Palaciu Llexislativu d'Ecuador
El Palaciu Llexislativu d'Ecuador ye l'edificiu onde desenvuelve les sos actividaes l'Asamblea Nacional, órganu llexislativu de la República del Ecuador. L'edificiu atópase allugáu na llende norte de la parroquia Centru Históricu de la ciudá de Quitu, nuna mazana de 25.200m² de superficie,[1] llindada pola calle Juan Montalvo (ingresu principal), la avenida Gran Colombia y les cais 6 d'Avientu y Piedrahita.[2]
| Palaciu Llexislativu d'Ecuador | |
|---|---|
| edificiu parllamentariu | |
 | |
| Llocalización | |
| País |  Ecuador |
| Provincia | Pichincha (es)  |
| Cantón (es) | Distrito Metropolitano de Quito (es) |
| Coordenaes | 0°12′47″S 78°29′58″W / 0.2130209°S 78.4995376°O |
  Palaciu Llexislativu d'Ecuador Palaciu Llexislativu d'Ecuador (Ecuador) | |
| Historia y usu | |
| Inicio de manufactura o construcción (es) | 1956 |
| Dueñu | Ecuador |
| Arquiteutura | |
| Estilu |
Estilu Internacional Escuela de la Bauhaus |
 | |
Historia
editarAntecedentes
editarTres la Independencia, el poder llexislativu ecuatorianu instalar nel claustru de San Bonaventura del complexu clerical de San Francisco, sesionando ellí hasta l'añu 1866, en que pasó a un pabellón construyíu por orde del presidente Jerónimo Carrión na esquina posterior noroccidental del Palaciu de Carondelet.[3]
En marzu de 1905, el Gobiernu del xeneral Leónidas Plaza contrató al arquiteutu italo-suizu Francisco Durini Cáceres pa diseñar una sede llexislativa más apropiada, y qu'ocupara tou la llongura de los terrenes que s'allugaben na cai Benalcázar, detrás del Palaciu de Carondelet.[4] Los bocetos presentaos y aprobaos respondíen a un palaciu bicameral d'estilu neobarrocu que, lamentablemente, nun se llegó a construyir por cuenta de la cayida del presidente Lizardo García pocu menos d'un añu dempués, en xineru de 1906.[4]
En 1914 el Congresu Nacional ocupaba l'ala norte del edificiu del actual Centru Cultural Metropolitanu, que s'alluga xunto al Palaciu de Carondelet, y que mandó a reedificar col arquiteutu Francisco Espinosa Acevedo nel estilu que conocemos hasta l'actualidá.[5] El llexislativu volvería ocupar esti edificiu ente 1956 y 1960, mientres se construyía la sede definitiva al norte de L'Alamea.[6]
Construcción
editar.jpg)
L'actual Palaciu Llexislativu respuende a la necesidá plantegada pol presidente Camilo Ponce Enríquez de frente a la XI Conferenncia Interamericana de Cancilleres, prevista a celebrase en Quito en 1959, y que ameritaba la construcción de delles estructures gubernamentales.[1] La crecedera de la ciudá a entamos del sieglu XX, y sobremanera l'apaición del esclusivu barriu Mariscal Sucre al norte d'El Ejido, contribuyeron a que s'escoyeren los terrenes que quedaben ente'l Centru Históricu y esti nuevu polu de desenvolvimientu urbanísticu, como'l sitiu ideal pa los nuevos edificios públicos qu'entamaba construyir l'Estáu.[7]
En 1956 Sixto Durán Ballén, ministru d'obres públiques del presidente Ponce Enríquez, contrató'l diseñu del edificiu al arquiteutu Alfredo Llión Cevallos, quien yera parte del so propiu equipu na firma ARQUIN,[8] pero ensin dexar de ser un apueste ventureru si considérase que se trataba de la so primer obra nel exerciciu del so oficiu.[1] L'edificiu tenía de ser diseñáu por que fuera see, en primer instancia, de la Conferencia Interamericana que nunca llegó a realizase y, darréu, del poder llexislativu y otres funciones públiques complementaries.[8]
