Deportivo Saprissa

Club de fútbol costarricense

El Deportivo Saprissa ye un club de fútbol de Costa Rica, fundáu'l 16 de xunetu de 1935,[1] xuega na Primer División de Costa Rica dende 1949 y los sos colores son el moráu vinu tinto y el blancu. El so sociu mayoritariu ye'l consorciu d'inversión costarricense llamáu Horizonte Moráu, compuestu por Juan Carlos Rojas Callen, Edgar Zurcher, Televisora de Costa Rica, ente otros.

Deportivo Saprissa
Situación
Estáu Costa Rica
Datos
Tipu club de fútbol
Fundáu en16 xunetu 1935
Entrenador Bandera de Costa Rica Mauricio Wright
Categoría Primer División de Costa Rica
Instalaciones
Estadiu Estadio Ricardo Saprissa Aymá (es) Traducir
Uniforme
Titular
Alternativu
Patrocinador Grupo Bimbo (es) Traducir

Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

El nome del equipu alude al d'unu de los sos fundadores más importantes; Ricardo Saprissa, un salvadoreñu d'orixe español (catalán) nacíu en San Salvador, el 24 de xunu de 1901 y naturalizáu costarricense. La so enchida ye conocida como la Ultra Morada y caltiénse como l'equipu con mayor afición del país.[2][3][4]

Ye'l club costarricense con más títulos nacionales al cuntar con 34 títulos de Lliga y 8 de Copa.[5] Amás, ye l'únicu equipu del so país en ganar seis campeonatos de manera consecutiva ente los años 1972 y 1977. Coles mesmes, ye la escuadra con más campeonatos internacionales en Costa Rica y Centroamérica con 8 en total: 5 na Copa Interclubes de la Uncaf y 3 na Lliga de Campeones de la Concacaf.[6][7]

El Saprissa ye'l quintu equipu con más conquistes locales nel continente americanu y foi'l primer conxuntu de Concacaf n'algamar los 30 títulos nacionales.[8] En 2005 llogró unu de los sos llogros más importantes al ocupar el tercer llugar de la Copa Mundial de Clubes de la FIFA, celebrada en Xapón. Los sos méritos deportivos fixeron que'l club fuera escoyíu como'l Equipu del Sieglu XX de la Concacaf según la IFFHS.[9]

Los sos rivales tradicionales son: la Lliga Deportiva Alajuelense con quien apuesta'l Clásicu Nacional,[10] el Club Sport Herediano col cual apuesta'l Clásicu del Bon Fútbol[11] y el Club Sport Cartaginés.[12]

Historia

editar

Entamos (1935-1947)

editar

Corría l'añu 1935 Roberto Fernández tenía un club de fútbol na vecindá "La Concretera" nel barriu Los Angeles de San Xosé y propúnxo-y a los miembros del so club, na humilde zapatería propiedá de Fausto Leiva onde trabayaba, constituyir un equipu de fútbol pa competiciones sobremanera a nivel de lligues infantiles y xuveniles pero ensin saber la gran importancia que diba tener esi mesmu club pa la historia del fútbol costarricense.[13] Nuna xunta pa decidir el nome del club surdió'l de don Ricardo Saprissa; Roberto Fernández suxirió llamalo Deportivo Saprissa y el señor Leiva fíxo-y una carta que'l mesmu Fernández apurrió-y a don Ricardo quien prometió ayuda, nesta forma quedó oficialmente constituyíu'l Saprissa F.C. un 16 de xunetu de 1935.

En setiembre de 1935 inauguróse'l campeonatu infantil, y el conxuntu llogró'l subcampeonatu. Al añu siguiente'l Saprissa llogró'l campeonatu infantil. Pa la temporada 1937-38 la cantera de xugadores había crecíu; quien formaron l'inicial pasaron a la categoría xuvenil y los recién llegaos formaron l'infantil, y en dambes categoríes fueron campeones. Na temporada 1939-40 repitieron y ganaron los dos campeonatos.

En xunetu de 1941 l'infantil del Saprissa convertir nel primer equipu de la categoría de Costa Rica que realiza una xira al estranxeru. Torna invictu d'El Salvador. En bien pocu tiempu, los moraos fueron verdaderos protagonistes.[14] Un añu dempués en 1942 l'infantil del Saprissa conquistó'l campeonatu nacional de la categoría. Un problema presentóse cuando los xugadores, qu'empezaron a surdir naturalmente del procesu de lliga menor, nun teníen cabida na primer división; foi onde remaneció la idea de competir na categoría mayor. En 1946 l'equipu participó nel campeonatu de Tercer División onde algamó'l subcampeonatu.

Dende la so fundación en 1935 hasta 1947, el Saprissa foi l'amu y señor de los campeonatos menores que s'entamaron nel país. Nesti ralu llogró once títulos en categoría infantil, nueve na xuvenil y dos series invictu n'El Salvador y Costa Rica.

Saprissa escontra'l cume (1947-1959)

editar

Gracies a la direición téunica de José Joaquín "Pachico" García, los moraos como yá se-yos denominaba dende la so dómina en lligues menores, ganaron de forma invicta'l campeonatu nacional de Tercer División de 1947 (xugó 22 partíos y ganar toos, marcó 116 goles y recibió namái 13); dexando nel camín a equipos como: Colexu Los Angeles, C.S. Guadalupe, Gimnástica, Uruguay de Coronado, La Llibertá, C.S. Cartaginés, San Bosco, C.S. Aranjuez, Desamparaos y Llicéu de Costa Rica, ente otros.

El 15 de mayu de 1948, los siguidores del equipu decidieron que yera momentu de llegalizar la institución, foi según axuntáronse na zapatería de Fausto Leiva, y formaron l'asociación deportiva Deportivo Saprissa S.A. con asientu na ciudá de San Xosé; y conformóse la xunta directiva del Deportivo Saprissa F.C., que foi integrada por Ricardo Saprissa Aymá presidente; Manuel Hidalgo Salazar vicepresidente; Federico Herrera Romero secretariu; José Joaquín García Quesada tesoreru; Jorege Guillén Chaves fiscal; Roberto Fernández Vásquez vocal 1 y Edgar Varela O'karlo vocal 2.

Nesi añu 1948, participaron nel campeonatu nacional de Segunda División el cual ganaron de forma invicta y enfrentaron a los equipos: Club Deportivo López, C.S. Guadalupe, Atlánticu, O.D. Moravia, C.S. Barcelona y Rohrmoser F.C (trunfó n'ocho partíos, marcó 41 goles y recibió 12). A la fin xubieron a Primer División nel añu 1949 por invitación, por cuenta de que la promoción pol ascensu contra'l colero de la primera perder cola Sociedad Gimnástica Española (el primer partíu'l Saprissa ganar 3-0, el segundu perder 2-6 y el tercer partíu 1-2). Guillermo "Viriguas" Lleón Quirós, foi unu de los artífices del ascensu meteóricu del equipu, yá qu'en 1947 foi'l goliador del equipu con 47 anotaciones en 22 partíos; en 1948 repitió con 33 anotaciones.

El 7 d'agostu de 1949 xugóse un campeonatu rescamplu nel cual Saprissa estrenóse xugando frente a los equipos de la primer división. El conxuntu moráu axudicóse'l títulu de campeón de forma invicta ganando al Alajuelense 1-0, Orión 3-2 y Herediano 3-0. El 21 d'agostu de 1949 el Deportivo Saprissa debutó na Primer División con victoria de 3-1 sobre'l Club Sport La Libertad; Manolo Rodríguez anota'l primer gol moráu na máxima categoría. El Saprissa llogró'l so primer títulu de copa en 1950, al ganar el tornéu denomináu nesi momentu Copa Gran Bretaña.[15] El club ganó'l so primer campeonatu nacional de lliga nel añu de 1952 de la mano de Otto Pedro Bumbel, cetru que se llogró de manera invicta.[16] Nel añu 1953 quedó de nuevu campeón de lliga;[17] y el 2 de payares de 1955, el Saprissa ganó 10-0 a la Unión Deportiva Moravia, una de les máximes goliaes de la so historia. En 1957 llogró'l títulu de campeón nacional per tercer vegada, amás ganó'l tornéu rescamplu efectuáu esi añu.[18] El 18 de mayu de 1958, el Saprissa venció 7-0 al Club Sport La Libertad nesi partíu Jorge ‘Cuty' Monge fai seis tantos, convirtiéndose nel máximu realizador nun solu alcuentru na historia de la institución.

Naquella dómina de gloria destacaben nel fútbol en Costa Rica grandes clubes, y ye por eso que mientres la década de los 50's, el Deportivo Saprissa caltién una segunda y tercer división apostando eses lligues federaes. A finales d'esa década Saprissa convertir nel unu de los tantos equipos n'América Llatina en da-y la vuelta al mundu. Trescurría los día 29 de marzu de 1959, fecha en que la delegación del Deportivo Saprissa a bordu d'un avión DC-6 llamáu “L'Holandés Volador” de la llinia aérea KLM nel vuelu 988, empecipia la so gran fazaña de convertise nel primer equipu de fútbol de Costa Rica n'algamar un suañu doráu; la xira alredor del mundu. Eduardo Viso Abella, direutor téunicu de Saprissa nesi entós manifestó: “L'analís d'esta terrible llucha atopó'l premiu cuando eses forníes pantorríes de los componentes moraos llanzáronse abiertamente contra'l criteriu de munchos, a demostrar les sos dotes y la so calidá polos cinco continentes” “Soltar de la mano y salió decidíu a una llucha encarnizada y ensin tregua, pa tornar col palmarés triunfante de ser el primer equipu d'América Llatina en da-y la vuelta al mundu”. Los problemes surdíos antes de la xira fueron difíciles de superar, ente ellos convencer a les federaciones d'Europa, Asia y Oceanía de les bondaes del fútbol de Costa Rica. Y naide atrever a duldar qu'esos gallardones de cruciar de primeru tolos meridianos de la tierra y tornar victoriosos na so fazaña, foi frutu d'una escursión placentera” El llabor del equipu nesta xira pel mundu foi que'l Saprissa xugó un total de 22 partíos de los cualos ganó 14, empató 1 y perdió 7, pa un total de 66 goles a favor y 46 en contra. Nesta xira mundial de 74 díes el Deportivo Saprissa visitó 38 llugares de 25 naciones, tuvo en 35 aeropuertos, percorrió 59.055 quilómetros pa 146.35 hores de vuelu. La delegación morada partió'l 29 de marzu de 1959 y tornó el 10 de xunu del mesmu añu.[19]

Afitamientu y ésitos nacionales ya internacionales (1960-1999)

editar

A partir de los años 1960 y 1970, l'equipu empezó una de les etapes más esitoses de la so historia. Na década de los años 1960 l'equipu ganó 6 campeonatos de lliga: 1962, 1964, 1965, 1967, 1968 y 1969; 3 torneos de copa: Copa Presidente 1960 y 1963, y Copa Campeón de Campeones 1963. Na década de los años 1970 foi campeón de lliga en seis causes consecutives de 1972 a 1977 (récor de títulos consecutivos a nivel nacional), amás llogró 3 cetros de copa: Copa Costa Rica 1970, Copa Juan Santamaría 1972 y Copa Campeón de Campeones en 1976. A nivel internacional llogró ser 3 vegaes campeón del tornéu Fraternidá Centroamericana 1972, 1973 y 1978.

Mientres los años 1980 l'equipu vivió una etapa de cambéu, Ricardo Saprissa alloñar de la xunta directiva depués d'una xestión de 32 años como presidente, y a nivel deportivu los ésitos fueron menos en comparanza colos años anteriores. Nos primeros años d'esta década solo foi campeón nacional en 1982 y a nivel internacional proclamóse campeón de la Copa Camel en 1985. Saprissa vuelve retomar el protagonismu a finales de los años 1980 llogró'l bicampeonatu en 1988 y 1989; y pa la década de los años 1990 siguieron colos títulos internacional y nacional: ganó la Copa de Campeones de Concacaf en dos causes en 1993 y 1995, Grandes de Centroamérica en 1998 y 4 campeonatos nacionales nes temporaes 1993-94, 1994-95, 1997-98 y 1998-99. Nos dos últimos campeonatos de la década marcó más de 100 anotaciones (101 goles na campaña 1997-98 y estableció el récor de más anotaciones nuna sola temporada con 108 goles nel tornéu 1998-99). Polos llogros anteriores foi declaráu l'Equipu del Sieglu XX en Costa Rica pola prensa nacional. Al empar nun analís de estadígrafos del fútbol costarricense designaron al Deportivo Saprissa como'l meyor equipu de Costa Rica y centroamericanu a nivel internacional.

