Elisabeth Isaksson
Elisabeth Isaksson (1961) ye una glacióloga y xeóloga sueca, quién investiga la historia del clima polar sobre la base de nucleu de xelu. Tamién sobre polución en nieve y xelu na isla noruega de Svalbard y participó en proyeutos europeos gallardoniaos, sobre camudo de clima antárticu.[2][3]
Elisabeth Isaksson | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | 1961 (62/63 años) |
| Nacionalidá |
 Suecia |
| Estudios | |
| Estudios |
Universidá d'Umeå Universidá d'Estocolmu (1988 - 1994) Philosophiæ doctor Universidá de Maine (1988 - 1991) maestría |
| Llingües falaes | inglés[1] |
| Oficiu | glacióloga, xeóloga, esploradora |
| Emplegadores | Institutu Polar Noruegu |
| Premios |
ver
|
 | |
Educación editar
En 1986, graduóse en geociencias pola Universidá de Umeå. Llogró un Fil. Lic. pola Universidá d'Estocolmu y un M.sc. pola de Maine en 1991. Defendió una tesis de rexistros climáticos de nucleos de xelu superficial, Dronning Maud Tierra, L'Antártida, En 1994 dióse-y un Ph.D. pola Universidá d'Estocolmu.[4][2]
Carrera editar
Foi investigadora asistente en proyeutos antárticos na Universidá d'Estocolmu (1988–1995), antes d'aportar glacióloga nel Institutu Polar Noruegu en febreru de 1995, una posición que caltién; y ye güei direutora del Departamentu de Xeoloxía y Xeofísica.[2][5] Dende entós (2001) trabayó sobre los rexistros de xelu de nucleu de Lomonsovfonna en Svalbard, contribuyendo a un númberu d'artículos de cambéu de clima sobre los pasaos 800 años.[6]
Gracies a cambeos n'actitúes escontra l'aceptación de muyeres nel campu dende los 1990s, Isaksson foi capaz de trabayar como glacióloga por más de 25 años. Mientres trabayaba nel so doctoráu cola supervisión de Wibjörn Karlén, entamó estudios en Kebnekaise, el monte más altu de Suecia.[3] Nel Institutu Polar noruegu, contribuyó a investigar cambeos de clima nel Holocenu en L'Antártida de nucleos de xelu y sedimentos marinos, agua radiactivo sobre'l territoriu de Noruega, y trabayu colaborativo con EE. XX. sobre la variabilidá del clima nel este de L'Antártida.[2] Foi participante clave nel Proyeutu européu EPICA de clima antárticu, que recibió'l Premiu Descartes en 2007.[7]
Vida personal editar
En 1990, casóse col estauxunidense glaciólogu Jack Kohler de Filadelfia quién ye tamién emplegáu del Institutu Polar noruegu. Tienen dos neños. La so casa topar en Tromsø nel norte de Noruega.[8]
Referencies editar
- ↑ «idRef» (francés). Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Consultáu'l 12 marzu 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Elisabeth Isaksson» (inglés). Norwegian Polar Institute. Consultáu'l 3 d'agostu de 2016.
- ↑ 3,0 3,1 " Tienes que ser un home duru pa ser un investigador polar?". kifinfo.
- ↑ Altnau, S; Schlosser, Y; Issaksson, Y; Divine, D (7 de mayu de 2015). «Climatic signals from 76 shallow firn cores in Dronning Maud Land, East Antarctica» (inglés). The Cryosphere, 9, 924-944, 2015. Consultáu'l 3 d'agostu de 2016.
- ↑ Vinje Jenssen, Elin (1 d'abril de 2014). «Kvinnene inntar polarområdene via jobben» (noruegu). Norsk Polarinstitutt. Consultáu'l 3 d'agostu de 2016.
- ↑ «Two ice-core δ18O records from Svalbard illustrating climate and sea-ice variability over the last 400 years» (inglés) páxs. 501–509. The Holocene, 15,4. Consultáu'l 3 d'agostu de 2016.
- ↑ «Norwegian winner of Descartes Prize» (inglés). The Research Council of Norway (27 de marzu de 2008). Consultáu'l 3 d'agostu de 2016.
- ↑ Hurdle, Jon. «Hooked on Glaciers» (inglés). The Pennsylvania Gazette. Consultáu'l 3 d'agostu de 2016.
Enllaces esternos editar
Datos: Q26218968
Multimedia: Elisabeth Isaksson
