Electric Light Orchestra
Electric Light Orchestra (ELO) ye un grupu británicu de rock progresivu natural de Birmingham, Inglaterra y liderada pol músicu Jeff Lynne.[1] La ELO formar pa dar cabida al deséu de Lynne y de Roy Wood de crear cantares de pop y rock modernes con tintes clásicos. Dempués de la salida de Wood, tres el llanzamientu del álbum debú, Lynne #convertir nel líder del grupu y compunxo, iguó y produció tolos cantares y trabayos de la formación. Ente 1971 y 1986, mientres la so dómina de mayor actividá, el grupu publicó once álbumes y llogró una notable popularidá con trabayos como A New World Record, Out of the Blue y Discovery.
Electric Light Orchestra | ||
---|---|---|
Orixe | Reinu Xuníu | |
Xéneru(os) | rock progresivu, art rock (es) , Pop progresivo (es) , rock sinfónico (es) , pop rock, rock and roll y classic rock (en) | |
Sellu discográficu | Warner Bros. Records, Harvest Records (es) , Warner Records, United Artists Records, Columbia Records, Epic Records, Legacy y Sony BMG | |
Enllaces esternos | ||
Sitiu web oficial | https://jefflynneselo.com/ | |
Discogs | 112154 | |
ElectricLightOrchestra | ||
jefflynneselo y JeffLynnesELO | ||
IMDb | nm1570672 | |
[editar datos en Wikidata] |
A pesar del ésitu de los sos primeros senciellos nel Reinu Xuníu, el grupu llogró una mayor popularidá nos Estaos Xuníos, onde se convirtieron nuna de les bandes con mayores ventes de la industria musical. Ente 1972 y 1986, y a pesar de nun llograr nengún númberu unu, la Electric Light Orchestra atropó un total de quince senciellos top 10 nel Reinu Xuníu y siete nos Estaos Xuníos, y caltién el récor d'ésitos nel top 40 de la hestoria de Billboard ensin collechar un númberu unu.[2] Amás, llogró 38 premios de la British Phonographic Industry (BPI), ventiún de la RIAA y diecinueve de la CRIA, y vendió más de cincuenta millones de copies a nivel mundial.[3][4][5]
Tres la so separación en 1986, Lynne volvió reformar la Electric Light Orchestra en dos causes: en 2001, cola publicación de Zoom, y en 2015, sol nome de Jeff Lynne's ELO, pal llanzamientu de Alone in the Universe.
Historia
editarOrixe del grupu y primeros trabayos (1970–1974)
editarA finales de la década de 1960, Roy Wood, guitarrista, vocalista y compositor de The Move, tuvo la idea de formar un nuevu grupu qu'usara violinos, cellos, y preseos de vientos pa dar a la so música un soníu clásicu, llevando'l rock na direición de «recoyer el testigu que dexaron The Beatles».[6] Jeff Lynne, líder del grupu The Idle Race, sintióse atraíu pola idea de Wood. En xineru de 1970, cuando Carl Wayne abandonó The Move, Lynne aceptó la invitación de Wood de xunise al grupu cola condición de que centrara la so enerxía nel nuevu proyeutu. El 12 de xunetu de 1970, Wood y Lynne grabaron el primer cantar de la Electric Light Orchestra, «10538 Overture», compuesta por Lynne, a la qu'añadieron delles pistes de violonchelu.[n. 1] L'álbum resultante, The Electric Light Orchestra, foi publicáu en 1971 nel Reinu Xuníu.[n. 2]
El primer conciertu de la ELO tuvo llugar el 16 d'abril de 1972 nel Greyhound Pub de Surrey ya incluyó la participación de los violonchelistes Mike Edwards y Hugh McDowell, del baxista Richard Tandy y del violinista Wilfred Gibson.[7] Sicasí, esta formación nun duró enforma tiempu: Craig abandonó'l grupu y al poco tiempu Wood y Lynne empezaron a sufrir tensiones por cuenta de problemes col representante y con una xira insatisfactoria per Italia, onde los preseos de cuerda nun podíen escuchase. Por cuenta de ello, Wood, Hunt y McDowell abandonaron el grupu mientres les sesiones del segundu álbum y fundaron Wizzard.[7] A pesar de les predicciones de la prensa musical de que'l grupu nun #funcionar ensin Wood, al ser la fuercia impulsora na so creación, Lynne empezó a dirixir el grupu, al cual añadió al baxista Mike de Albuquerque y al violonchelista Colin Walker.