Años de crisis (2000-2003)

editar

Nos últimos años del sieglu 20 y nos primeres del sieglu 21, l'equipu entró en grave crisis económica,[20] el pasivu axigantóse, atrasábase'l pagu a los xugadores anque paradóxicamente realizáronse inversiones como la compra de Casar Club y el fallíu desenvolvimientu de la Ciudá Deportiva, ensin conteníu económico, proyeutos qu'agravaron la situación del equipu. A nivel deportivu'l club tamién tuvo en crisis, amás d'una inestabilidá nel cuerpu téunicu (tuvo nueve direutores téunicos del añu 2000 a incios del 2003)[21] y mientres estos años los resultaos nun fueron los deseyaos.[22]

Nun esfuerciu por salvar a la institución, l'asociación tresformar en sociedá anónima'l 15 de xunetu de 2000 pero nun pudo superar la crisis, entrega de desaciertos de la organización. L'Estadiu foi rematáu pol Xulgáu Civil y de Facienda d'Asuntos Sumarios, pero por cuenta de defenses llegales a propósito presentaes, el Banco Popular, rematario, nun pudo entrar en posesión del bien. Amás de la delda col Banco Popular, el club caltenía otra cola Caxa Costarricense del Seguru Social (CCSS) y l'Institutu Mistu d'Ayuda Social (IMAS), esti últimu ente solicita l'apertura d'un procesu de quiebra contra'l Saprissa. Mínor Vargas presidente'l club foi destituyíu por diverses irregularidaes denunciaes pol fiscal de la xunta directiva Fabio Carballo. Tres la destitución de Vargas, designóse como presidente a Fernando Villalobos; quién llevó les negociaciones colos representantes de don Jorge Vergara,[23] qu'en forma providencial nel añu 2003, adquier la mayoría del paquete accionario y llogra salvar de la desapaición absoluta al conxuntu moráu.[24]

La era Vergara (2003-2011)

editar

Una de les dómines de más ésitos del conxuntu moráu empieza en marzu de 2003 cuando l'empresariu mexicanu Jorge Vergara, mercó'l club. Nesi entós l'equipu pasaba por una crisis deportiva ya institucional, cuando dellos empresarios ente ellos Mínor Vargas teníen al equipu en cantu de la bancarrota. Sicasí, les coses taríen por camudar. Cola llegada de Vergara a la institución morada vinieron dellos cambeos como'l d'asitiar al estadiu gramilla sintética y la promesa de construyir a futuru un nuevu estadiu; amás de la política d'utilizar xugadores namái de nacionalidá costarricense, faciendo que xugadores como José Carlos Ataya, Germán Laluz y Emiliano Romay dexaren l'equipu. Amás dende la temporada 2003-04 hasta la 2005-06 el Saprissa modificó'l so uniforme, faciendo qu'esti dexara d'utilizar publicidá.

Na temporada 2003-04 l'equipu empezó una campaña bien esitosa, llegando a tar invictos mientres el tornéu Apertura mientres 21 feches (convirtiéndose esto nel meyor arranque d'un campeonatu del Deportivo Saprissa); na última fecha del tornéu y cola seguridá de ganar el tornéu Apertura 2003-04 y asegurándose asina una eventual final cayó'l so invictu de 21 feches ante l'Asociación Deportiva Ramonense. Amás los ésitos del cuadru moráu siguieron yá que l'equipu consagróse campeón de la Copa Interclubes UNCAF 2003, con un trunfu de 3-2 ante Comunicaciones de Guatemala nel EL Memorial Coliseum de Los Angeles, California.[25] Al añu siguiente quedó subcampeón de Concacaf, yá que perdió la final de la Copa de Campeones de la Concacaf 2004 ante la Lliga Deportiva Alajuelense que se consagró campeón nel mes de mayu de 2004. Darréu nel tornéu Clausura 2003-04 el Deportivo Saprissa nun llogró la primer posición, foi llograda pol Club Sport Herediano. Yá na gran final de la temporada 2003-04 el Club Sport Herediano y el Deportivo Saprissa enfrentáronse, onde'l cuadru moráu salió victoriosu na serie empatando nel primer alcuentru 1-1 nel Estadiu Nacional ya imponiéndose darréu nel Estadiu Ricardo Saprissa Aymá con un marcador de 2-1, colo que'l Saprissa volvió consagrase campeón nacional y llogró asina la so estrella númberu 23.[26]

Mientres la campaña 2004-05 el cuadru moráu nun tuvo nengún ésitu llocal, yá que nesti tornéu perdería dambes finales (Apertura y Clausura) del campeonatu nacional; amás de perder la Copa Interclubes UNCAF 2004 ante'l Municipal de Guatemala, llogrando un subcampeonatu. Nel añu 2005 el Deportivo Saprissa encaró una nueva edición de la Copa de Campeones de la Concacaf del mes marzu hasta'l mes de mayu de 2005, onde s'enfrentó en cuartos de final al Kansas City Wizards imponiéndose sobre esti con global de 2-1; darréu nel mes d'abril xugó en semifinales contra'l club de fútbol Monterrey, nel primer partíu celebráu nel Estadiu Ricardo Saprissa el cuadru moráu empató con marcador de 2-2 con un gol agónicu d'Allan Alemán, yá nel partíu de vuelta apostóse unu de los partíos más duros y difíciles qu'encarara'l Saprissa mientres esti tornéu, yá que al entamu del partíu espulsaron a Walter Centeno dexando al Saprissa con 10 xugadores, anque esto pudo ser el fin pa Saprissa nel tornéu, el cuadru moráu impunxo les sos condiciones y con un xugador menos empató un partíu que se creía perdíu pal cuadru moráu, con gol de Rónald Gómez, esto fixo que'l partíu dir a un decisiva tanda de penaltis onde'l cuadru moráu trunfar con un marcador de 5-3, faciendo que Saprissa apostara una nueva final de Copa de Campeones de la Concacaf, siendo esta la segunda consecutiva, y na final efectuada nel mes de mayu'l cuadru moráu enfrentar al cuadru de Pumas de la UNAM. Saprissa abrió la serie en casa imponiéndose al club mexicanu por marcador de 2-0 gracies a los goles de Christian Bolaños y Gabriel Badilla, nel partíu de vuelta apostáu nel estadiu Olímpicu Universitariu el cuadru moráu apostó un partíu bien reñíu, a la fin el cuadru mexicanu ganó con un marcador de 2-1, el conxuntu saprissista ganó la final con global de 3-2 consagrándose asina per tercer vegada na so historia como campeón de la Copa de Campeones de la Concacaf,[27] con esti títulu'l cuadru moráu llogró'l récor de ser l'equipu centroamericanu con más trofeos d'esta competición, amás de ser el primer equipu centroamericanu y de Costa Rica n'apostar la Copa Mundial de Clubes de la FIFA 2005 celebrada nel mes d'avientu en Xapón.

N'avientu de 2005 el Deportivo Saprissa xugó'l so primer partíu del Mundial de Clubes ante'l Sidney Football Club nel Estadiu Toyota onde ganó'l partíu con marcador de 1-0 con gol de Christian Bolaños, con esti trunfu'l Deportivo Saprissa clasificó a les semifinales y apostó la semifinal ante'l campeón d'UEFA Champions League el Liverpool Football Club nel Estadiu Internacional de Yokohama, a la fin el club inglés dexóse la victoria ante'l cuadru moráu con un marcador de 3-0. El Deportivo Saprissa apostó l'alcuentru pol tercer llugar, el so postreru partíu del Mundial de Clubes foi ante'l Al-Ittihad d'Arabia Saudita ganándo-y a dichu equipu árabe nun reñíu partíu con marcador de 3- 2, y algamó con esto'l tercer llugar de la Copa Mundial de Clubes de la FIFA na so primer participación, llogrando asina dexar el nome de Costa Rica no más alto del fútbol mundial.

De vuelta en Costa Rica'l cuadru moráu coronóse campeón de la temporada 2005-06, al ganar los torneos d'Apertura y Clausura d'esta temporada, llogrando asina'l so campeonatu númberu 24 a nivel nacional.[28] Mientres l'añu 2006 el Saprissa participó nuna nueva edición de la Copa de Campeones de la Concacaf del mes de febreru al mes d'abril, na fase de cuartos de final enfrentó a Los Angeles Galaxy al cual esanició con un global de 3-2, na fase de semifinales l'equipu moráu enfrentó al Deportivo Toluca, abriendo la serie en Méxicu, el Toluca llogró la victoria sobre'l Saprissa con marcador de 2-0, y nel partíu de vuelta el Saprissa tenía la obligación de da-y la vuelta a la serie, pero'l cuadru moráu nun lu llogró, terminando'l partíu de vuelta a favor de Saprissa 3-2, col global con 4-3 a favor del Deportivo Toluca dexando asina al campeón defensor fora de la final de la Copa de Campeones de la Concacaf 2006. Nel campeonatu nacional el Saprissa ganó tanto'l tornéu Apertura como'l tornéu de Clausura de la temporada 2006-07 ante'l Pérez Zeledón y la Lliga Deportiva Alajuelense respeutivamente faciendo que'l cuadru moráu ganara'l bicampenato, lo que significó la so estrella númberu 25 nel balompié nacional.[29] Darréu y por decisión de la UNAFUT el campeonatu nacional empecipiaría sol formatu de torneos curtios, dexando de llau l'antiguu formatu d'un campeón por temporada siendo'l Deportivo Saprissa como'l postrer campeón de torneos llargos.

Con esto'l Deportivo Saprissa empecipiaría los so primer tornéu curtiu y siendo el campeón defensor, el Saprissa coronóse como campeón del Tornéu d'Iviernu 2007 ante'l Club Sport Herediano, llogrando asina'l tricampeonatu y el so campeonatu númberu 26.[30] A nivel internacional l'equipu llogró'l subcampeonatu de la Copa Interclubes UNCAF 2007 al perder la final ante'l Motagua d'Hondures; darréu nel añu 2008 el Deportivo Saprissa participó nuevamente nuna edición de la Copa de Campeones de la Concacaf del mes de marzu a abril, el cuadru moráu abrióse pasu a la final dexando en cuartos de final al Atlante de Méxicu con global de 4-2, según en semifinales al Houston Dynamo d'Estaos Xuníos con global de 3-0, apostando asina otra vegada na so historia una final de Copa de Campeones de la Concacaf ante'l Pachuca de Méxicu, na final el cuadru moráu apostó un alcuentru bien zarráu ante'l club mexicanu cayendo derrotáu ante esti por un global de 3-2 a favor del Pachuca, perdiendo asina la posibilidá de dir nuevamente al Mundial de Clubes de la FIFA, siendo esto un duru golpe pa los moraos, amestáu a esto'l Saprissa como subcampeón del tornéu nun recibió la invitación a la Copa Suramericana como xeneralmente recibir el subcampeón del tornéu. De vuelta en Costa Rica, el Saprissa ganó los Torneos de Branu ya Iviernu 2008 apostando la final ante la Lliga Deportiva Alajuelense en dambos torneos y llogrando con esto'l pentacampeonatu nacional, según los sos títulos númberos 27[31] y 28 nel fútbol nacional.[32] El conjuto moráu participó na Copa de Campeones de la Concacaf renombrada na edición 2008/09 como la Lliga de Campeones de la Concacaf, con un formatu distintu'l tornéu apostar con fase preliminar, fase de grupos previa que darréu daba dos clasificaos por grupu a les otres rondes, el Saprissa quedó esaniciáu na segunda fase (fase de grupos).

Anque'l Deportivo Saprissa tuvo un rendimientu destacáu en 2008, yá nos Torneos de Branu ya Iviernu 2009 el Saprissa nun llogró revalidar el títulu nacional perdiendo en semifinales del Tornéu de Branu 2009 ante'l Municipal Liberia. Gracies a que'l Saprissa consagróse campeón del Iviernu 2008 este apostó nuevamente la Lliga de Campeones de la Concacaf na edición 2009/10, el Saprissa apostó'l so pase a la fase final nel Grupu C, enfrentando a los equipos de Cruz Azul de Méxicu, el Columbus Crew d'Estaos Xuníos y el Puertu Ricu Islanders, mientres esti tornéu'l cuadru moráu nun llogró'l pase a la fase final yá que esti solamente consiguío ser terceru nel so grupu. De vuelta en Costa Rica cola esperanza de volver ser campeón el Saprissa apostó'l Tornéu d'Iviernu 2009, el cuadru moráu nun llogró siquier llegar a clasificase na fase de grupos, lo que significo quedar ensin un solu títulu oficial nel añu 2009.