Sicasí, los trabayos de construcción nun empezaron sinón hasta l'añu 1958, cuando estos fueron axudicaos tres una llicitación convocada en xineru a la Compañía Mena-Atles y al inxenieru Galu Amino, que teníen d'apurrir la obra nun plazu de 16 meses pero que, por cuenta de detalles menores nos acabaos y la obra del artista Víctor Mideros, retardar hasta marzu de 1960.[9] Los xardinos y les amplies plataformes d'accesu, per otru llau, fueron diseñaos pol arquiteutu Andrés Chiriboga, especializáu en Brasil.[8]
Quema y reconstrucción
editarEl 5 de marzu de 2003 producióse una quema que consumió parte del Palaciu Llexislativu, que la so causa sería presuntemnte una cafetera encendida nuna de les oficines, razón pola que mientres los 15 díes posteriores les sesiones del Plenu celebrar na Universidá Andina Simón Bolívar.[10]
En xunetu de 2004 empecipió la primer fase de reconstrucción de les árees afeutaes pola quema que consumió'l palaciu (planta baxa, mezanine y los dos primeros pisos), que concluyó en xunetu de 2008 a un costu de 17,5 millones de dólares.[11] La segunda fase de 12 millones de dólares, sicasí, incluyó dos pisos d'oficines, parqueaderos soterraños, espaciu pa la escolta llexislativa y equipamientu d'última xeneración pa votu electrónicu.[11]
Mientres la mayor parte del tiempu que duraron los trabayos de reconstrucción, el Congresu Nacional y les oficines de los diputaos funcionaron nel edificiu del Bancu Central del Ecuador, allugáu frente al ángulu sur del parque L'Alamea y vencíu en comodato al llexislativu tres la quema.[12] El Bancu Central reclamó'l so edificiu de vuelta cuando'l Congresu Nacional foi cesáu pa dar pasu a l'Asamblea Constituyente, convocada pol presidente Rafael Correa en 2007.[12]
L'edificiu empezó a funcionar nuevamente como sede del poder llexislativu dende'l 28 de xunetu de 2008, en rematando la so reconstrucción y les funciones de l'Asamblea Constituyente, que s'axuntaba nel Complexu de Ciudá Alfaro, en Montecristi.[13]
Casa de Protocolu
editar_002.JPG)
En 2012 el Conceyu de Quito apurrió la casona conocida como Villa Lasso en comodato a l'Asamblea Nacional, por que la convirtiése na so Casa de Protocolu.[14] La remodelación de l'aristocrática casona d'estilu eclécticu, construyida orixinalmente na década de 1940 y allugada a pocos pasos del Palaciu Llexislativu, foi encargada al Cuerpu d'Inxenieros del Exércitu que trabayó nella mientres 12 meses.[14] La casa foi apurrida con una ceremonia simbólica'l 26 d'abril de 2013.[15]
Arquiteutura
editarConcebíu so los criterios arquiteutónicos del estilu internacional, con fuerte influencia de la escuela de la Bauhaus,[8] el Palaciu Llexislativu d'Ecuador atópase enllantáu nel centru d'un terrén de 25.200m² de superficie ensin llenderos compartíos, de los cualos 22.000 correspuenden al área construyida y el restu a los xardinos diseñaos por Andrés Chiriboga.[1]
La edificación ta constituyida por trés volumes articulaos ente sigo pero con formes distintes: asina, tenemos dos paralelepípedos a cada llau del ingresu principal, que d'antiguo taben destinaos a ser les sales de sesiones de les cámares de Diputaos y Senadores; dempués atópase un hexágonu qu'alluga la Sala del Plenu, onde anguaño s'axunta l'Asamblea, pero que orixinalmente foi concebíu namái pa les sesiones conxuntes de dambes cámares del llexislativu; y finalmente tópase'l volume vertical y rectangular que s'alza nueve pisos sobre'l nivel del suelu, qu'alluga les oficines de los asambleístas y autoridaes.[9]
