dende esti últimu puntu de vista, la AEUB(ii) propón l'indicador del anchu de la seición.

La proporción de la cai tamién ye determinante pal allugamientu d'arboláu de porte grande o pequeñu nes ceres, places, xardinos y la creación de corredores verdes urbanos. La forma y tamañu de los espacios llibres tienen de guardar proporcionalidad colos niveles de frecuentación y d'actividá esperaos, una mayor superficie nun presupon una mayor calidá como demostró la esperiencia de los espacios interbloques de la ciudá funcional. Si multipliquen les actividaes nos espacios llibres arriquezse la vida nellos, auméntase'l númberu d'usuarios y reutilízase la inversión.

Paisaxe urbano

Esisten múltiples formes de paisaxe: comercial, históricu, arquiteutónicu, natural, toes elles con gran carga suxetiva. El componente estéticu del paisaxe ye una ferramienta bien pervalible pa xenerar confort. Paisaxe Urbano entendíu dende una perspeutiva puramente visual, como la idea de la perceición que tenemos de la redolada y de una posición específica dientro del área urbana.

Independientemente del so curiosu podemos crear un ambiente alcontradizo rompiendo la monotonía y creando interés nel pasiante al traviés de la esistencia de focos d'atraición intermitentes y finxos a lo llargo del paisaxe urbano

Sía que non anque los focos d'atraición proyeutaos destaquen ye importante la so integración nun texíu urbano homoxéneu.

Perceición de seguridá

Pa llograr una redolada llibre d'amenaces tien d'esistir cohesión social y proyeutar la ciudá de cuenta que se potencie la visibilidá del espaciu y la so tresparencia, utilizando elementos arquiteutónicos que fomenten la vixilancia natural ente conciudadanos.

Principios del diseñu urbanu

Los espacios públicos tán frecuentemente suxetos a la superposición de responsabilidaes de múltiples axencies o autoridaes ya intereses de propietarios cercanos, según los requerimientos de múltiples y dacuando competentes usuarios. Polo tanto'l diseñu, la construcción y l'alministración del espaciu públicu, demanda la consulta y negociación ente una variedá d'esferes. Los diseñadores urbanos raramente tienen el grau de llibertá o control artísticu ufiertáu n'otros oficios del diseñu como l'arquiteutura. De normal rique de collaboración multidisciplinar con representación banciada de los múltiples campos, incluyendo la inxeniería, ecoloxía, hestoria local y planiamientu del tresporte urbanu.

El diseñu urbanu tien en considerancia los siguientes aspeutos:

Estructura urbana: Cómo los llugares asítiense xuntos y cómo les partes interrelaciónense unes con otres.
Tipoloxía, densidá y sustentabilidad urbana: tipos d'espacios y morfoloxíes rellacionaes cola intensidá d'usu, consumu de recursos, producción y caltenimientu de comunidaes vidables.
Accesibilidá: Aprovir una opción fácil y seguro pa movese ente los espacios.
Legibilidad y guiamiento: Ayudar a les persones a atopar el camín y entender cómo funciona l'espaciu.
Animación: Diseñar espacios p'asemeyar actividá pública.
Amiestu d'usos complementarios: Locación d'actividaes que dexen interacción contructiva ente elles.
Carauterización y significación: Reconocer y valorar les diferencies ente un espaciu y otru.
Continuidá y cambéu: alcontrar les persones en tiempu y espaciu, incluyendo lo que respecta al patrimoniu y el soporte pa la cultura contemporánea.
Sociedá civil: Faer espacios onde les persones sían llibres d'atopase unes con otres como iguales cívicos, una componente importante na construcción del capital social.

Ver tamién

Referencies

Enllaces esternos

Publicaciones del Ministeriu del Ambiente, incluyíu'l protocolu de diseñu urbanu, de Nueva Zelanda Archiváu 2015-01-14 en Wayback Machine