Ennio
Quintu Ennio (Rudiae, 239 e.C. - Roma, 169 e.C.) dramaturgu y poeta épicu romanu.
Ennio | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu |
Rudiae (en)  [1], 239 de edC[1] |
| Nacionalidá | Antigua Roma [2] |
| Muerte | Roma, 169 de edC[1] (70 años) |
| Sepultura |
Tumba de los Escipiones (es) |
| Causa de la muerte |
gota (es) [3] |
| Familia | |
| Padre | valor desconocíu |
| Madre | valor desconocíu |
| Estudios | |
| Llingües falaes | llatín[4] |
| Oficiu |
poeta, dramaturgu, escritor, historiador de la Antigua Roma (es) , analista (es) |
 | |
Biografía
editarNació en Rudiae, una rexón de la Magna Grecia italiana cerca de Lupiae, correspondente a l'actual ciudá de Lecce. Yera trillingüe, apoderaba tanto'l llatín y el oscu como'l griegu. Formáu na cultura helénica, Marcu Porcio Catón llamar a Roma nel 204 e.C. cuando'l poeta taba en Cerdeña faciendo'l serviciu militar. En Roma enseñó griegu y entró nel círculu d'Escipión; tamién trató a Marcu Fulvio Nobilior. Dambos personaxes yeren bien influyentes y ser introduciendo na cultura griega, anque siempres procuró afaela al gustu romanu nes obres que publicó ya inclusive se caltienen dos pieces dramátiques de temática puramente romana: Sabinae y Ambricia, según la comedia Caupuncula. Tamién quixo faese pasar por orixinal la so creación de Sátires, xéneru que paecía nuevu na tradición romana pero que tien los sos precedentes nes invectivas de los poetes yambógrafos griegos y les sátires menipeas grieges.
Obra
editarCompunxo una ventena de traxedies inspiraes en Eurípides. El conxuntu de la so obra tuvo una gran importancia nel afitamientu de la poesía nacional romana ya influyó notablemente sobre poetes como Lucrecio y Virxiliu. Considérase davezu a Ennio como'l primera gran poeta épicu romanu polos sos Annales onde recueye en 18 llibros d'hexámetros la hestoria de Roma hasta la so dómina; d'esta magna obra namái resten fragmentos. El papel de Ennio foi fundamental pa sustituyir l'anticuáu y nacional versu saturnio pol hexámetru dactílico d'orixe griegu nel cultivu de les temes narratives o épicos: él foi'l primeru que lo utilizó en Roma.
Bibliografía
editar- Quintu Ennio, Fragmentos. Testu revisáu y traducíu por Juan Martos Fernández. Gredos, Madrid, 2006. ISBN 8424928539
- Fragmentos. Testu revisáu y traducíu por Manuel Segura Moreno. Madrid: Conseyu Cimeru d'Investigaciones Científiques, 1984. ISBN 840005606X
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 A. I. Malein. «Q24508148» (en rusu). Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary. Volume XLа, 1904.
- ↑ «Q87327362» (en rusu). Малая советская энциклопедия, 1936—1947.
- ↑ A. I. Malein. «Q24508148» (en rusu). Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary. Volume XLа, 1904.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
Enllaces esternos
editar- Ennio: fragmentos.
- Testos billingües llatín - francés nel sitio de Philippe Remacle (1944 - 2011).