En 2010, el cuadru moráu con sede de revancha apuesta'l Tornéu de Branu 2010 cola misión de volver nuevamente a la sienda del trunfu y buscando llegar al so títulu númberu 29 na so historia, el Saprissa tres 16 partíos de fase regular quedó como'l líder del Grupu A del tornéu nacional clasificándolo automáticamente a les semifinales, nes semifinales el Saprissa enfrentóse ante'l Santos de Guapiles al cual ganaría con global de 1-0, y apostó la final ante l'Asociación Deportiva San Carlos a la cual ganó con marcadores de 4-2 y 3-0, con esto'l Saprissa llograría ganar el so campeonatu númberu 29,[33] consolidándose como l'equipu más ganador na historia de Costa Rica y llogró asina clasificase a la Lliga de Campeones de la Concacaf 2010/11; en dicha edición de la Lliga de Campeones, el Saprissa clasificó de la fase de grupos como segundu del Grupu C, solo per debaxo del Monterrey de Méxicu. Na fase final de tornéu'l Saprissa enfrentó en cuartos de final al Olimpia d'Hondures dexando fuera al equipu hondureñu con un global de 3-1, y na semifinal el Saprissa enfrentar al Real Salt Lake d'Estaos Xuníos nuna agónica serie de semifinales el Saprissa nun llogró pasar a la final quedando fora por un global de 3-2 a favor del equipu estauxunidense. Pal añu 2011 el presidente Jorge Vergara decidió nun invertir más nel equipu.

Mientres la xestión de Jorge Vergara el Deportivo Saprissa llogró grandes y destacaos llogros tanto a nivel nacional como internacional, siendo esti nomáu como l'Equipu del Sieglu XX de la Concacaf percima de grandes equipos de Méxicu, Estaos Xuníos, Honduras, Guatemala y demás. Mientres esta dómina'l Deportivo Saprissa llogró 7 campeonatos nacionales (foi pentacampeón dende'l 2006 hasta'l 2008), un subcampeonatu nacional en 2003; un tornéu de la Copa de Campeones de la Concacaf en 2005, dos subcampeonatos nes ediciones 2004 y 2008; un tornéu de Copa Interclubes de la UNCAF en 2003, dos subcampeonatos nes ediciones 2004 y 2007 y d'últimes un tercer llugar na Copa Mundial de Clubes de la FIFA en 2005. Siendo esta una dómina dorada pal cuadru moráu.

Horizonte Moráu (2011-Actualidá)

editar

Darréu cola negativa de Jorge Vergara en querer invertir nel equipu moráu, ésti terminó vendiendo les sos aiciones al grupu Horizonte Moráu (compuestu nesi momentu por Juan Carlos Rojas Callen, Edgar Zurcher, Alberto Raven Odio, Marcu Cercone, Sergio Egloff y René Picado de Televisora de Costa Rica Sociedá Anónima, ente otros) quien asumió'l control del Saprissa n'abril de 2011 con un 70% de les aiciones.[34][35][36]

El primer títulu del equipu na alministración d'Horizonte Moráu, foi mientres el Tornéu de Copa Banco Nacional onde l'equipu moráu, llogró consagrase como'l campeón de Copa (per octava vegada na historia), al vencer na final al equipu Asociación Deportiva Carmelita en tanda de penaltis, onde l'equipu tibaseño llogró'l trunfu con un marcador de 4-2, siendo este l'únicu títulu en 2013.[37]

Nel Tornéu de Branu JPS 2014, el Deportivo Saprissa reforzar cola llegada de xugadores del ámbitu nacional como Hanzell Arauz, Marvin Angulo, Heiner Mora, Daniel Colindres y lo mesmo que de los xugadores estranxeros: el defensa panamiegu Adolfo Machado proveniente del Comunicaciones de Guatemala, el delanteru bolivianu Carlos Saucedo proveniente del Club San José de Bolivia y el porteru mexicanu Luis Michel xugador del Club Chivas de Guadalaxara. Tres 22 feches xugaes quedó como líder del tornéu con 46 puntos, yá na fase final del Tornéu de Branu'l Deportivo Saprissa enfrentar nes semifinales ante la Universidá de Costa Rica a doble partíu apostáu nel Estadiu Ricardo Saprissa Aymá, nel primer xuegu'l Saprissa apostó un partíu difícil siendo esti capaz d'empatar de forma agónica'l partíu con marcador de 2-2, yá nel segundu partíu'l Deportivo Saprissa consiguió'l trunfu con marcador de 2-0, llogrando asina romper la racha negativa de 7 torneos consecutivos ensin llograr apostar una final en torneos de lliga. Na final del Tornéu de Branu JPS 2014 el Deportivo Saprissa enfrentó al actual campeón Lliga Deportiva Alajuelense, esta non solo diba definir al campeón del Tornéu, sinón que tamién definiría quien sería los primer equipu de Costa Rica en llograr coronar la so estrella númberu 30 na Primer División de Costa Rica. Nel primer partíu apostáu nel Estadiu Alloñando Morera Soto, el Deportivo Saprissa llogró consiguir un empate a cero goles dexando asina que la serie final definir nel Estadiu Ricardo Saprissa Aymá, onde l'equipu moráu llogró trunfar con marcador de 1-0, con esto'l Deportivo Saprissa consiguió ser l'equipu más ganador na historia del fútbol costarricense, amás de ser el primer equipu de Concacaf en consiguir 30 títulos nacionales percima de países como Méxicu, Estaos Xuníos, Hondures, Guatemala y otros.[38]

Nel Campeonatu d'Iviernu 2014, l'equipu llogró'l bicampeonatu nacional. Al entamu del tornéu los resultaos nun fueron los esperaos polo que se realizó un cambéu na direición téunica, destituyir a Ronald González y nomóse a Jeaustin Campos. N'ingresando como cuartu llugar a la segunda fase del tornéu, esanició a la Lliga Deportiva Alajuelense nes semifinales con un marcador global de 2-1 (ganó 1-0 nel partíu d'ida y empate 1-1 nel alcuentru de vuelta); y l'equipu algamó'l so títulu númberu 31, al vencer na final al Club Sport Herediano, con un marcador global de 5-3 (ganó 4-2 el primer partíu y empató 1-1 el segundu alcuentru).[39]

Nel campeonatu de Branu 2015 l'equipu quedó esaniciáu nes semifinales y nel Tornéu de Copa Banco Popular 2015 foi esaniciáu na segunda fase. Y tres una mala racha del club nel campeonatu d'Iviernu 2015 y la Lliga de Campeones de la Concacaf 2015/16, Jeaustin Campos foi despidíu de la xerencia deportiva y de la direición téunica del equipu'l 17 de setiembre del 2015.[40] Douglas Sequeira foi escoyíu como'l téunicu interín. El Saprissa tuvo envolubráu nun discutiniu, depués de que saliera a la lluz público un supuestu problema ente dellos xugadores moraos. El 25 d'ochobre del 2015 al traviés d'un comunicáu de prensa'l Saprissa anunció que Douglas Sequeira foi destituyíu como direutor téunicu del club con solo un mes al mandu de la institución, nel so puestu foi nomáu Carlos Watson como téunicu, y Manuel Gerardo Ureña amás de Douglas Sequeira como asistentes del club.[41] Con Carlos Watson al mandu de la direición téunica'l Saprissa ganó'l so campeonatu númberu 32 de la primer división de Costa Rica, al esaniciar nes semifinales al Club Sport Herediano y vencelo con un resultáu global de 3-2 (ganó 3-0 el primer partíu y perdió 2-0 el segundu enfrentamientu), y na final venció a la Lliga Deportiva Alajuelense con un marcador global de 4-1 (ganó 2-0 nel partíu d'ida y un trunfu 2-1 nel alcuentru de vuelta).[42]

Depués d'haber quedáu esaniciáu nes semifinales del Branu 2016, l'equipu empezó una reestructuración tocantes a salíes y llegaes de futbolistes. Nel entamu del Campeonatu d'Iviernu 2016, el club foi cuestionáu pol empate de 3-3 sobre l'acabante xubir San Carlos, pero nel trescurrir de les xornaes, los tibaseños atoparon resultaos positives que-y asitiaron nel primer sitiu de la tabla. Tamién calificó a la siguiente etapa de la Lliga de Campeones de la Concacaf, dexando fora a rivales como'l Portland Timbers d'Estaos Xuníos y al Dragón d'El Salvador en fase de grupos. Al términu de la ronda de clasificación, l'equipu facer col lideralgu con 49 puntos, amás de los cupos escontra la cuadrangular y a una posible final. El 15 d'avientu, el conxuntu venció 2-0 al Herediano, pa llograr el lideralgu na última etapa del certame. Por cuenta de estes situaciones, los saprissistas coronar de manera automática ensin necesidá de la final, proclamándose col títulu númberu 33 na so historia.[43]

Nel añu 2017 l'equipu nun llogró los resultaos deseyaes, a nivel internacional na Lliga de Campeones de la Concacaf 2016/17, na etapa d'ida de los cuartos de final, el 21 de febreru de 2017 el club recibió al Pachuca de Méxicu nel Estadio Ricardo Saprissa l'alcuentru concluyó n'empate ensin anotaciones. El 28 de febreru de 2017 foi'l partíu de vuelta nel Estadiu Hidalgo, l'equipu quedó esaniciáu de la competición al perder l'alcuentru.[44] A nivel nacional l'equipu remató primero na primer etapa del campeonatu de branu 2017 (lo que dexó que l'equipu aportara a la final), y na segunda fase llogró'l segundu puestu detrás del Club Sport Herediano; conxuntu col qu'apostó la final del campeonatu, y perdió dambos partíos, llogrando'l subcampeonatu del campeonatu de branu 2017. Nel campeonatu Apertura 2017, l'equipu remató en segundu llugar na primer etapa, y algamó la mesma posición na segunda etapa del certame, con estos resultaos el conxuntu saprissista nun llogró clasificar a la final del campeonatu nacional. Al concluyir la participación del equipu l'entrenador Carlos Watson anunció'l so retiru de la direición téunica; nel so llugar foi nomáu na direición téunica del equipu Vladimir Quesada.[45] Na Lliga de Campeones de la Concacaf 2018 el conxuntu foi esaniciáu na etapa d'octavos de final al quedar esaniciáu frente al América de Méxicu.[46] A pesar de la eliminación nel tornéu internacional, l'equipu a nivel nacional recuperóse y llogró ganar la segunda etapa del Campeonatu de Clausura 2018, según la tabla xeneral, lo que-y dexó aportar a la final, qu'apostó col Club Sport Herediano, al que ganó na tanda de penaltis 4-3 dempués de que los dos partíos de la final quedaren empataos (1-1 y 0-0), llogrando'l conxuntu saprissista el campeonatu númberu 34 na so historia.[47]

Estadiu

editar
 
Ultra Morada

El Deportivo Saprissa, utilizó como sede'l Antiguu Estadiu Nacional (el cual allugábase en La Sabana en San Xosé) dende 1949 hasta 1972. Na vieya see l'equipu xugó 485 partíos tantu en calidá de llocal como de visitante, nes sos cifres globales los tibaseños algamaron 317 victories, 96 empates y 72 perdes; amás 1125 goles anotaos y tan solo 440 recibíos; lo que lo convirtió nel equipu costarricense que más vegaes xugó nel Antiguu Estadiu Nacional na historia del campeonatu de la primer división.[48] La vieya sede de los moraos tuvo que ver con grandes momentos del club, ende apostaron el so primer partíu de primer división el 21 d'agostu de 1949 ante'l Club Sport La Libertad, choque que se resolvió con victoria morada 3-1, ende ganaron los sos primeros torneos: Rescamplu en 1949, la Copa Gran Bretaña en 1950 y de primer División en 1952 amás d'efectuar grandes demostraciones nel ámbitu internacional.[49]

Dende 1972 utiliza como sede'l Estadiu Ricardo Saprissa Aymá, conocíu como "La Cueva", bautizáu n'honor al ex-presidente y cofundador del club, Ricardo Saprissa. La primer idea en procura de llograr un terrén pa la construcción d'un campu d'entrenamientu pal Deportivo Saprissa y col tiempu un estadiu propiu, surdió ente 1955 y 1956. La busca non solo d'un terrén pa entrenar, sinón tamién d'un llugar ideal pa construyir el futuru estadiu del Deportivo Saprissa duró'l so tiempu. Precisábase que'l terrén tuviera víes de comunicación fluyíes a les principales provincies n'especial bon accesu pa los aficionaos capitalinos. Depués de banciar los pro y los contra de dellos terrenes llegar a una resolución de mercar nel distritu de San Juan cantón de Tibás na provincia de San Xosé. El 3 d'agostu de 1965, roblóse la escritura de compra. Un añu dempués de la compra del terrén, correspuénde-y a don Ricardo Saprissa Aymá asitiar la primer piedra, el día 12 d'ochobre de 1966 y empezóse la construcción de les graderías y los palcos, que fueron arrendaos pa poder llograr una fonte de financiamiento y asina enfrentar los altos costos. Depués de seis años d'esfuerciu llogróse cristalizar l'actu inaugural del Estadiu Ricardo Saprissa Aymá, el domingu 27 d'agostu de 1972, por aciu el descubrimientu de la placa que da constancia del nome oficial del Estadiu, amás realízase'l primer partíu nesti colosu moráu. En 1984, foi inaugurada la gradería sur, onde antes tuvo “el palcu de los elefantes”. L'Estadiu Ricardo Saprissa Aymá aumentó'l so aforu en 9.000 persones en 1989 cola construcción de la gradería de solombra y palcos nel sector oeste.

