Giuseppe Beccarelli

Giuseppe Beccarelli (1666, Pontoglio ^(es)  – 5 de xunetu de 1716, Venecia) foi un relixosu italianu, condergáu tres un sonáu procesu por sodomía y herexía celebráu en Brescia que tuvo repercusión en toa Italia.

Giuseppe Beccarelli
Vida
Nacimientu	Pontoglio (es) , 1666
Nacionalidá	República de Venecia
Muerte	Venecia, 5 de xunetu de 1716 (49/50 años)
Oficiu	relixosu cristianu, profesor

Biografía

Giuseppe Beccarelli nació en Pontoglio, un pueblu vecín de Brescia, escontra'l 1666.

D'oríxenes modestos, estudió en Brescia nel colexu de San Antonio, perteneciente a los xesuites. Daes les sos poques rentes, en ordenándose sacerdote tuvo de dedicase tamién a la enseñanza nes cases burgueses de Brescia. El conde Carlo Martinengo protexólu y, cola so ayuda, pudo abrir na ciudá un internáu dedicáu a la educación de los mozos nobles de Brescia ya inclusive de fora de la ciudá que llueu tuvo un gran ésitu. Beccarelli paecía tener un talentu particular pa la enseñanza, tantu que nun manuscritu afirma qu'un alumnu nun quixo volver a casa de so padre y so madres mientres un periodu de vacaciones pa caltenese cerca del educador. Don Giuseppe convirtióse amás en confesor de munchos mozos nobles.

La fortuna na organización del colexu y les amistaes nes altes esferes empezaron sicasí a procura-y enemigos, sobremanera ente la competencia»: los padres felipistas y los xesuites. Nun faltó quien estendiera rumores de que la educación de los alumnos nun taba exenta de barruntos d'herexía quietista.

La primer investigación

Arriendes d'esos rumores, hubo una primer investigación, que s'atayó namái a la muerte del obispu Gradenigo, en 1698. Pero yá en 1701 retomábense los rumores y les maniobres, hasta tal puntu que la institución foi cerrada por intervención del gobiernu de la República de Venecia, ciudá que taba baxo l'alministración de Brescia na dómina.

Beccarelli propunxo con toles fuercies volver abrir el colexu. Dedicó al obispu de Brescia, Dolfin, una comedia titulada La metamorfosi della modestia («La metamorfosis de la modestia») y, col sofitu de los nobles de la ciudá, tuvo ésitu: el colexu reabrió sol nome y la direición d'un sacerdote discípulu de so.

La segunda investigación y l'imputación

En 1706, tres dos años de tar vacante'l puestu d'obispu de la ciudá, foi escoyíu Giovanni Badoer, bien amestáu a los xesuites. La nueva llucha contra la herexía cutió de nuevu al colexu de Beccarelli, cerráu'l 30 de mayu de 1708, por orde del podestà de Brescia.

Cinco díes dempués, Beccarelli foi deteníu y conducíu primeramente a «un llugar secretu» y depués a un torrexón del castiellu de Brescia, onde vixiláu constantemente y onde se-y prohibió escribir cartes.

El procesu

N'abril del añu siguiente, empezó finalmente'l procesu contra él. Beccarelli supunxo que'l xuiciu eclesiásticu diba resultar na so contra, y pidió a la desesperada y a rodapiellu, naquel tiempu, que se realizara'l so xuiciu nos tribunales llaicos en llugar del tribunal eclesiásticu. Pero'l senáu de Venecia, por intercesión del arzobispu, refugó'l pidimientu.

So presión y dexáu solo, Beccarelli confesó una vasta serie de propuestes herétiques», pero eso nun bastó a Badoer, que lu fixo torturar por que confesara entá más.

Beccarelli, baxo tortura, almitió afirmar:

Che il matrimoniu è il sacramentu dei porci, che bisogna obbedir al direttore anco nelle cues repugnanti, che li bacci, tatti disonesti, pollutioni, adulterî, commerci carnali ed altre simili sensualità dishoneste con persóne-y dell'unu y dell'altro sesso non siino peccati.

Que'l matrimoniu ye'l sacramentu de los puercos, que ye necesario obedecer al direutor inclusive nes coses más repugnantes, que los besos, tocamientos deshonestos, poluciones, adulterios, comercios carnales y otres sensualidaes deshonestes similares con persones d'unu o otru sexu nun son pecáu.

Estes afirmaciones yeres herétiques según la doctrina relixosa.

A la fin del procesu, Beccarelli foi obligáu a abxurar en plaza pública de Brescia y foi condergáu'l 13 de setiembre de 1710 a siete años de remar nes galeres.

Unu de los crímenes más graves de los que se lu acusó foi'l de sodomía, cometíu colos mozos so la so responsabilidá, como esplica un manuscritu conserváu na Biblioteca Civica de Brescia (Ristretto del processo formale contro Giuseppe Beccarelli). El manuscritu informa de qu'ente los delitos imputaos a Beccarelli taba'l siguiente:

con X 'dei suoi collegiali arrivando ensin a metter loru in bocca il membro virile suxiriendo non per ciò [si commettesse] peccato, che li timori da loru suggeriti erano scrupoli mossi dal demoniu per far perdere la pace dell'anima.

con diez de los sos escolinos llegando s'a mete-yos na boca'l miembru viril suxiriendo que non por ello [cometiérase] pecáu, que les sos medranes suxería que yeren escupulicios movíos pol demoniu pa faer perder la paz de l'alma.

Esta ye la razón pola que'l 17 de xunetu de 1711 el Conseyu de los Diez de Venecia evaluó'l procesu y aumentó la pena, condergando a Beccarelli a cadena perpetua.

Nel Piombi, una de les cárceles de «máxima seguridá» del Palaciu Ducal de Venecia, Giuseppe Beccarelli morrió'l 5 de xunetu de 1716.

Los sos dos hermanos Bernardino y Giambattista camudaron el so apellíu al de Beltrami: hasta tal puntu aportó a deshonroso el nome.

Obra

• Giuseppe Beccarelli, La metamorfosi della modestia, impresu por Giò Francesco Buagni, Roma 1700.

Bibliografía

• Anónimu, Ristretto del processo formale contro Giuseppe Beccarelli unitamente al quadro rappresentante la formalità predicata nella condanna, manuscritu, Biblioteca Civica Queriniana de Brescia (signatura BQ MS F.IV.8), s.d. (hacia 1710), s.l. (n'italianu)
• Stefano Bolognini, Giuseppe Beccarelli eretico y sodomita, "Babilonia", mayu de 2000. (n'italianu)
• CLÉMENT, Michèle: -yos fruits de la dissension religieuse: fin XVe-début XVIIIe siècles. Université de Saint-Etienne: 1998. ISBN 2862721379.

Ver tamién

• Molinismo
• Quietismu

• Datos: Q3770081