Fueru d'Avilés
El Fueru d'Avilés ye un documentu pol que'l rei Alfonsu VI dio a la villa avilesina dellos privilexos políticos y económicos nel añu 1086 mientres gobernaba'l Reinu de Castiella. Alfonsu VI dio un fueru a Avilés, onde yá esistía una población dende tiempos romanos. Ta consideráu, xunto cola Nodicia de Kesos el primer documentu escritu n'asturianu y ye ensin dulda el primer documentu xurídicu nesta llingua y el primeru n'Asturies. El fueru d'Avilés da-y categoría de villa de realengu y a lo llargo de la Edá Media va sofitar siempres a la corona, a quien paga impuestos. Avilés nun foi nunca feudu nin tuvo otru tribunal competente que los reales. El fueru foi darréu confirmáu pol nietu d'Alfonsu VI, Alfonsu VII, en 1155, significando la nacencia de la ciudá d'Avilés.[1]
Tipu | fueru |
---|---|
Estáu | Reinu de Lleón |
Llingua orixinal | asturianu y Idioma provenzal |
Epónimu | Avilés |
Anguaño consérvase una copia de 1289 de la confirmación fecha por Alfonsu VII (nietu d'Alfonsu VI) en 1155.
El documentu sirvió pal esporpolle económicu d'Avilés convirtiéndola na primer ciudá del vieyu Reinu d'Asturies y ún de los principales puertos de la Europa atlántica de la época. Ye, tres la ratificación del fueru, que confier a la ciudá derechos tantu económicos, comerciales como políticos, cuando s'edifica la muralla. Col impulsu del so nuevu estatus, la ciudá convirtióse na segunda d'Asturies y el so puertu por cuenta de los favores comerciales nún de los más importantes del atlánticu européu.[1]
Amás esti documentu ye l'escritu más vieyu en llingua asturiana atopáu hasta la fecha y Menéndez Pidal calificólu como ún de los documentos medievales más importantes pol so valor llingüísticu. Sicasí, el Documentu de Kesos, conserváu na Catedral de Lleón, considérase anguaño el primer documentu nel vieyu romance asturianu.
Anguaño caltiénense distintes copies del testu, una delles fechada en 1289 ta guardada nel conceyu de la villa.
Ver tamién
editarEnllaces esternos
editar- Semeya y trascripción del Fueru d'Avilés (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).