Faru de Ḷḷuarca

Faru de Ḷḷuarca
Faru de Ḷḷuarca
Alministración
Entidá alministrativa	Ḷḷuarca
Estáu	España
Coordenaes	43°32′58″N 6°31′56″W / 43.5495726°N 6.5323149°O
Cuerpu d'agua	Mar Cantábricu
Inauguración	15 de payares de 1862
Alministráu por	Autoridá Portuaria d'Avilés
Información téunica
Orde	5º
Altor	9 metros
Altor focal	65 metros
Alcance	14 milles náutiques
Lluz carauterístico	L 7 oc 2 L 1 oc 2 L 1 oc 2
Carauterístiques de la lluz	Óptica catadióptrica fixa allumada por una llámpara de 500 W, con un grupu electróxenu diésel de reserva. Planu focal sobro'l ras mediu de la mar: 54 m; Planu focal sobro'l tarrén: 10 m; Algame con bon tiempu: 20 milles; *Rellumos: Grupos de trés ocultaciones cada 8 segundos
Señales sonores	Sirena Pintsch qu'emite la lletra "L" n'alfabetu morse, con un algame de 10 milles.

El faru de Ḷḷuarca ta allugáu na punta Focicón, que zarra pel oriente la ensenada de Ḷḷuarca, nel conceyu asturianu de Valdés. Asitiáu a 300 m del centru la villa, a la vera la ermita la Virxe Blanca y el cementeriu, puede consideráselu, como a los de Tapia o Llanes, un faru "urbanu".

En L'Atalaya, que ye como se llama'l llugar exactu nel que s'asitia'l faru, hebo ente los sieglos XVI y XVIII un fuerte pa defender la villa de los posibles ataques per mar, y ellí, al pie de la Torre Vieya (sieglu IX) yera onde los marineros del Gremio de Navegantes y Mareantes de la villa prendíen fogueres pa guiar a los barcos. Nel sieglu XIV esi gremiu instaló, y pagó pa que funcionara, una lluz en campanariu de la ermita primitiva que se construyó na zona, lo que fizo les veces de faru hasta que, el 15 de payares de 1862, foi inauguráu'l que vemos anguaño.

L'edificiu que se conserva caltién la traza orixinal. Ye rectangular y d'una planta, con teyáu de pizarra con una guardilla na cara Este, parees encalaes y sillares nes esquines. La torre ta semiadosada na cara Oeste, y ye lo más guapo del conxuntu. Tien forma de prisma cuadráu, y llenda direutamente cola carretera del faru, que pasa raspiando'l primer cuerpu de la torre, zarráu y d'unos 5 m d'altor. El segundu cuerpu ta abierto con trés vidrieres en forma d'arcu de mediu puntu, qu'allumen la escalera de caracol de fierro que val pa xubir a la llinterna.

La llinterna, de cristales triangulares, ye de color gris, y ta rematada por una cubierta opaca con pararrayos y veleta. Dientro d'ella hai una óptica fixa de quintu orde, con una llámpara de 500 W. Pa cuando marcha la corriente hai, de reserva, un grupu electróxenu diésel donáu pol plan Marshall dempués de la Segunda Guerra Mundial.

Pa los díes borrinosos el faru tien, dende 1944, una sirena Pintsch.

Bibliografía

Menéndez Solar, Belén, Faros del litoral asturiano. Uviéu, Conseyería de Fomentu del Principáu d'Asturies, 1997.
Sanz, Eduardo, Faros de Asturias. Xixón, Silverio Cañada Editor, 1990.

Referencies

Enllaces esternos

(castellán) Faros de Asturias
(castellán) El faru de Ḷḷuarca na web d'El faro de Luisu

Faros d'Asturies
Tapia \| San Agustín \| Ḷḷuarca \| Bustu \| Vidíu \| Cuideiru \| San Esteban \| San Xuan \| Peñes \| Candás \| Torres \| Tazones \| Lluces \| Ribeseya \| Llanes \| Santumedé