Anguaño ye'l segundu estadiu de mayor capacidá de Costa Rica superáu solo pol Estadiu Nacional. Tien una capacidá real de 23.000 espectadores. Les midíes oficiales reglamentaries del área de xuegu son de 105 metros de llongura por 68 metros d'anchu y les midíes totales de la cancha; 117 metros de llongura por 84 metros d'anchu, les dimensiones del marcu son: 2.44 metros d'altu por 7.32 metros d'anchu, midíes ratificaes pola FIFA. Tien una visibilidá escelente, l'espectador más alloñáu atopar a 80 metros del centru del círculu central a un ángulu de 45° y el más cercanu a 42 metros del mesmu puntu de referencia.

La clase de gramilla del Estadiu Ricardo Saprissa Aymá, ye verde natural, que cunta col certificáu d'aprobación de FIFA, con una bien alta calificación responder# por pa ser un verde de primer nivel. Ye de la más moderna teunoloxía nel mundu, lo que dexa que puedan xugase toa clase de partíos nacionales ya internacionales. La grama tien capes de sable y piedres que faciliten la absorbción de grandes cantidaes d'agua.

L'estadiu foi la sede más usada pola Seleición de fútbol de Costa Rica, como la so sede oficial pa partíos eliminatorios y amistosos, antes de la construcción del nuevu Estadiu Nacional, por cuenta de les bones resultaos consiguíes históricamente ende, y a que munchos de los xugadores aseguren sentise bien xugando en dichu llugar. Tamién se considera unu de los estadios más tarrecíos del área de Concacaf por cuenta de que cunta con una estructura bien vertical na que los aficionaos atópense mui cerca de la cancha.[50] Los xugadores de la seleición de los Estaos Xuníos aseguren sentise bien incómodos y nerviosos en "La Cueva de la Bisarma".[51]

Uniforme

editar

El Deportivo Saprissa caracterizóse dende los sos entamos por utilizar el so uniforme moráu "vinu tinto", tamién conocíu como "burgundy". Nel añu 1935 los colores oficiales del uniforme titular fueron coloráu y blancu (camiseta colorada, con pantaloneta blanca). Sicasí, aquel paxellu duraría solo un par d'años, pos un error n'unu de los telares de la fábrica El Llaberintu (propiedá de don Rogelio Saprissa, hermanu de don Ricardo), entemeció los filos coloraos y azules del uniforme del Orión F.C., la tela morada que resultó d'aquel error, nun-y sirvió a los orionistas, pero foi adoptada pol naciente club de neños al que don Ricardo dexó'l so apellíu. L'accidental color del nuevu uniforme prestó-yos a toos, Roberto Fernández, fundador del equipu xunto con Fausto Leiva, decidió amesta-y una S grande nel pechu y asina quedó conformáu l'históricu paxellu, y nel añu de 1937 alcordóse'l color moráu como l'oficial del club. Esti uniforme carauterizar por ser particularmente elegante, y foi ameyorando y modernizándose col pasar de los años.[52]

Dende 1949, cuando'l Saprissa debutó na Primer División, el so color el moráu nun varió, solo alternaba col blancu como color principal. Mientres los años de 1987 hasta'l 2003 nel uniforme utilizáronse distintos tonos de violeta y moráu foscu, tamién el Saprissa adoptó un tonu de moráu más azuláu y menos acoloratáu n'ocasiones, siendo la más recordada mientres la era Vergara (2003 a 2011) qu'amás tenía amestaes unes franxes color naranxa a les bandes de la camiseta y la pantaloneta durantes los últimos años d'esta xestión. Dende l'añu 2012 hasta l'actualidá siguen utilizándose los colores clásicos de moráu "vinu tinto" o "burgundy", xunto al blancu.

De llocal utiliza la camiseta morada vinu tinto con detalles en blancu, y utilícense shorts vinu tinto con detalles blancos y grises. N'ocasiones combina la camiseta de llocal, con shorts blancos. De visita utiliza la camiseta blanca con detalles en moráu vinu tinto y gris, y shorts moráu vinu tinto con detalles en blancu, o bien shorts blancos con detalles en moráu vinu tinto.

Mientres l'alministración d'Horizonte Moráu incluyóse l'usu d'un tercer uniforme. Nel añu 2013 usóse una camiseta color mariellu con detalles en moráu cola pantaloneta y medies moraes (como homenaxe a los raigaños catalanes de don Ricardo Saprissa).[53] Pal añu 2014 escoyóse un uniforme de color gris con ribetes moraos y nesta ocasión foi escoyida por votación de l'afición ente cinco opciones.[54] Un añu dempués nel 2015 estrenóse un uniforme de color azul escuru col cantu de les mangues y el pescuezu de la camiseta en moráu, la indumentaria foi conmemorativa del ochenta aniversariu del equipu.[55] Nel añu 2016 siguió utilizándose el color azul escuru del añu anterior, pero esti uniforme tenía los nomes de los 469 ex-xugadores que pasaren pola institución dende 1949, añu nel que l'equipu empecipió la so trayeutoria na Primer División, hasta mayu de 2016, asitiaos nuna franxa diagonal nel frente de color blancu;[56] esti tercer uniforme de Saprissa foi'l ganador al meyor diseñu del 2016, según una encuesta internacional realizada pol sitiu especializáu www.subsidesports.com.[57][58] La tercer indumentaria estrenada en 2017 tien rayes horizontales negres col escudu del equipu en color doráu, amás tien ribetes moraos y la camiseta ye alusiva a la vuelta al mundu que l'equipu realizó en 1959;[59] esta camiseta foi incluyida na clasificación de les 50 casaques de 2017, pola páxina web lacasaca.com (unu de los sitios especializaos en camisetes d'equipos), onde obtuvó el puestu 44 de la casaca del añu.[60][61]

Marques y patrocinadores

editar
Periodu Provisor Patrocinador
1949-1977 ? Nengún
1978-1979 ?   Olympo
1980-1981 ?   National
1982–1985   Desport   Bayer
1986–1990 ?   Coca Cola
1990–1991   Reebok
1992–1994   Garcis /   Trooper
1994–1995   Lanzera/   Umbro
1995   MedfSport
1996   Colgate
1996–1997   Reebok
1997–1998   LG
1998   Trooper
1998–2000   Adidas
2000–2003   Atlética
2003–2004 ? Nengunu
2004–2006   Reebok
2006–2011   Bimbo
2012-2014   Joma
2015-actualidá   Kappa