La nueva formación de la ELO debutó nel Reading Festival de 1972, onde l'usu de pick-ups nos preseos de cuerda dexó da-yos una amplificación apropiada nel escenariu. En febreru de 1973, el grupu publicó ELO 2, el so segundu álbum, qu'incluyó una versión de la tema de Chuck Berry «Roll Over Beethoven».[8] Mientres la grabación del so siguiente álbum, Gibson y Walker abandonaron el grupu y fueron reemplazaos pol violinista Mik Kaminski, ente que les partes de violonchelu fueron d'equí p'arriba interpretaes por Edwards. L'álbum resultante, On the Third Day, foi publicáu a finales de 1973 ya incluyó el sencilo «Showdown». McDowell, que dexara'l grupu l'añu anterior, volvió xunise mientres la xira de promoción nos Estaos Xuníos.
Ésitu global: de Eldorado a Time (1974–1981)
editarPara Eldorado, A Symphony, un álbum conceptual sobre un soñador, Jeff Lynne dexó de sobregrabar delles pistes de preseos de cuerda y nel so llugar contrató a una orquesta entera, con Louis Clark como arreglista.[9] El primer senciellu, «Can't Get It Out of My Head», foi'l primer top 10 del grupu nos Estaos Xuníos, ente que Eldorado #convertir nel primer trabayu del grupu certificáu como discu d'oru. Mientres la grabación de Eldorado, De Albuquerque abandonó'l grupu pa pasar más tiempu cola so familia, polo que les partes de baxu fueron tocaes por el mesmu Lynne. Tres la so publicación, Lynne contrató a Kelly Groucutt como baxista y reemplazó al violonchelista Mike Edwards por Melvyn Gale. La formación estabilizóse a midida que la banda algamó un soníu más accesible y consolidábase como una atraición nel circuitu d'estadios y de sables nos Estaos Xuníos. Amás, apaeció en cuatro causes nel programa de televisión The Midnight Special ente 1973 y 1977, más que cualesquier otru grupu na hestoria de la serie. Entrín y non, el grupu publicó Face the Music en 1975, qu'incluyó los senciellos «Evil Woman» y «Strange Magic», y que'l so tema instrumental d'apertura, «Fire on High», foi usáu como música de fondu en dellos montaxes de CBS Sports. El grupu sofitó'l llanzamientu de Face the Music con una xira polos Estaos Xuníos ente febreru y abril de 1976, tocando un total de 68 conciertos.
El sestu álbum, A New World Record, foi'l primer top 10 del grupu nel Reinu Xuníu tres el so llanzamientu en 1976.[10] A New World Record foi certificáu discu de platín pola RIAA ya incluyó los senciellos «Livin' Thing», «Telephone Line», «Rockaria!» y «Do Yá», una regrabación d'una tema de The Move. L'álbum foi acompañáu d'una xira per Estaos Xuníos ente ochobre de 1976 y abril de 1977, con un descansu n'avientu nel que tocaron nos American Music Award. A New World Record foi siguíu por Out of the Blue, un álbum doble que llegó al puestu cuatro nes llistes d'ésitos británica y d'Estaos Xuníos y qu'incluyó los senciellos «Sweet Talkin' Woman», «Mr. Blue Sky» y «Wild West Hero», toos ellos top 10 nel Reinu Xuníu. El nuevu álbum foi siguíu d'una xira de nueve meses con 92 conciertos, con una costosa puesta n'escena qu'incluyó máquines de fumu y una pantalla láser. Nos Estaos Xuníos, la xira foi etiquetada como The Big Night y foi la más esitosa del grupu, con una asistencia de 80 000 persones nel Cleveland Stadium, según la de mayor recaldación de la historia de la música hasta esi momentu.[11] El grupu tocó nel Wembley Arena de Londres mientres ocho nueches siguíes, con toles entraes vendíes. El primeru de los conciertos del Wembley Arena foi grabáu y televisáu, y darréu publicáu como CD y DVD.
En 1979, la ELO publicó Discovery, un álbum carauterizáu por un soníu más cercanu al discu que llegó al primer puestu nes llistes de discos más vendíos d'Australia y del Reinu Xuníu.[10] Discovery incluyó los senciellos «Shine a Little Love», «Last Train to London», «Confusion» y «The Diary of Horace Wimp», toos ellos top 10 nel Reinu Xuníu. El grupu grabó videoclips de tolos cantares de Discovery, y anque nellos apaecen los siete miembros de la formación, Lynne amenorgar a un cuartetu integráu por Bev Bevan, Richard Tandy y Kelly Groucutt, dempués d'echar a la seición de cuerdes formada por Mik Kaminski, Melvyn Gale y Hugh McDowell.