La quema de 2003, sumáu a la creciente necesidá d'espaciu pa un cada vez mayor númberu de llexisladores, provocó que'l palaciu fora rediseñáu y ampliáu ente 2004 y 2008; concluyendo col mayor cambéu visible alredor de tol bloque d'oficines, nel que s'asitió un planu peneráu a manera de velu que dexa entever l'anterior figura del edificiu.[8]
Mural de Víctor Mideros
editar_001.JPG)
En 1957 se comisionó al célebre pintor y escultor ibarreño Víctor Mideros pa realizar el mural pedrés que decora y da identidá única a la fachada principal del edificiu.[16] Ente 1958 y 1960 Mideros dedicar por completu al mural, de 40 metros de llargor por 7 d'altu, titulándolo "Síntesis de la historia del Ecuador".[17] Na obra represéntense, d'esquierda a derecha, les siguientes imáxenes:[17]
- Siella de la cultura manteña
- Dos indíxenes que se dan la mano, dispuestos a lluchar contra los conquistadores españoles
- Alcuentru ente Francisco Pizarro y l'emperador Atahualpa en Cajamarca
- Francisco de Orellana sobre un caballu afayando'l ríu Amazones
- Frai Jodoco Ricke con una vasía que contién les primeres granes de trigu nel territoriu ecuatorianu *
Tres muyeres llevando frutes de distintes rexones del país
- Eugenio Espejo, prócer de la independencia llatinoamericana
- Abdón Calderón, héroe de la Batalla de Pichincha, acompañáu de trés soldaos españoles
- Grupu de muyeres trabayando *
Rueda que representa la industria y el progresu * Grupu de muyeres tocando preseos musicales, como celebración del final del dominiu español
- Un caballu, una muyer y un neñu, representando respeutivamente a España, la Gran Colombia y la naciente República del Ecuador
- Un home con un llibru abiertu, que representa les lleis y la Constitución del país
- Una muyer con una balanza en representación de la xusticia, acompañada con una indíxena que porta un compás señalando l'allugamientu del país nel globu terráqueo
Mural d'Oswaldo Guayasamín
editarN'agostu de 1988, l'artista quiteño Oswaldo Guayasamín apurrió'l mural de 360m² que decora'l Salón del Plenu, y que foi criticáu mientres la so inauguración pol representante diplomáticu de los Estaos Xuníos, que se retiró de la ceremonia por cuenta de la presencia na obra pictórica d'una cara calavérico con cascu nazi y les sigles de l'Axencia Central d'Intelixencia del país norteamericanu sobre la so cabeza.[18] Nel mural destaquen, al centru, un sol andín sosteníu poles manes típiques del artista, y a les bandes los personaxes anónimos que representen al pueblu con lleendes alusives a la nacionalidá ecuatoriana.[8]
Valoración
editarL'edificiu ye consideráu una de les obres emblemátiques del primer biltu d'arquiteutura moderna, con influencia de la Escuela de Bauhaus, nel país,[19] polo qu'en 2011 el Conceyu de Quito anunció qu'entraría na llista de patrimoniu históricu de la ciudá.[20] En 1960 foi merecedor del Premiu Ornatu, dau pol Alcalde a les construcciones qu'ayuden a enguapecer el paisaxe urbano de la urbe.[7]
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Palaciu Llexislativu - Quito» (castellanu). Catálogu dixital. Organización Docomomo - Ecuador. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ «Asamblea Nacional del Ecuador». OpenStreetMap. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ Salvador Lara, Jorge (2009) Historia de Quito, "lluz d'América" - Bicentenariu del 10 d'agostu de 1809, segunda (en castellanu), Quito: FONSAL, páx. 182. ISBN 978-9978-366-18-9.