Datos del club

editar
  • Temporaes en 1ᵉʳ División: 78
  • Temporaes en 2ª División: 1
  • Temporaes en 3ᵉʳ División: 2
  • Meyor puestu na Lliga: 1° (34 vegaes).
  • Debú en Primer División: 21 d'agostu de 1949, Deportivo Saprissa 3 - Club Sport La Libertad 1.[62]
  • Mayor goliada consiguida en Primer División: Deportivo Saprissa 10 - Unión Deportiva Moravia 0, el 2 de payares de 1955.[63]
  • Mayor cantidá de partíos consecutivos ensin derrotes como llocal en Primer División: 40 duelos ente los años 1988 y 1990.[64]
  • Mayor cantidá de partíos invictu al entamu d'una temporada de primer División: 21 partíos na temporada 2003-04.[65]
  • Mayor cantidá de victories consecutives como llocal nel arranque del certame de primer División: 19 trunfos na temporada 2003-04.[66]
  • Mayor cantidá de trunfos consecutivos como llocal en Primer División: 17 victories ente les temporaes de 1971 y 1973.[67]
  • Mayor cantidá de partíos invictu en torneos curtios: 12 xuegos ensin derrotes en dos causes (Branu 2010 ya Iviernu JPS 2013).[68]
  • Mayor cantidá de partíos invictu en Torneos de Copa: 17 partíos ente 1969 y 1972.[69]
  • Mayor cantidá de trunfos consecutivos en Torneos de Copa: 10 victories na Copa Costa Rica 1970.[70]
  • Máximu goliador: Evaristo Coronado 181 goles en total.[71]
  • Anotador del primer gol en Primer División: Manuel Rodríguez.[72]
  • Xugador de Saprissa con más goles anotaos en Primer División: Evaristo Coronado 148 goles (1981-1995).[73]
  • Xugador de Saprissa con más goles anotaos en Torneos de Copa: Carlos Solano 12 goles.[74]
  • Xugador de Saprissa con más títulos de golio en Primer División: Evaristo Coronado 2 campeonatos de golio (1981 y 1988).[75]
  • Porteru de Saprissa con más goles anotaos en Primer División: Erick Lonis 3 goles.[76]
  • Defensa de Saprissa con más goles anotaos en Primer División: Enrique Díaz 49 goles.[77]
  • Xugador de Saprissa con más goles anotaos nun tornéu curtiu: Ariel Rodríguez 20 anotaciones nel campeonatu Invierno Banco Popular 2015.[78]
  • Anotador del gol más rápidu de Saprissa en Primer División: Rolando Fonseca 19 segundos, el 11 d'ochobre de 1992, Deportivo Saprissa 4 - Asociación Deportiva Guanacasteca 1.[79]
  • Xugadores de Saprissa con más goles anotaos en finales de primer División: Carlos Solano y Víctor Cordero 3 goles.[80]
  • Xugadores de Saprissa que más vegaes anotaron el primer gol del campeonatu de primer División: Edwin Barley (1979 y 1980) y Alonso Solís (2004-05 y 2005-06) en 2 ocasiones.[81][82]
  • Xugador de Saprissa con más partíos en Primer División: Evaristo Coronado 536 xuegos.[83]
  • Xugador de Saprissa con más partíos en Torneos de Copa: Giovanni Rodríguez 31 xuegos.[84]
  • Xugador de Saprissa con más partíos nuna temporada: Vladimir Quesada 51 xuegos nel campeonatu 1994-95.[85]
  • Porteru de Saprissa con más partíos en Primer División: Erick Lonis 362 xuegos.[86]
  • Xugador de Saprissa con más xuegos apostaos en finales de primer División: Jervis Drummond 13 partíos de finales.[87]
  • Estranxeru de Saprissa con más campeonatos ganaos en Primer División: Adolfo Machado (panamiegu) 4 títulos (Branu JPS 2014, Iviernu JPS 2014, Invierno Banco Popular 2015 y Banco Popular Iviernu 2016).[88]
  • Estranxeru de Saprissa con más goles anotaos: Adonis Hilario (brasilanu) 63 goles.[89]
  • Estranxeru de Saprissa con más partíos en Primer División: Adonis Hilario (brasilanu) 158 xuegos.[90]
  • Direutor Téunicu de Saprissa con más xuegos empobinaos en Primer División: Mario “Catato” Cordero 219 partíos.[91]
  • Direutor Téunicu de Saprissa con más xuegos empobinaos en Torneos de Copa: Marvin Rodríguez 27 partíos.[92]
  • Direutor Téunicu de Saprissa con más campeonatos ganaos en Primer División: Jeaustin Campos 5 títulos (2006-07, Iviernu 2007, Branu 2008, Iviernu 2008 ya Iviernu JPS 2014).[93]
  • Principales récores nel fútbol costarricense:
    • Equipu con más campeonatos de primer División ganaos en Costa Rica: 34 títulos.
    • Equipu con más campeonatos ganaos de forma consecutiva: 6 títulos (1972, 1973, 1974, 1975, 1976 y 1977).[94]
    • Equipu con más puntos nuna sola temporada: 108 puntos na temporada 2003-04.[95]
    • Equipu con más anotaciones nun solu campeonatu: 108 goles nel campeonatu 1998-99.[96]
    • Equipu con más anotaciones nuna sola temporada: 114 goles na temporada 2017-2018.[97]
    • Equipu con más trunfos siguíos al entamu d'una temporada: 8 partíos na temporada 2005-06.[98]
    • Equipu cola mayor cantidá de trunfos nuna sola temporada: 33 xuegos ganaos na temporada 2003-04.[99]
    • Equipu cola mayor cantidá de partíos consecutivos ganaos como llocal: 18 xuegos continuos sacando la victoria na temporada 2003-04.[100]
    • Equipu con más partíos consecutivos ensin recibir goles en calidá de llocal: 9 xuegos na temporada 1998-99.[101]
    • Equipu con más partíos ensin goles en contra al entamu d'una temporada: 5 xuegos ensin recibir goles na temporada 1957.[102]
    • Equipu con más anotaciones na primer fase d'un tornéu curtiu: 52 goles na fase regular del campeonatu Banco Popular Iviernu 2016.[103]
    • Equipu con más anotaciones nun tornéu curtiu: 63 goles nel campeonatu Banco Popular Iviernu 2016.
    • Equipu que más vegaes anotó'l primer gol del campeonatu en torneos consecutivos: 4 ocasiones (1965 y 1966, 1974 y 1975, 1979 y 1980, y 2004-05 y 2005-06).[104]
    • Xugador con más goles anotaos nun solu partíu de primer División: Jorge Hernán "Cuty" Monge 6 tantos, el 18 de mayu de 1958 (Deportivo Saprissa 7 - Club Sport La Libertad 0).[105]
    • Porteru col mayor tiempu d'imbatibilidá en Primer División: Miguel Segura 855 minutos, temporada 1988-1989.[106]
    • Xugador con más campeonatos ganaos en Primer División: Edgar Marín 12 títulos (1962, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976 y 1977).[107]
    • Xugador estranxeru con más goles anotaos nun solu partíu de primer División: Odir Jacques (brasilanu) 5 tantos, el 28 de mayu de 1972 (Deportivo Saprissa 8 - Municipal Puntarenas 0).[108]
    • Únicu equipu de Costa Rica que supera a tolos equipos que participaron na Primer División nel balance particular.[109]
    • Equipu col meyor rendimientu de la historia na Primer División.[110]
    • Nomáu l'Equipu del Sieglu XX en Costa Rica per parte del periódicu La Nación.[111]
  • Datos en torneos internacionales:
    • Equipu de Costa Rica y América Central con más campeonatos internacionales oficiales.[112]
    • Copa Interclubes d'UNCAF: Equipu de Costa Rica y Centroamérica con más cantidá de títulos de UNCAF (5): 1972, 1973, 1978, 1998 y 2003.
    • Lliga de campeones de Concacaf: Equipu costarricense, centroamericanu y del Caribe con más cantidá de títulos de Concacaf (3): 1993, 1995 y 2005.
    • Copa Mundial de Clubes de la FIFA: Únicu equipu de Costa Rica, Centroamérica y el Caribe en participar nel certame. Amás consiguió'l tercer llugar na Copa Mundial de Clubes 2005, puestu igualáu col Necaxa de Méxicu (Tercer llugar na Copa Mundial de Clubes 2000), el Monterrey de Méxicu (Tercer llugar na Copa Mundial de Clubes 2012) y el Pachuca de Méxicu (Tercer llugar na Copa Mundial de Clubes 2017) na meyor posición alcanzada por un equipu de Concacaf en dichu tornéu.[113]
    • Mayor goliada consiguida en Lliga Campeones de Concacaf: Deportivo Saprissa 9 - Diriangén Fútbol Club 0, el 24 de mayu de 1970.
    • Mayor goliada consiguida en Recopa de Concacaf: Deportivo Saprissa 8 - Real Estelí Fútbol Club 1, el 8 d'avientu de 1991.
    • Mayor goliada consiguida en Copa Xigantes de Concacaf: Deportivo Saprissa 5 - Alianza Fútbol Club 1, el 7 de marzu de 2001.
    • Direutor Téunicu de Saprissa con más partíos empobinaos de Lliga de Campeones de Concacaf: Jeaustin Campos con 24 xuegos empobinaos.[114]
    • Xugador costarricense con más partíos internacionales interclubes oficiales: Víctor Cordero 112 xuegos.
    • Xugador de Saprissa con más partíos en Copa Interclubes de UNCAF: Walter Centeno 41 xuegos.[115]
    • Xugador costarricense con más partíos en Lliga de Campeones de Concacaf: Víctor Cordero 51 xuegos.[116]
    • Xugadores costarricenses con más campeonatos ganaos en Lliga de Campeones de Concacaf: Víctor Cordero y Ronald González 3 títulos (1993, 1995 y 2005).[117]
    • Xugadores costarricenses con más goles anotaos nun solu partíu de Lliga de Campeones de Concacaf: Eduardo Umaña 4 tantos, el 5 de payares de 1965 (Deportivo Saprissa 8 - Unión Española 0); Miguel Mansilla 4 tantos, el 8 de mayu de 1978 (Deprtivo Saprissa 6 - Diriangén Fútbol Club 0) y Hernán Medford 4 tantos, el 5 d'avientu de 1993 (Deportivo Saprissa 9 - S.V. Robinhood 1).
    • Xugador de Saprissa con más goles anotaos en Copa Interclubes de UNCAF: Odir Jacques 16 goles.[118]
    • Xugador de Saprissa con más goles anotaos en Lliga de Campeones de Concacaf: Rolando Fonseca 11 goles.[119]
    • Xugadores costarricenses con más goles anotaos en Copa Xigantes de Concacaf: Rolando Fonseca, Walter Centeno y Jeaustin Campos 2 goles (2001).[120]
    • Xugador costarricense con más goles anotaos en Recopa de Concacaf: Evaristo Coronado 4 goles (1991).[121]
    • Xugador costarricense con más goles anotaos en Copa Interamericana: Javier Wanchope 3 goles (1994 y 1997).[122][123]
    • Xugador costarricense con más goles anotaos en Copa Mundial de Clubes de la FIFA: Álvaro Saborío 2 goles (2005).[124]
    • Xugador ganador del Balón de Bronce na Copa Mundial de Clubes 2005: Christian Bolaños.[125]
    • Meyor posición alcanzada nel ranking mundial de clubes de la IFFHS: puestu 77 el 4 de setiembre de 2006.[126]
    • Declaráu l'Equipu del Sieglu XX de la Concacaf per parte de la IFFHS.[127]
    • Nomáu l'Equipu de la 1ª década del sieglu XXI” de la Concacaf en Centroamérica.[128]
    • Designáu l'Equipu más destacáu del añu 2005 en Llatinoamérica per parte de la Cadena Fox Sports.[129]
    • Equipu costarricense que más vegaes conquistó anotaciones en xuegos de calter internacional (oficiales y amistosos).[130]
    • Primer equipu de Fútbol de Costa Rica y Llatinoamérica en dar la Vuelta al Mundu en 1959: La escuadra morada realizó 31 partíos internacionales mientres l'añu, esto debíu en gran parte a la Xira Alredor del Mundu. La cifra nun foi igualada nin tanto superada por nengún cuadru nacional.[131]
  • Premios UNAFUT:

Participaciones internacionales

editar
Competencia !Edición
Copa Mundial Clubes (1) 2005
Copa Interamericana (2) 1994, 1997
Lliga de Campeones de la Concacaf (32) 1963, 1965, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974, 1975, 1977, 1978, 1983, 1986, 1987, 1991, 1992, 1993, 1995, 1996, 1998, 1999, 2002, 2004, 2005, 2006, 2008, 2008-09, 2009-10, 2010-11, 2014-15, 2015-16, 2016-17, 2018
Copa Interclubes de la Uncaf (20) 1971, 1972, 1973 , 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1983, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007
Recopa de la Concacaf (1) 1991
Copa Xigantes de la Concacaf (1) 2001
  • En Negruca amuésense les ediciones que foi campeón.

Xugadores

editar

Detalle de la temporada: Temporada 2017-18 del Deportivo Saprissa

Plantía Apertura 2018

editar
Nᵘ Nac. Posición Xugador Edá Procedencia Porteros
  POR Kevin Briceño 33 años   C. S. Uruguay de Coronado
  POR Aarón Cruz 33 años   C. F. Universidá de Costa Rica
  POR Alejandro Gómez 35 años   Oriente Petrolero
Defenses
  DEF Yostin Salinas 26 años   Limón F. C.
  DEF Jaikel Medina 32 años   Municipal Liberia
  DEF Heiner Mora  40 años   Belén F. C.
  DEF Jordan Smith 33 años   Vancouver Whitecaps
  DEF Luis Hernández 26 años   Municipal Grecia
  DEF Alexander Robinson 36 años   Municipal Grecia
  DEF Ricardo Blanco 35 años   C. S. Cartaginés
  DEF Alejandro Cabral 31 años   Club Flandria
Mediocampistes
  MED Christian Bolaños 40 años   Vancouver Whitecaps
  MED Marvin Angulo 38 años   C. S. Uruguay de Coronado
  MED Michael Barrantes  41 años   Municipal Grecia
  MED Luis Stewart Pérez 37 años   Pérez Zeledón
  MED Randy Chirino 28 años Formáu na cantera
  MED Mariano Torres   37 años   The Strongest
  MED Juan Bustos Golobio 32 años   C. S. Cartaginés
  MED Christian Martínez 30 años   Municipal Liberia
  MED Jaylon Hadden 26 años Formáu na cantera
  MED Juan Gabriel Guzmán 37 años   Pérez Zeledón
Delanteros
  DEL Johan Venegas 36 años   Minnesota United F. C.
  DEL David Ramírez 31 años   Moreirense F. C.
  DEL Daniel Colindres   39 años   Puntarenas F. C.
  DEL Julen Cordero 23 años Formáu na cantera
  DEL Carlos Villegas 25 años Formáu na cantera

Xugadores cedíos

editar
Xugador Posición Cedíu a
  Jefferson Venegas
 
  Municipal Grecia
  Patrick Sequeira
 
  Real Unión Club
  Adrián Chévez
 
  Municipal Liberia
  Jorman Sánchez
 
  Pérez Zeledón
  Grehivin Marchena
 
  C.S. Uruguay de Coronado
  Orlando Sinclair
 
  C.S. Uruguay de Coronado
  Jordi Padilla
 
  C.S. Uruguay de Coronado
  Ricardo Montenegro |align=left|
 
  C.S. Uruguay de Coronado
  Marvin Loría
 
  Portland Timbers 2

Altes Apertura 2018

editar
Xugador Posición Procedencia
  Ricardo Blanco
 
  Club Sport Cartaginés
  Alejandro Gómez[148]
 
  Oriente Petrolero
  Juan Gabriel Guzmán
 
  Municipal Pérez Zeledón
  Alejandro Cabral
 
  Club Social y Deportivo Flandria

Baxes Apertura 2018

editar
Xugador Posición Equipu Actual
  Darryl Parker
 
  Club Sport Cartaginés
  Jonathan Moya
 
  Lliga Deportiva Alajuelense
  Ariel Rodríguez
 
  Bangkok Glass F.C.
  Jerry Bengtson
 
  Club Deportivo Olimpia
  Henrique Moura[149]
 

Xugadores de Seleición

editar

Nota: en negrina xugadores parte de la última convocatoria na correspondiente categoría. Convocatoria correspondiente a los partíos amistosos de xunu de 2018 y los partíos de la Copa Mundial de Fútbol de 2018.

