Wikipedia

Elena Cornaro Piscopia

Elena Lucrezia Cornaro Piscopia (5 de xunu de 1646, Venecia – 26 de xunetu de 1684, Padua) foi una filósofa veneciana que nel añu 1678 convertir na primer muyer en recibir un doctoráu en filosofía d'una universidá.

Elena Cornaro Piscopia
Vida
Nacimientu Venecia[1], 5 de xunu de 1646[2]
Nacionalidá Bandera de la República de Venecia República de Venecia
Muerte Padua[1], 26 de xunetu de 1684[3] (38 años)
Causa de la muerte tuberculosis
Familia
Padre Giovan Battista Corner
Pueblu familia Cornaro (es) Traducir
Estudios
Estudios Universidá de Padua
Llingües falaes llatín
italianu[4]
griegu
Oficiu matemática, filósofa, teóloga, profesora universitaria, personal médico (es) Traducir
Creencies
Orde relixosa Orde de San Benitu
Cambiar los datos en Wikidata

Primeros años editar

Elena Cornaro Piscopia nació nel Palazzo Loredan, en Venecia, República de Venecia el 5 de xunu de 1646. Foi la tercer fía de Giovanni Battista Cornaro-Piscopia y Zanetta Boni. La so madre yera una llabradora y nun taba casada con Giovanni (con quien tuvo cuatro fíos más) cuando nació Elena.[5] Giovanni Battista yera procurador, un cargu bien alto na república, lo que-y dexaba morar na Plaza de San Marcos. Siguiendo'l conseyu de Giovanni Fabris, un sacerdote amigu de la familia, Elena empezó a estudiar llatín y griegu baxu tutelar de distinguíos profesores, y llueu adquirió fluidez en dambos idiomes, a los siete años d'edá. Tamién aprendió hebréu, español, francés y árabe, lo que-y valió'l títulu de "Oraculum Septilingue". Años más tarde, estudió matemática, filosofía y teoloxía. En 1665, tomó los vezos nun templu benedictín, anque nun se dedicó a ser monxa. En 1669, tradució Colloquio di Cristu nostro Redentore all'anima devota, del monxu cartusiano Giovanni Laspergio, del español al italianu.[6] Foi convidada a formar parte de numberoses sociedaes d'eruditos cuando la so fama empezó a estendese y en 1670 foi electa presidente de la sociedá veneciana Accademia dei Pacifici.[7]

Universidá y graduación editar

Siguiendo los encamientos de Carlo Rinaldini, el so tutor de filosofía, Felice Rotondi solicitó a la Universidá de Padua que-y otorgara a Cornaro el títulu de doctora en teoloxía.[5] Cuando Gregorio Barbarigo, l'obispu de Padua, recibió la noticia de qu'Elena taba intentando llograr el doctoráu en teoloxía, negar a otorgá-ylo, alegando que yera muyer. Sicasí, dexó-y llograr el títulu de doctora en filosofía y, dempués d'una cursada brillosa, llogró'l so títulu. El 25 de xunu de 1678, Cornaro graduar na Catedral de Padua, ante la presencia de les autoridaes de la universidá, los profesores de toles facultaes, los estudiantes y la mayoría de los senadores venecianos, xunto con numberosos invitaos de les Universidaes de Bologna, Perugia, Roma y Nápoles. Lady Elena faló mientres una hora en llatín clásicu, esplicando pasaxes complexos escoyíos al azar d'un llibru d'Aristóteles. El so públicu escuchar con gran atención, y cuando terminó, el profesor Rinaldini dio en da-y la insinia de doctora y el llibru de filosofía, y asitió-y la corona de lloreos correspondiente na cabeza, l'aniellu nel so deu y la muceta de armiño sobre los sos costazos. Esta escena foi afigurada na Ventana Cornaro, allugada na ala oeste de la Biblioteca Thompson Memorial del Vassar College.

 
Ventana Cornaro.

Cornaro foi una de les primeres muyeres que recibió un títulu académicu avanzáu; otros exemplos son Beatriz Galindo y Xuliana Morell.[8] Otres muyeres que recibieron doctoraos na era moderna fueron Sophie Kowalevski y l'historiadora Stefania Wolicka, dambes alredor del añu 1875.[9]

Elena foi miembru de delles academies y yera bien considerada en toa Europa polos sos llogros y les sos virtúes. Margaret Alic, nel so llibru Hypatia's Heritage, menta qu'en 1678 ingresó a la Universidá de Padua como conferenciante en matemática.[10] Dedicó los últimos siete años de la so vida al estudiu y la caridá. Finó en Padua en 1684 de tuberculosis, y foi soterrada na Basílica de Santa Justina. Na Universidá de Padua alzóse una estatua nel so honor. Tres la so muerte, realizáronse-y servicios funerarios en Venecia, Padua, Siena y Roma. Los sos escritos, publicaos en Parma en 1688, constaron de discursos académicos, traducciones y trataos relixosos. En 1685, la so alma máter creó una medaya nel so honor.

Referencies editar

  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Wikipedia n'italianu. Llingua de la obra o nome: italianu.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Elena-Cornaro. Apaez como: Elena Cornaro. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  4. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 Gregersen, Erik. «Elena Cornaro». Encyclopædia Britannica Inc. Consultáu'l 7 de marzu de 2015.
  6. ↑ La Civilttà Cattolica (n'italianu), páx. 430.
  7. ↑ Clelia Pighetti. Il vuoto y la quiete: Scienza y mistica nel '600 Elena Cornaro y Carlo Rinaldini (n'italianu).
  8. ↑ Paul F. Grendler (1988). John W. O'Malley: Schools, Seminaries, and Catechetical Instruction, in Catholicism in Early Modern History 1500-1700: A Guide to Research. Center for Information Research, páx. 328.
  9. ↑ Schwartz, Agata (2008). Shifting Voices: Feminist Thought and Women's Writing in Fin-de-siècle Austria and Hungary. McGill-Queen's Press - MQUP, páx. 248. ISBN 9780773532861.
  10. ↑ Alic, Margaret. Hypatia's Heritage: A History of Women in Science from Antiquity through the Nineteenth Century. Boston: Beacon Press.

Enllaces esternos editar

 
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Elena_Cornaro_Piscopia&oldid=4038510»