Reinu de Llión
El Reinu de Llión foi ún de los reinos medievales de la península Ibérica, socesor del antiergu Reinu d'Asturies, que tuvo un papel protagonista na Reconquista y formación de los socesivos reinos cristianos del occidente peninsular.
| |||||
---|---|---|---|---|---|
estáu desapaecíu | |||||
![]() | |||||
| |||||
Alministración | |||||
Capital | Llión | ||||
Forma de gobiernu | Monarquía absoluta | ||||
Llingües oficiales | llatín, Lleonés, castellanu, gallegu y Mozárabe | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 42°35′54″N 5°34′13″O / 42.5983°N 5.5703°OCoordenaes: 42°35′54″N 5°34′13″O / 42.5983°N 5.5703°O | ||||
![]() | |||||
Superficie | 90000 km² | ||||
Llenda con | Reinu de Castiella y Reinu de Navarra | ||||
Demografía | |||||
![]() |
Reis de LliónEditar
Dinastía astur-lleonesaEditar
- García I (910 - 914)
- Ordoñu II (914 - 924)
- Fruela II (924 - 925)
- Alfonso Froilaz (925)
- Alfonsu IV (925 - 931)
- Ramiru II (931 - 951)
- Ordoñu III (951 - 956)
- Sanchu I (956 - 958) y (960 – 966)
- Ordoñu IV (958 - 960)
- Ramiru III (960 - 984)
- Bermudu II (984 - 999)
- Alfonsu V (999 - 1028)
- Bermudu III (1028 - 1037)
Editar
- Fernandu I (1037 - 1065)
Editar
Casa de BorgoñaEditar
- Alfonsu VII (1126 - 1157)
- Fernandu II (1157 - 1188)
- Alfonsu IX (1188 - 1230)
- Juan (1296 - 1301)[1]
- Autoproclamáu Rei de Llión, Galicia y Sevilla en 1296, gobierna'l territoriu de xeitu independiente hasta entregar la Corona lleonesa a Fernandu IV.
Emperadores lleonesesEditar
Esti títulu adoptárase de magar el sieglu X polos monarques lleoneses, como espresión duna idea hespánica xunitaria, qu'implicaba la supremacía política de Llión énte los demás reinos peninsulares que taben encadarmándose. Los reis lleoneses aspiraron a restaurar l'estáu hispanogodu, creyéndose herederos direchos del últimu monarca visigodu, Don Rodrigo. Yá nes Asturies del sieglu IX tuvo aceutación la idea emperial, especialmente baxo'l reináu d'Alfonsu III, llamáu magnus imperator o imperator noster.
Ordoñu II (imperator legionense), Ramiru II (magnus basileus), Ramiru III, Alfonsu V, Bermudu III y Sanchu III el Mayor de Navarra, (esti últimu tres heriedar Castiella y Llión), adoptaron el títulu d'emperador.
Fernandu I foi nomáu rex imperator, y Alfonsu VI de Llión llegó a titulase Imperator totius Hispaniae. Escontra 1135, Alfonsu VII foi coronáu solemnemente emperador en Llión. Ente los sos vasallos cuntábense los reis d'Aragón, Navarra y Portugal, el conde de Barcelona y dellos monarques musulmanos, que a la muerte del Emperador, refugaron la teórica supremacía política del títulu.
Ver tamiénEditar
ReferenciesEditar
- ↑ JUAN JOSÉ SÁNCHEZ BADIOLA Tierras de León, nᵘ114, 2002, páxs. 73-94
Enllaces esternosEditar
Estáu predecesor: Reinu d'Asturies 718 – 925 |
Reinu de Llión 910 – 1230 |
Estáu socesor: Corona de Castiella y de Llión 1230 – 1479 |