La Electric Light Orchestra remató 1979 como'l grupu con mayores ventes del Reinu Xuníu, algamando'l picu de la so fama ya inclusive inspirando un cantar tributo de Randy Newman titulada «The Story of a Rock and Roll Band». El mesmu añu, Lynne refugó una invitación por que la ELO encabezara los conciertos del Knebworth Festival. En 1980, el músicu compunxo la banda sonora de la película musical Xanadu, interpretada por Olivia Newton-John. La película llogró un escasu ésitu en taquilla, pero la banda sonora algamó un mayor ésitu y convirtióse en discu de platín. Xanadu incluyó dellos senciellos esitosos: «Magic», interpretada por Newton-John y númberu unu nos Estaos Xuníos, «Suddenly», a dúu ente la cantante y Cliff Richard; «I'm Alive» y «All Over the World», dambes de la ELO. «Xanadu», interpretada por Newton-John y el grupu, convertir nel únicu cantar de la ELO n'algamar el númberu unu nes llistes britániques.[12] El mesmu añu, Bev Bevan publicó The Electric Light Orchestra Story, un llibru sobre la so carrera con The Move y la ELO.
En 1981, el soníu del grupu volvió camudar col llanzamientu del álbum conceptual Time, una vuelta al soníu más progresivu de trabayos como Eldorado. Ensin una seición de cuerdes, los sintetizadores tomaron un papel dominante nel nuevu soníu del grupu, al igual que na mayor parte del soníu de la década. Anque Time incluyó una orquestación conducida por Rainer Pietsch, el paisaxe sonoro polo xeneral incluyó un ambiente más electrónico d'acordies col calter futurista del álbum. Time encabezó les llistes d'álbumes más vendíos del Reinu Xuníu mientres dos selmanes y foi l'últimu discu de la ELO certificáu como platino nel so país natal. Tres el so llanzamientu, el grupu promocionó Time con una xira na que Mik Kaminski tornó a la formación, aumentada con Louis Clark y Dave Morgan.
Marca del grupu
editarLa marca oficial del grupu foi diseñada pol artista Kosh en 1976 y publicada per primer vegada nel álbum A New World Record. El diseñu ta basáu nuna jukebox Wurlitzer de 1946 del modelu 4008. Foi incluyíu na portada de dellos álbumes del grupu en distintes formes. Asina, pa la portada de Out of the Blue, la marca foi convertida nuna estación espacial, nuna imaxe que se consolidaría como seña d'identidá del grupu. Per otra parte, en Discovery, foi tresformáu nun artefautu pequeñu a manera d'ayalga descubierta. Amás, Bev Bevan #usar na parte frontera de la so batería.
Integrantes
editar- Miembros actuales
- Jeff Lynne – voz, baxu, guitarra, teclaos, batería, cello, productor, compositor, arreglista (1970–1986, 2000–2001, 2012-presente)
- Richard Tandy – teclaos, sintetizador, baxu, coros y arreglista (1972–1986, 2000–2001, 2012-presente)
- Antiguos miembros
Discografía
editar- 1971: The Electric Light Orchestra/ Non Answer
- 1972: ELO 2
- 1973: On the Third Day
- 1974: Eldorado, A Symphony
- 1975: Face the Music
- 1976: A New World Record
- 1977: Out of the Blue
- 1979: Discovery
- 1981: Time
- 1983: Secret Messages
- 1986: Balance of Power
- 2001: Zoom
- 2015: Alone in the Universe
Notas
editarReferencies
editar- ↑ Allmusic. «Electric Light Orchestra - Biography» (inglés). Consultáu'l 23 de setiembre de 2015.
- ↑ Robert Porter. «Electric Light Orchestra – The USA Singles». Jeff Lynne Song Database. Consultáu'l 27 de xunetu de 2007.
- ↑ «RIAA». RIAA. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2011.
- ↑ «Home». Bpi.co.uk. Consultáu'l 2 de febreru de 2013.
- ↑ «Electric Light Orchestra - Band History». Elo.biz. Archiváu dende l'orixinal, el 25 de payares de 2015. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2011.
- ↑ «ELO: The band the Beatles could have been». The Guardian (16 d'ochobre de 2008). Consultáu'l 9 d'avientu de 2014.
- ↑ Birmingham Music Archive. «Wizzard» (inglés). Consultáu'l 29 de setiembre de 2015.
- ↑ Allmusic. «Electric Light Orchestra 2 - Allmusic - Songs, Reviews, Credits, Awards» (inglés). Consultáu'l 29 de setiembre de 2015.
- ↑ Eaton Music (5 de xunu de 2008). «Eaton Music – Louis Clark» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-06-05. Consultáu'l 31 de xineru de 2011.
- ↑ 10,0 10,1 Official Charts Company. «ELO: UK Chart History» (inglés). Consultáu'l 1 d'ochobre de 2015.
- ↑ Robert Porter. «Electric Light Orchestra – Out Of The Blue Tour: An in-depth look at the 1978 tour». Jeff Lynne Song Database. Consultáu'l 27 de xunetu de 2007.
- ↑ Guinness World Records: "British Hit Singles 14th Edition", page 195. 0-85112-156-X