- ↑ 4,0 4,1 «Francisco Durini Cáceres» (castellanu). Diccionariu Biográficu del Ecuador, tomu XV. Universidá de Guayaquil. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-02-01. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ Diariu PP El Verdaderu. «historia-de-güei/item/l'edificiu-con.html L'edificiu con más historia del Ecuador» (castellanu). Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ «Centro Cultural Metropolitanu de Quito» (castellanu). Kwovadis.com. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ 7,0 7,1 «La crecedera de la ciudá de Quito lideráu poles burguesíes» (en castellanu). CEPROEC (Institutu d'Altos Estudios Nacionales): p. 8. 17 d'ochobre de 2014. http://ceproec.iaen.edu.ec/download/wps/2014_02.pdf. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Peralta, Evelia; Moya Tasquer, Rolando (2007). Guía Arquitectónica de Quito, primer (en castellanu), Quito: Entama Ediciones, páx. 316-317. ISBN 978-9978-300-77-0.
- ↑ 9,0 9,1 «Legislative Palace Fiche» (n'inglés). Organización Docomomo - Ecuador. 2003. http://docomomo.ec/Portals/0/Old/FICHA-RODAS-ANA_LEGISLATIVE-PALACE.pdf. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ «Güei, un mes de quema nel Parllamentu» (en castellanu). Diariu El Universo. 5 d'abril de 2003. http://www.eluniverso.com/2003/04/05/0001/8/59D5A27EE033411390D5AA7744DD77B1.html. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ 11,0 11,1 «Palaciu llexislativu llistu en primer fase» (en castellanu). El Diariu. 24 de xunetu de 2008. http://www.eldiario.ec/noticies-manabi-ecuador/85614-palaciu-llexislativu-llistu-en-primer-fase/. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ 12,0 12,1 «El Central reclama'l so edificiu al Parllamentu» (en castellanu). Diariu El Comercio. 7 d'avientu de 2007. http://biblioteca.bce.ec/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=74894. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ «funcionar--83675 Congresu peracaba detalles pa volver funcionar» (en castellanu). Diariu Ecuador Inmediatu. 27 de xunetu de 2008. http://www.ecuadorinmediato.com/Noticias/news_user_view/güei_quito_congresu_peracaba_detalles_pa_volver funcionar--83675. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ 14,0 14,1 «so_encantu.html#.VqajrZrhDIU Villa Lasso recupera'l so encantu» (en castellanu). Diariu La Hora. 30 d'abril de 2013. http://lahora.com.ec/index.php/noticias/show/1101499995/-1/Villa_Lasso_recupera_el so_encantu.html#.VqajrZrhDIU. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ «editorial=Ministeriu de Defensa Nacional del Ecuador Cuerpu d'Inxenieros apurrió casa patrimonial a l'Asamblea» (castellanu) (26 d'abril de 2013). Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ «arte-pa-la historia-2 Un arte pa la historia (2)» (castellanu). Diariu El Telégrafo (15 de xineru de 2015). Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ 17,0 17,1 Zambrano P, Ricardo (2006) Quito: patrimoniu de la humanidá, primer (en castellanu), Quito: Editorial Libresa, páx. 71-72. ISBN 9978-49-052-3.
- ↑ «Obra d'Oswaldo Guayasamín, artista ecuatorianu» (castellanu). Revista Corneta Nº118 (7 al 13 d'ochobre de 2010). Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ «historia.html#.VqZsZZrhDIU Arquiteutura qu'escribe la historia» (en castellanu). Diariu La Hora. 26 d'agostu de 2009. http://lahora.com.ec/index.php/noticias/show/923376/-1/Arquiteutura_que_escribe_la historia.html#.VqZsZZrhDIU. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
- ↑ (en castellanu) patrimoniu_historico_de_quito--3953 1.212 edificaciones van ser parte del patrimoniu históricu de Quito. 20 de xunetu de 2011. http://www.noticiasquito.gob.ec/Noticias/news_user_view/1_212_edificaciones_seran_parte_del patrimoniu_historico_de_quito--3953. Consultáu'l 25 de xineru de 2016.
Ver tamién
editarEnllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Palaciu Llexislativu d'Ecuador.
Datos: Q22269765- Multimedia: Legislative Palace of Ecuador, Quito