Seleición Categoría # Xugador(es)
  Costa Rica 3 Christian Bolaños, Daniel Colindres y Johan Venegas

Xugadores con más partíos en Primer División

editar
Númberu !width=200|

Xugador

Partíos
1
Evaristo Coronado
536
2
Víctor Cordero
478
3
Jervis Drummond
452
4
Walter Centeno
449
5
Enrique Díaz
444
6
419
7
Vladimir Quesada
412
8
Francisco Hernández
401
9
Erick Lonis
362
10
Heriberto Rojas
336

Xugadores con más títulos ganaos en Primer División

editar
Númberu !width=200|

Xugador

Títulos
1
Edgar Marín
12
2
Heriberto Rojas
11
3
Fernando Hernández
11
4
Víctor Cordero
11
5
Francisco Hernández
10

Xugadores con más goles anotaos en Primer División

editar
Númberu !width=200|

Xugador

Goles
1
Evaristo Coronado
148
2
Edgar Marín
108
3
Eduardo Chavarría
104
4
Álvaro Saborío
96
5
Jorge Monge
93
6
Alonso Solís
93
7
Walter Centeno
93
8
84
9
Víctor Ruiz
78
10
Francisco Hernández
74
11
Alexandre Guimaraes
74

Xugadores goliadores en Primer División

editar
Númberu !width=200|

Xugador

Temporada !width=50|

Goles

1
1953
12
2
Jorge Monge
1962
12
3
Rubén Jiménez
1962
12
4
Eduardo Chavarría
1968
24
5
Odir Jacques
1972
18
6
1976
24
7
Miguel Mansilla
1977
25
8
Evaristo Coronado
1981
23
9
Guillermo Guardia
1982
20
10
Evaristo Coronado
1988
19
11
Adonis Hilario
1991
26
12
Alejandro Larrea
1997-98
20
13
Adrián Mahía
1998-99
21
14
Álvaro Saborío
2003-04
25
15
Alonso Solís
2006-07
16
16
Alejandro Alpízar
Branu 2008
13
17
Alejandro Sequeira
Branu 2010
10
18
Ariel Rodríguez
Invierno Banco Popular 2015
20

Xugadores anotadores del primer gol del campeonatu en Primer División

editar
Númberu !width=200|

Xugador

Temporada
1
Álvaro Murillo
1950
2
Guillermo Hernández
1961 ASOFUTBOL
3
Rafael Mena
1965
4
Eduardo Umaña
1966
5
Eduardo Chavarría
1968
6
Luis Chacón
1970
7
1972
8
Fernando Hernández
1974
9
Hernán Morales
1975
10
Edwin Barley
1979
11
Edwin Barley
1980
12
Randall Row
1999-00
13
Alonso Solís
2004-05
14
Alonso Solís
2005-06
15
Ulises Segura
Banco Popular Iviernu 2016
16
Luis Pérez
Banco Popular Apertura 2017

Xugadores con más partíos en Torneos de Copa

editar
Númberu !width=200|

Xugador

Partíos
1
Giovanni Rodríguez
31
2
Mario Cordero
28
3
Jorge Monge
23
4
Javier Masís
23
5
Heriberto Rojas
22

Xugadores goliadores en Torneos de Copa

editar
Númberu !width=200|

Xugador

Temporada !width=50|

Goles

1
Copa

Juan Santamaría 1972

7
2
Diego Estrada
Copa Bancu Nacional 2013
5
3
Ariel Rodríguez
Copa Popular 2014
5

Xugadores con más partíos en Lliga de Campeones de la Concacaf

editar
Númberu !width=200|

Xugador

Partíos
1
Víctor Cordero
51
2
Walter Centeno
46
3
Ronald González
34
4
Jervis Drummond
34
5
Francisco Hernández
31

Xugadores Estranxeros

editar

Entrenadores

editar
  •   Roberto Fernández (1936-1946)
  •   José Joaquín García (1946-1951)
  •    Otto Bumbel (1951-1953)
  •   José Joaquín García (1953-1955)
  •   Alfredo Piedra (1955-1956)
  •   Mario Cordero (1957)
  •   Carlos Peucelle (1957-1958)
  •   Eduardo Viso (1958-1961)
  •   Hernán Solano (1959)
  •   Jorge Elías Thomas (1961)
  •   Alfredo Piedra (1962-1964)
  •   Mario Cordero (1964-1967)
  •   José Ramos Costa (1967)
  •   Mario Cordero (1968-1970)
  •   Marvin Rodríguez (1971-1976)
  •   Giovanni Rodríguez (1976)
  •   Guillermo Hérnandez (1976)
  •   Josef Karel (1977-1979)
  •    Odir Jacques (1979-1980)
  •   Giovanni Rodríguez (1980)
  •   Marcos Pavlovsky (1980)
  •   Mario Cordero (1980)
  •   Walter Elizondo (1981-1982)
  •   Giovanni Rodríguez (1982-1983)

Téunicos con más partíos empobinaos en Primer División

editar
Númberu !width=200|

Téunicu !width=50| Partíos

1
Mario Cordero
219
2
Marvin Rodríguez
198
3
Carlos Watson
181
4
Alexandre Guimarães
175
5
Jeaustin Campos
171

Téunicos con más partíos empobinaos en Torneos de Copa

editar
Númberu !width=200|

Téunicu !width=50| Partíos

1
Marvin Rodríguez
27
2
15
3
Mario Cordero
14
4
Ronald González
13
5
10

Téunicos con más partíos empobinaos en Lliga de campeones de la Concacaf

editar
Númberu !width=200|

Téunicu !width=50| Partíos

1
Jeaustin Campos
24
2
Marvin Rodríguez
20
3
Carlos Watson
17
4
Mario Cordero
16
5
Hernán Medford
16

Téunicos campeones en Primer División

editar
Númberu !width=200|

Téunicu !width=10| Títulos

Temporada
1
Jeaustin Campos
5
2006-07, Iviernu 2007, Branu 2008, Iviernu 2008, Iviernu JPS 2014
2
Mario Cordero
4
1964, 1965, 1968, 1969
3
Marvin Rodríguez
4
1972, 1973, 1974, 1975
4
Giovanny Rodríguez
2
1976, 1982
5
Josef Bowska
2
1988, 1989
6
Carlos Linaris
2
1993-94, 1994-95
7
Alexandre Guimarães
2
1997-98, 1998-99
8
Hernán Medford
2
2003-04, 2005-06
9
Carlos Watson
2
Invierno Banco Popular 2015, Banco Popular Iviernu 2016
10
Otto Bumbel
1
1952
11
1
1953
12
Carlos Peucelle
1
1957
13
1
1962
14
José Ramos
1
1967
15
Guillermo Hernández
1
1976
16
Josef Karel
1
1977
17
Roy Myers
1
Branu 2010
18
Ronald González
1
Branu JPS 2014
19
Vladimir Quesada
1
Banco Popular Clausura 2018

Téunicos campeones en Torneos de Copa

editar
Númberu !width=100|

Téunicu !width=10| Títulos

Temporada
1
Marvin Rodríguez
3
Costa Rica 1970, Juan Santamaría 1972, Campeón de Campeones 1976
2
2
Presidente 1963, Campeón de Campeones 1963
3
1
Gran Bretaña 1950
4
Eduardo Viso Abella
1
Presidente 1960
5
Ronald González
1
Bancu Nacional 2013

Téunicos campeones en Lliga de Campeones de la Concacaf

editar
Númberu !width=200|

Téunicu !width=10| Títulos

Temporada
1
Carlos Watson
1
1993
2
Luis Augusto García
1
1995
3
Hernán Medford
1
2005

Téunicos campeones en Copa Interclubes de la Uncaf

editar
Númberu !width=100|

Téunicu !width=10| Títulos

Temporada
1
Marvin Rodríguez
2
Fraternidá Centroamericana 1972, Fraternidá Centroamericana 1973
2
Josef Karel
1
Fraternidá Centroamericana 1978
3
Alexandre Guimarães
1
Grandes de Centroamérica 1998
4
Hernán Medford
1
Copa UNCAF 2003

Presidentes

editar

Palmarés

editar

Torneos oficiales nacionales ya internacionales

editar
  Competición nacional Títulos Subcampeonatos
Primer División de Costa Rica (34/16)[163] 1952, 1953, 1957, 1962, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1982, 1988, 1989, 1993-94, 1994-95, 1997-98, 1998-99, 2003-04, 2005-06, 2006-07, Iviernu 2007, Branu 2008, Iviernu 2008, Branu 2010, Branu JPS 2014, Iviernu JPS 2014, Invierno Banco Popular 2015, Banco Popular Iviernu 2016, Banco Popular Clausura 2018. (Récor) 1950, 1956, 1958, 1959, 1961 ASOFUTBOL, 1963, 1966, 1970, 1971, 1984, 1991, 1992, 1996-97, 1999-00, 2002-03, Banco Popular Branu 2017.
Copa de Costa Rica (8/5)[164] Copa Gran Bretaña 1950, Copa Presidente 1960, Copa Presidente 1963, Copa Campeón de Campeones 1963, Copa Costa Rica 1970, Copa Juan Santamaría 1972, Copa Campeón de Campeones 1976, Copa Bancu Nacional 2013. Copa Costa Rica 1954, Copa ASOFUTBOL 1961, Copa Gastón Michaud 1963, Copa Costa Rica 1967, Copa Popular 2014.
Segunda División de Costa Rica (1)[165] 1948.
Tercer División de Costa Rica (1/1) 1947. 1946.
  Competición internacional Títulos Subcampeonatos
Lliga de Campeones de la Concacaf (3/4)[7] 1993, 1995, 2005. 1970, 1973, 2004, 2008.
Copa Interclubes de la Uncaf (5/7)[6] Fraternidá Centroamericana 1972, Fraternidá Centroamericana 1973, Fraternidá Centroamericana 1978, Grandes de Centroamérica 1998, Copa UNCAF 2003. (Récor) Fraternidá Centroamericana1971, Fraternidá Centroamericana 1974, Grandes de Centroamérica 1996, Grandes de Centroamérica 1997, Copa UNCAF 2001, Copa UNCAF 2004, Copa UNCAF 2007.
Copa Interamericana (0/2)[166] 1994, 1997.

Torneos amistosos nacionales ya internacionales

editar

Otres participaciones en torneos amistosos

editar

Filiales

editar

Otru equipos deportivos costarricenses acomuñaos al Deportivo Saprissa lleven la mesma divisa. Estos equipos son:

