Siriciu
Siricio (334, Roma – 27 de payares de 399, Roma) foi'l 38º papa de la Ilesia católica. Ofició de pontífiz ente 384 y la so muerte, asocedida en 399.[3] La so actividá tendió a reforzar l'autoridá de la Ilesia de Roma, al traviés de decretales pontificies y epístoles a obispos que conteníen regles, disposiciones y decisiones conciliares.[4] Collaboró en repitíes oportunidaes con Ambrosio de Milán, y Isidoro de Sevilla recordar como clarissimus pontifex («pernomáu pontífiz»).[3]
Siriciu | |||
|---|---|---|---|
,_Museu_Nacional_de_Arte_Antiga.png) | |||
avientu 384 (Gregorianu) - 26 payares 399 (Gregorianu) ← Dámasu I - Anastasiu I → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Roma, 334[1] | ||
| Muerte | Roma, 27 de payares de 399 (64/65 años) | ||
| Oficiu | sacerdote católicu | ||
| Llugares de trabayu | Roma | ||
| Santoral | |||
| 26 de payares | |||
| Creencies | |||
| Relixón | Ilesia Católica[2] | ||
 | |||
Pontificáu
editarAl morrer el papa Dámaso I n'avientu de 384, Jerónimo de Estridón yera un fuerte candidatu p'asocedelo. Tratara asiduamente a Dámaso y trabayáu sol so influxu en Roma. Sicasí, el so fuerte calter y les tensiones que s'amenaren ente'l cleru de Roma y él fixeron que nun tuviera l'aceptación necesaria.[5] Foi escoyíu Siricio, quien empezó'l so pontificáu en 384. Jerónimo abandonó definitivamente Roma n'agostu de 385 y tornó a Oriente, estableciéndose en Belén.[5]
Siricio foi'l primer papa n'utilizar la so autoridá nos sos decretos utilizando pallabres como: "Mandamos", "Decretamos", "Pola nuesa autoridá..." nel estilu retóricu típicu del emperador. Siricio foi tamién el primeru n'usar el títulu de papa.
Consagró la primer basílica de San Pablo Extramuros. El so nome entá puede lleese nuna columna que nun resultó estropiada mientres la quema de 1823 que destruyó casi totalmente aquella basílica.
Con trés decretales reafitó la tradicional obligación de los clérigos (obispos, presbíteros y diáconos) de caltener la continencia, nun quedando dexáu a los clérigos casaos tener rellaciones conxugales coles sos esposes.[4]
Morrió'l 26 de payares de 399 y ta soterráu nes catacumbes de Priscila. El so nome nun foi incluyíu na llista de los santos hasta'l sieglu XVIII, pol papa Benedicto XIV.
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 100337740. Data de consulta: 14 agostu 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Catholic-Hierarchy.org. Identificador Catholic Hierarchy de persona: siricius. Data de consulta: 18 ochobre 2020. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ 3,0 3,1 Longo, O. (2000). «Siricio», Diccionariu de los Santos, Volume II. Madrid: San Pablo, páx. 2075. ISBN 84-285-2259-6.
- ↑ 4,0 4,1 McGovern,Thomas (2004). El celibatu sacerdotal: una perspeutiva actual. Ediciones Cristiandá, páx. 50-52. ISBN 978-84-7057497-9. Consultáu'l 14 de xineru de 2017.
- ↑ 5,0 5,1 Marconcini, B. (2000). «Jerónimo», Diccionariu de los Santos, Volume II. Madrid: San Pablo, páx. 1181. ISBN 84-285-2259-6.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Siriciu.- Obres
| Predecesor: Dámaso I |
 384 - 399 |
Socesor: Anastasio I |
