Golfu de Finlandia
El golfu de Finlandia (finlandés: Suomenlahti; rusu: Финский залив; suecu: Finska viken; estoniu: Soome laht) ye'l más oriental de los brazos del mar Bálticu, y ta asitiáu n'Europa del norte, ente Finlandia, al norte, y Estonia, al sur. La vera oriental del golfu pertenecen a Rusia.
Golfu de Finlandia | |
---|---|
Suomenlahti (fi) Soome laht (et) Finska viken (sv) | |
Situación | |
Tipu | badea |
Parte de | Mar Bálticu |
Coordenaes | 59°50′00″N 26°00′00″E / 59.833333333333°N 26°E |
Datos | |
Superficie | 29 500 km² |
Noamáu por | Finlandia |
Conca hidrográfica | cuenca del mar Báltico (es) |
Fondura | 121 m |
Nel estremu este del golfu, onde desagua'l ríu Nevá, ta San Petersburgu, la 2ª ciudá más poblada de Rusia. Otres ciudaes importantes asitiaes na mariña del golfu son Ḥélsinki, la capital finlandesa, na oriella norte, y Tallin, la capital estonia, na oriella sur.
La parte oriental del golfu pertenez a Rusia y dalgunes de les más importantes puertos petroleros tán ellí alcontraos, cerca de San Petersburgu, (incluyendo Primorsk). Por ser la ruta escontra San Petersburgu, el golfu de Finlandia foi, y sigue siendo, de gran importancia estratéxica pa Rusia. Dalgunos de los problemes mediu ambientales más graves qu'afecten al mar Bálticu son producíos nes agües baxes d'esti golfu, por tar tan zarráu.
Xeografía
editarEl golfu de Finlandia entiende una área 29 500 km². Con un llargor de 428 km, el golfu empieza nel mar Bálticu, dirixiéndose escontra l'este, y rematando nel golfu de Kronstadt, frente a San Petersburgu. El so anchor ye variable, con un anchu máximu de 120 km (ente Kotka y Sillamae); un anchu na boca de 75 km; un tramu d'unes 52 km, ente Porkkala, cerca de Kirkonummi, hasta Rohuneeme, cerca de Tallin); y un anchor mínimo na parte más oriental, ente 10−28 km. Los sos accidentes xeográficos más notables son, na mariña norte, la badea de Vyborg, y nel sur la badea de Narva, dambes en Rusia.
Esisten delles islles nel golfu de Finlandia. Hogland, Tyters, Lavansaari y Seiskari son les más mayores, y hai un incontable númberu d'islles a lo llargo de tola mariña norte, dende l'oeste hasta la badea de Vyborg, nel este. Les partes más fondes pueden atopase na boca del golfu, onde puede algamar una fondura de 80–100 m. Sicasí, pueden atopase partes entá más fondes, superiores a les 100 m, na mariña sur: xusto al norte de Tallin atópase la parte más fonda (con 121 m). Al contrariu, la parte norte ye de poca fondura y nunca supera les 60 m, amás de ser bien predresa, lo cual enzanca enforma la navegación costera. Alredor del 5% la la masa d'agua del mar Bálticu atopar nel golfu de Finlandia.
Les corrientes oceániques tienden a movese nel sentíu de les manes del reló nel hemisferiu norte (debíu al efeutu Coriolis); poro, les agües mover escontra l'este na mariña finesa y escontra l'oeste na mariña estonia. La yá baxa salín de les agües del golfu son entá más baxes nel estremu oriental, por cuenta de que el ríu Nevá, el terceru en caudal d'Europa, desagua ellí.
Problemes medioambientales
editarLa grave eutrofización de les agües ye'l mayor problema del golfu de Finlandia. El florecimientu de les algues qu'asocede mientres el branu, puede cubrir grandes árees del golfu.
Pueblos y ciudaes
editarPrincipales islles
editar- Bolshoy Tyuters (Tytärsaari)
- Gogland (Suursaari)
- Kotlin Island
- Lavansari (Lavansaari)
- Naissaar
- Grachevo (Seiskari)
- Islles Pakri
Referencies
editarEnllaces esternos
editar