Referencies

editar
  1. «Costa Rica - Foundation Dates of Clubes». Rsssf. 2 de setiembre de 2010. http://www.rsssf.com/tablesc/cosfound.html. Consultáu'l 16 d'ochobre de 2017. 
  2. «empate-tecnico-ente-les aficiones-del-Saprissa-y-Alajuelense-.note.aspx Encuesta afirma qu'esiste un empate téunicu ente les aficiones del Saprissa y Alajuelense». Teletica. 27 d'ochobre de 2015. http://www.teletica.com/Deportes/106670-Encuesta-afirma-que-esiste-un empate-tecnico-ente-les aficiones-del-Saprissa-y-Alajuelense-.note.aspx. Consultáu'l 6 d'agostu de 2017. 
  3. «Saprissa ye l'equipu con más afición en Costa Rica». Teletica. 18 d'agostu de 2016. http://www.teletica.com/m/note.aspx?note=134108. Consultáu'l 6 d'agostu de 2017. 
  4. «Saprissa ye l'equipu con más afición nel país». La Prensa Llibre. 14 d'avientu de 2016. http://www.laprensalibre.cr/Noticias/detalle/96784/encuesta-de-la-ucr:-saprissa-ye-l'equipu-con-mas-aficion-en-el-pais. Consultáu'l 6 d'agostu de 2017. 
  5. «Costa Rica - List of Champions and Runners Up». RSSSF. 22 d'avientu de 2016. http://www.rsssf.com/tablesc/coschamp.html. Consultáu'l 30 de mayu de 2017. 
  6. 6,0 6,1 «Uncaf Club Championships». RSSSF. 22 de xineru de 2009. http://www.rsssf.com/tablesu/uncaf-club.html. Consultáu'l 30 de mayu de 2017. 
  7. 7,0 7,1 «Concacaf Cup». RSSSF. 27 d'abril de 2017. http://www.rsssf.com/tablesc/ca1.html. Consultáu'l 30 de mayu de 2017. 
  8. «ente-los-15-clubes-con-mas-titulos-locales-del mundu-.note.aspx Saprissa meter ente los 15 clubes con más títulos locales del mundu». Teletica. 15 d'avientu de 2016. http://www.teletica.com/Deportes/146349-Saprissa-meter ente-los-15-clubes-con-mas-titulos-locales-del mundu-.note.aspx. Consultáu'l 30 de mayu de 2017. 
  9. «El Club del Sieglu de Norte y Centro América». IFFHS (2009). Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'ochobre de 2009.
  10. Coto, Gerardo (21 de setiembre de 2009). «Muerre un clásicu, naz otru». Archiváu dende l'orixinal, el 26 de xunu de 2010. Consultáu'l 26 de setiembre de 2017.
  11. Coto, Gerardo (30 de payares de 2012). «instancia decisiva&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Clásicu del bon fútbol». Consultáu'l 26 de setiembre de 2017.
  12. Coto, Gerardo (1 de xunu de 2017). «Clásicu de los 70s». Consultáu'l 26 de setiembre de 2017.
  13. «Historia del Deportivo Saprissa». Adicción Morada. http://adiccionmorada.blogspot.com/p/historia-del-deportivu-saprissa.html. Consultáu'l 6 d'agostu de 2017. 
  14. «bisarma/#sthash.uHcpla4l.dpuf L'equipu más ganador de Concacaf». Páxina oficial del Deportivo Saprissa. http://www.deportivosaprissa.com/index.php/la bisarma/#sthash.uHcpla4l.dpuf. Consultáu'l 6 d'agostu de 2017. 
  15. Coto, Gerardo (17 d'ochobre de 2006). «Costa Rica 1950». Consultáu'l 5 d'agostu de 2017.
  16. Coto, Gerardo (23 de setiembre de 2009). «1952». Archiváu dende l'orixinal, el 6 d'agostu de 2017. Consultáu'l 5 d'agostu de 2017.
  17. Coto, Gerardo (28 de setiembre de 2009). «1953». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-08-06. Consultáu'l 5 d'agostu de 2017.
  18. Coto, Gerardo (5 d'ochobre de 2009). «1957». Archiváu dende l'orixinal, el 6 d'agostu de 2017. Consultáu'l 5 d'agostu de 2017.
  19. Gaitán, Alex (4 d'abril de 2016). «da-y-una vuelta-al mundu/ Saprissa primer equipu en da-y una vuelta al mundu». Consultáu'l 13 d'agostu de 2017.
  20. Mora, José (1 de febreru de 2000). «Saprissa aforfugáu por deldes». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  21. Quesada, Eliseo (16 d'abril de 2002). «Sigue caos nel bancu». La Nación. Consultáu'l 30 de xineru de 2018.
  22. Pandolfo, Gaetano (2 de mayu de 2002). «Saprissa ta bien enfermu». Consultáu'l 12 de setiembre de 2017.
  23. Rivera, Arnoldo (16 d'abril de 2011). «Vergara ‘estremó' a la S con $309.000». La Nación. Consultáu'l 30 de xineru de 2018.
  24. «Historia» (22 d'agostu de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-26. Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  25. «Saprissa Campeón Uncaf 2003» (22 d'avientu de 2003). Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  26. Romero, Marcos (1 d'avientu de 2006). «Campeonatu 2003/04». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  27. Goloboy, James (22 de xineru de 2009). «Concacaf Champions' Cup 2005». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  28. Mahari, Gurgen (1 d'avientu de 2006). «Campeonatu 2005/06». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  29. Stokkermans, Karel (26 de xunu de 2009). «Campeonatu 2006/07». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  30. Stokkermans, Karel (20 de febreru de 2009). «Campeonatu 2007». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  31. Stokkermans, Karel (20 de febreru de 2009). «Campeonatu 2008». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  32. Solano, Hermes (4 de mayu de 2014). «Final del 2008». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  33. Stokkermans, Karel (8 d'avientu de 2012). «Campeonatu 2010». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  34. Valverde, Esteban (5 de xunetu de 2016). «Deudes de Saprissa son el so mal crónicu». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  35. Zamora, Jossie (15 d'abril de 2011). «Perfil de los nuevos apoderaos del Saprissa». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  36. Williams, Cristian (16 d'abril de 2011). «Asumió Horizonte Moráu». Consultáu'l 16 d'ochobre de 2017.
  37. Alvarado, Sergio (5 d'agostu de 2013). «copa_ye_morada La copa ye morada». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  38. Molina, Salas (12 de mayu de 2014). «Primer títulu 30 se tiñó de moráu y blancu». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  39. Altamirano, Patricia (20 d'avientu de 2014). «Saprissa algama la so estrella númberu 31». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  40. Masís, Fiorella (17 de setiembre de 2015). «Jeaustin Campos nun sigue como téunicu de Saprissa». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  41. «Carlos Watson nuevu DT» (26 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  42. «Saprissa corónase campeón por 32 vegada» (24 d'avientu de 2015). Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  43. Brenes, Luis (16 d'avientu de 2016). «Costa rica/ Saprissa ye 33 vegaes campeón de Costa Rica». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  44. Jiménez, Daniel (28 de febreru de 2017). «Lliga Campeones Concacaf 2017». Archiváu dende l'orixinal, el 3 de marzu de 2017. Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  45. Hernández, Óscar (18 d'avientu de 2017). «Vladimir Quesada asume como nuevu téunicu de Saprissa». Consultáu'l 3 de xunu de 2018.
  46. «hubo-aztecazo-y-saprissa-foi-esaniciáu-por-el-america/ Nun hubo ‘Aztecazo' y Saprissa foi esaniciáu pol América» (1 de marzu de 2018). Consultáu'l 3 de xunu de 2018.
  47. Mendoza, Adrián (20 de mayu de 2018). «so-estrella-34-en-la cueva/ ¡Saprissa campeón! Algamó la so estrella 34 en La Cueva». Consultáu'l 3 de xunu de 2018.
  48. «La Tacita de Plata» (4 de xunu de 2008). Consultáu'l 12 d'ochobre de 2017.
  49. Coto, Gerardo (10 de xineru de 2012). «so-antiguu-llar&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Saprissa vuelve al so antiguu llar». Consultáu'l 2 d'agostu de 2017.
  50. «mediu-hondureno Saprissa ye escoyíu l'estadiu más tarrecíu en Centroamérica per mediu hondureñu» (18 de xunu de 2016). Consultáu'l 13 d'agostu de 2017.
  51. Hernández, Kenneth (20 d'abril de 2013). «El Ricardo Saprissa ye un llugar tarrecíu pola Seleición d'Estaos Xuníos». Consultáu'l 13 d'agostu de 2017.
  52. Corella, Randall (18 d'avientu de 2011). «Uniforme del Saprissa». Consultáu'l 8 d'ochobre de 2017.
  53. Ureña, Diego (21 de marzu de 2013). «Saprissa honra con uniforme mariellu orixe catalán del so primer presidente». Consultáu'l 22 d'ochobre de 2017.
  54. Calderón, Miguel (23 de xunetu de 2014). «Saprissa va estrenar uniforme gris». Consultáu'l 22 d'ochobre de 2017.
  55. Calderón, Miguel (25 de payares de 2015). «Saprissa va estrenar el so tercer uniforme». Consultáu'l 22 d'ochobre de 2017.
  56. Bolaños, Erick (21 de setiembre de 2016). «Tercer camiseta de Saprissa Kappa 2016». Consultáu'l 22 d'ochobre de 2017.
  57. «Shirt of the Year 2016 Final Result». Consultáu'l 31 de xunetu de 2017.
  58. «Camisa histórica de Saprissa gana encuesta internacional». Archiváu dende l'orixinal, el 2018-09-09. Consultáu'l 31 de xunetu de 2017.
  59. «Saprissa da a conocer el so tercer uniforme» (21 d'ochobre de 2017). Consultáu'l 22 d'ochobre de 2017.
  60. Dorian (29 d'avientu de 2017). «Les casaques de 2017». Consultáu'l 3 de xineru de 2018.
  61. Segura, Geovanny (2 de xineru de 2018). «mundu-en-el-2017 Camisa de Saprissa ente les más guapes del mundu nel 2017». Consultáu'l 3 de xineru de 2018.
  62. Mendoza, Adrián (16 de xunetu de 2016). «Saprissa celebra 81 años llenos de glories». Consultáu'l 16 d'ochobre de 2017.
  63. Calvo, Rodrigo (7 de mayu de 2012). «Mayores goliaes nel futbol tico». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-10-17. Consultáu'l 16 d'ochobre de 2017.
  64. «Más xuegos ensin perder de llocal» (11 de febreru de 2017). Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  65. Coto, Gerardo (29 de setiembre de 2015). «so-historia&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Invictu al entamu del campeonatu». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'so-historia&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 historial y la so-historia&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 última versión).
  66. Coto, Gerardo (17 de setiembre de 2017). «xornada-fecha-9&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Ganes siguíos de llocal al entamu del certame». Consultáu'l 23 de setiembre de 2017.
  67. Coto, Gerardo (2 de febreru de 2017). «xornada-fecha-7&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Ganes siguíos de llocal». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  68. Villareal, Juan (26 de setiembre de 2017). «Imbatibilidad del Saprissa en torneos curtios». Consultáu'l 6 d'ochobre de 2017.
  69. Coto, Gerardo (7 de xunetu de 2015). «so-propia-marca&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Meyores marques de la copa». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  70. Coto, Gerardo (15 de xunetu de 2013). «historia-de-la copa-fecha-3&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 La historia de la copa». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  71. Mora, Olman (27 d'agostu de 1995). «Evaristo Coronado va despidise güei del futbol profesional». Consultáu'l 16 d'ochobre de 2017.
  72. Coto, Gerardo (16 de xunetu de 2015). «Ochenta años d'ésitos moraos». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  73. Coto, Gerardo (10 d'ochobre de 2012). «Goliadores de raza». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  74. Coto, Gerardo (1 d'agostu de 2013). «historia-de-la copa-fecha-6&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Historia de la copa». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  75. Coto, Gerardo (24 d'agostu de 2009). «Goliadores de campeonatu nacional». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-30. Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  76. Calvo, Rodrigo (11 de marzu de 2015). «porteros goliadores-del-futbol-tico/ Porteros goliadores del fútbol tico». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  77. Coto, Gerardo (9 de marzu de 2012). «Los defenses goliadores del Saprissa». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  78. «Récor de goles» (9 d'avientu de 2015). Consultáu'l 15 d'agostu de 2017.
  79. Coto, Gerardo (29 de marzu de 2010). «Goles contrareloj». Archiváu dende l'orixinal, el 3 d'ochobre de 2017. Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  80. Coto, Gerardo (20 de mayu de 2017). «Goliadores na historia de finales». Consultáu'l 17 de setiembre de 2017.
  81. Coto, Gerardo (31 de xunetu de 2017). «Anotadores moraos». Consultáu'l 23 de setiembre de 2017.
  82. Calvo, Rodrigo (18 de xunetu de 2016). «cancha/fecha-1-los-primeros-berros-gol-futbol-tico-videos/ Los primeros berros de gol». Consultáu'l 23 de setiembre de 2017.
  83. Williams, Cristian (4 de febreru de 2010). «Los más xugaos». Consultáu'l 16 d'ochobre de 2017.
  84. Coto, Gerardo (8 d'agostu de 2012). «Xugadores de Saprissa con más xuegos». Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xunetu de 2014. Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  85. Coto, Gerardo (25 de payares de 2009). «pasos-de-coronáu&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Más xuegos nuna temporada». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  86. Coto, Gerardo (14 d'ochobre de 2014). «club&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Los cancerberos mas regulares de cada club». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  87. Coto, Gerardo (18 de mayu de 2010). «final&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Dueño de la final». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  88. Coto, Gerardo (16 d'avientu de 2016). «Adolfo Machado». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  89. Coto, Gerardo (3 de setiembre de 2017). «Xugador brasilanu de Saprissa con más goles anotaos». Consultáu'l 17 de setiembre de 2017.
  90. Coto, Gerardo (31 de xineru de 2012). «Estranxeros de Saprissa». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  91. Coto, Gerardo (16 de xunetu de 2015). «morada/1093787650651339/ Ocho décades d'historia morada». Consultáu'l 16 d'ochobre de 2017.
  92. Coto, Gerardo (13 de marzu de 2013). «bancu moráu&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Direutor téunicu de Saprissa con más xuegos empobinaos». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  93. Altamirano, Patricia (20 d'avientu de 2014). «Téunicu más ganador de Saprissa». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-09-24. Consultáu'l 23 de setiembre de 2017.
  94. Calvo, Rodrigo (20 de xineru de 2008). «Saprissa campeón de 1972 a 1977». Consultáu'l 16 d'ochobre de 2017.
  95. «Saprissa atropó toles estadístiques del añu» (24 de mayu de 2004). Consultáu'l 23 de setiembre de 2017.
  96. Coto, Gerardo (11 de mayu de 2010). «sieglu&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Marques del Deportivo Saprissa». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  97. «temporada-que-tenia-herediano Saprissa superó marca de golio nuna temporada que tenía Herediano» (16 de mayu de 2018). Consultáu'l 3 de xunu de 2018.
  98. Coto, Gerardo (14 de febreru de 2013). «Más trunfos siguíos al entamu del campeonatu». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  99. «Mayor cantidá de trunfos nuna sola temporada» (29 d'avientu de 2008). Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  100. Coto, Gerardo (22 d'abril de 2016). «marca-pa-la so-historia&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Partíos consecutivos ganaos de llocal». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  101. Coto, Gerardo (26 d'abril de 2010). «casa&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Partíos ensin goles en contra de llocal». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  102. Coto, Gerardo (25 d'agostu de 2015). «Partíos ensin goles en contra». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  103. Hernández, Oscar (13 de payares de 2016). «torneos curtios Récor de goles en torneos curtios». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  104. Coto, Gerardo (8 de xineru de 2018). «certame-con-bautizu-brumoso Golio del certame». Consultáu'l 8 de xineru de 2018.
  105. Calvo, Rodrigo (19 de marzu de 2015). «'Cuty' Monge». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  106. Coto, Gerardo (24 d'agostu de 2009). «Porteru con mayor tiempu d'imbatibilidá». Archiváu dende l'orixinal, el 18 de marzu de 2012. Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  107. Calvo, Rodrigo (22 de mayu de 2015). «Xugador con más títulos nacionales». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  108. Coto, Gerardo (5 d'ochobre de 2009). «estranxeru&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Goliador estranxeru». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  109. Coto, Gerardo (15 d'avientu de 2017). «Meyor rendimientu particular». Consultáu'l 15 d'avientu de 2017.
  110. Hernández, Kenneth (16 de xunetu de 2016). «Meyor rendimientu históricu». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  111. Zumbáu, Sandra (20 de mayu de 1999). «L'Equipu del Sieglu». Consultáu'l 30 de xunetu de 2017.
  112. Méndez, Julio (1 de xunu de 2014). «Equipu centroamericanu con más títulos internacionales». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  113. «Noticies Copa Mundial de Clubes de la FIFA 2005» (18 d'avientu de 2005). Consultáu'l 31 de xunetu de 2017.
  114. Coto, Gerardo (21 de febreru de 2018). «Entrenador de Saprissa con más xuegos de Concacaf». Consultáu'l 28 de febreru de 2018.
  115. Coto, Gerardo (24 de setiembre de 2010). «xuegos internacionales&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Xugador de Saprissa con más xuegos de Copa Interclubes UNCAF». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  116. Coto, Gerardo (25 de xunetu de 2011). «Xugador de Saprissa con más xuegos de Copa Campeones CONCACAF». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  117. Coto, Gerardo (27 d'agostu de 2010). «so-robla&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Xugador de Saprissa con más campeonatos de Copa Campeones CONCACAF». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  118. Coto, Gerardo (21 de febreru de 2018). «Goliadores de Saprissa nel planu internacional». Consultáu'l 28 de febreru de 2018.
  119. Coto, Gerardo (27 d'agostu de 2014). «so-historia&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Saprissa Copa Campeones CONCACAF». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'so-historia&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 historial y la so-historia&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 última versión).
  120. Goloboy, James (22 de xineru de 2009). «Saprissa Copa Xigantes CONCACAF». Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
  121. Goloboy, James (23 de febreru de 2017). «Saprissa Recopa CONCACAF 1991». Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
  122. Bobrowsky, Josef (3 d'ochobre de 2004). «Saprissa Copa Interamericana 1994». Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
  123. Gorgazzi, Osvaldo (9 d'ochobre de 2004). «Saprissa Copa Interamericana 1997». Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
  124. «Estadístiques Copa Mundial de Clubes de la FIFA 2005». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-31. Consultáu'l 31 de xunetu de 2017.
  125. «Premiu Copa Mundial de Clubes de la FIFA 2005». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-31. Consultáu'l 31 de xunetu de 2017.
  126. Calderón, Miguel (3 de mayu de 2012). «Llista de los primeres 400 equipos del mundu según la IFFHS». Consultáu'l 9 de febreru de 2018.
  127. «Equipu del Sieglu XX de la Concacaf». IFFHS (1 d'ochobre de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'ochobre de 2009.
  128. «Saprissa el meyor club de Centroamérica» (18 d'avientu de 2013). Consultáu'l 18 de setiembre de 2017.
  129. «Equipu más destacáu Llatinoamérica» (7 d'avientu de 2005). Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  130. Coto, Gerardo (21 de xunetu de 2015). «nivel internacional&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Goles en partíos internacionales». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  131. Coto, Gerardo (28 d'ochobre de 2009). «Partíos internacionales 1959». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-10-06. Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  132. Ruiz, Susana (12 de xineru de 2008). «Premiu Unafut Iviernu 2007». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  133. Zamora, Jossie (6 de xunu de 2008). «meyores-del.html Premiu Unafut Branu 2008». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  134. «Premiu Unafut Iviernu 2008» (13 de xineru de 2009). Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  135. «Premiu Unafut Branu 2009» (5 de xunu de 2009). Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  136. Molina, José (9 de xineru de 2010). «meyores-del campeonatu-iviernu-scotiabank-2009&catid=6:noticies&Itemid=40 Premiu Unafut Iviernu 2009». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  137. Molina, José (26 de mayu de 2010). «meyores-del branu-scotiabank-2010&catid=6:noticies&Itemid=40 Premiu Unafut Branu 2010». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  138. Molina, José (7 de xineru de 2012). «campeonatu-iviernu-2011&catid=6:noticies&Itemid=40 Premiu Unafut Iviernu 2011». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  139. Molina, José (16 de xunu de 2012). «branu-2012-con-la-premiacion-a-lo-meyor-del campeonatu&catid=6:noticies&Itemid=40 Premiu Unafut Branu 2012». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  140. Calderón, Miguel (10 de xineruo de 2013). «Premiu Unafut Iviernu 2012». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  141. Molina, José (5 d'agostu de 2013). «meyor xugador-del tornéu-de-copa-bn&catid=6:noticies&Itemid=40 Premiu Unafut Copa Bancu Nacional 2013». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  142. Salazar, Jonathan (28 de mayu de 2014). «sos-premios-2013-2014/ Premiu Unafut 2013-2014». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  143. Molina, José (11 d'agostu de 2014). «meyor xugador-&catid=6:noticies&Itemid=40 Premiu Unafut Copa Popular 2014». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  144. «meyores-de-la temporada-2014-2015/ Premiu Unafut 2014-2015» (28 de mayu de 2015). Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  145. Segura, José (25 de mayu de 2016). «Costa rica/21195-unafut-premiu-a-lo-meyor-temporada-2015-2016 Premiu Unafut 2015-2016». Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  146. Molina, José (1 de xunu de 2017). «Premiu Unafut 2016-2017». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-06-06. Consultáu'l 25 de xunetu de 2017.
  147. Blancu, César (29 de mayu de 2018). «meyores xugadores-de-la temporada-2017-2018 Premiu PDF». Consultáu'l 30 de mayu de 2018.
  148. José Fernando Araya (29 de mayu de 2018). «llegada-de-ricardo-blancu-y-alejandro-gomez Saprissa oficializa la llegada de Ricardo Blanco y Alejandro Gómez». Teletica. Consultáu'l 1 de xunu de 2018.
  149. Alonso Chacón (23 de mayu de 2018). «Saprissa confirma trés salíes más del so plantel». Sports. by Campbell. Consultáu'l 1 de xunu de 2018.
  150. Calvo, Rodrigo (16 de xunetu de 2016). . Consultáu'l 24 de setiembre de 2017.
  151. Jiménez, Daniel (3 de xunetu de 2017). «Brasileños apoderen llista histórica del Saprissa». Consultáu'l 24 de setiembre de 2017.
  152. Coto, Gerardo (25 de marzu de 2014). «estranxeros-en-el-saprissa&catid=9:noticies-historicas&Itemid=49 Estranxeros nel Saprissa». Consultáu'l 24 de setiembre de 2017.
  153. Rivera, Arnoldo (18 de xunetu de 1999). «Ricardo Saprissa». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  154. «Jorge Guillén» (21 de marzu de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-10-08. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  155. Calvo, Rodrigo (27 d'abril de 2014). «Enrique Weisleder». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  156. Mora, José (1 de febreru de 2000). «Fabio Garnier». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  157. Calvo, Rodrigo (11 d'ochobre de 2011). «Enrique Artiñano». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  158. Hernández, Kenneth (18 d'avientu de 2012). «Bernardo Méndez». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  159. «Minor Vargas» (4 d'avientu de 2011). Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  160. «Fernando Villalobos» (4 de febreru de 2003). Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  161. Jiménez, Daniel (7 de xineru de 2014). «Jorge Vergara». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  162. Zárate, Andrés (28 d'avientu de 2015). «Juan Carlos Rojas». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
  163. «Primer División Costa Rica» (22 d'agostu de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'agostu de 2017. Consultáu'l 23 de xunetu de 2017.
  164. «Copa Costa Rica» (5 d'agostu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'agostu de 2017. Consultáu'l 23 de xunetu de 2017.
  165. Andrés, Juan (26 de xunetu de 2016). «Segunda División Costa Rica». Consultáu'l 23 de xunetu de 2017.
  166. «Copa Interamericana». Conmebol (29 de setiembre de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de setiembre de 2007.
  167. Coto, Gerardo (17 d'ochobre de 2006). «Tornéu Rescamplu 1949». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  168. Coto, Gerardo (17 d'ochobre de 2006). «Tornéu Rescamplu 1957». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  169. Coto, Gerardo (17 d'ochobre de 2006). «Copa Mayid Barzuna». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  170. Coto, Gerardo (7 de setiembre de 2006). «Copa Mamemic Line». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  171. «Premiu Deportivo Saprissa». Consultáu'l 18 de setiembre de 2017.
  172. Calvo, Rodrigo (14 de mayu de 2014). «Título del Deportivo Saprissa». Consultáu'l 23 de xunetu de 2017.
  173. Calvo, Rodrigo (25 d'agostu de 2002). «Cuadrangular Internacional». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  174. Calvo, Rodrigo (9 de mayu de 2011). «Triangular». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  175. Coto, Gerardo (10 de marzu de 2006). «Pentagonal Internacional». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  176. Morrison, Neil (13 de marzu de 2014). «Copa Camel 1985». Consultáu'l 24 de setiembre de 2017.
  177. Coto, Gerardo (18 de setiembre de 2012). «Copa Llabrador». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  178. Coto, Gerardo (10 d'avientu de 2014). «Cuadrangular Internacional Diriamba». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  179. Jovanovic, Bojan (8 de mayu de 2001). «Copa LG Electronics 1999». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  180. Calvo, Rodrigo (7 de xineru de 2017). «90 minutos pola vida». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  181. Bolaños, Luis (7 de xineru de 2015). «so-sestu-titulo-en-los-90-Minutos-pola Vida.note.aspx Tornéu 90 minutos pola vida». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  182. «Copa Raimundo Tupper» (23 de xunetu de 2011). Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  183. Fonseca, Graciela (28 de xunetu de 2013). «al-saprissa-que-gano-a la comunicaciones-en partíu amistosu/ Copa Luis Grill Prieto». Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  184. Naranxal, Julio (6 de xunetu de 2014). «Copa Antigua». Consultáu'l 19 de xunetu de 2017.
  185. «copa-volcan-turrialba/ Copa Volcán Turrialba» (7 de xineru de 2016). Consultáu'l 22 de xunetu de 2017.
  186. Romero, Keydel (3 de xunetu de 2016). «copa-anexion/ Copa L'Anexón». Consultáu'l 19 de xunetu de 2017.
  187. Molinari, Carlos (17 de xunetu de 2012). «Tornéu Cuadrangular». Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.
  188. Llugo, Erik (29 de payares de 2012). «Pentagonal Club Tournaments Second Division». Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.
  189. Coto, Gerardo (18 de febreru de 2016). «Copa KLM». Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.
  190. Mora, José (17 de xunetu de 2014). «Copa Pachuca 1995». Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.
  191. Retana, Gustavo (12 de setiembre de 2001). «Historia ante Municipal». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-10-27. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2017.
  192. Calvo, Rodrigo (18 de xunetu de 2005). «Copa Baderland». Archiváu dende l'orixinal, el 1 de mayu de 2017. Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  193. Llugo, Erik (6 d'agostu de 2015). «Copa Chiapas 2006». Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.
  194. Carballo, Francisco (30 de xineru de 2008). «Copa Ricard 2008». Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunetu de 2017. Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.
  195. Sandí, Leo (1 de xunetu de 2012). «Copa Iberico 2012». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-07-09. Consultáu'l 15 de xunetu de 2017.
  196. Sotu, Danny (1 de xunetu de 2013). «Copa Iberico 2013». Consultáu'l 15 de xunetu de 2017.
  197. «Pre-Season Friendly» (20 de xunetu de 2013). Consultáu'l 1 d'ochobre de 2017.
  198. Segura, José (20 de xunetu de 2014). «Copa LG». Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.
  199. Tayver Marín, Fanny (4 de xunetu de 2015). «Copa Xigantes d'América». Archiváu dende l'orixinal, el 1 de mayu de 2017. Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  200. Roca, Gustavo (21 de xunetu de 2015). «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-05-01. Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.
  201. Cascante, Sharon (26 de xunetu de 2015). «vegada-mas-el-super-clasico Super Clásicu 2015». Consultáu'l 16 de xunetu de 2017.

Enllaces esternos

editar