Guerra hispano-rusa
La Guerra hispanu-rusa (1799 - 1801) foi un conflictu militar ente l'Imperiu rusu y el Reinu d'España motiváu pola alianza de la España borbónica col Directoriu Francés y la negativa de Carlos IV d'España a reconocer a Pablo I de Rusia como Gran Maestre de la Orde de Malta.
| Guerra hispanu-rusa | ||||
|---|---|---|---|---|
| Parte de Guerres Napoleóniques | ||||
| Llugar | (España) | |||
| Causes | Alianza francu-española y titularidá del maestrazgo de la Orde de Malta | |||
| Resultáu | Tratáu de París: reestablecimientu del statu quo ante bellum | |||
| Belixerantes | ||||
| ||||
| Figures polítiques | ||||
| ||||
| [editar datos en Wikidata] | ||||
.svg){kind=small}
A pesar del estáu de guerra ente dambos países, nunca se llegaron a romper oficialmente les hostilidaes.
Historia editar
En 1797 el zar Pablo I foi investido Proteutor de la Orde de San Xuan de Xerusalén polos caballeros exiliaos nel so imperiu, en reconocencia de l'acoyida y el sofitu emprestáu a la Orde. Entamaos nel Gran Prioratu de Rusia, tres la conquista de la isla de Malta por Napoleón Bonaparte esi mesmu añu, refugaron el tratáu d'entrega de la islla y rompieron con quien lo reconocíen. El Gran Maestre de la Orde, Ferdinand von Hompesch zu Bolheim, foi declaráu depuestu y sustituyíu pol Zar (13 de payares de 1798), que tenía amás tenía mires ocultes p'apurrir a la so flota un puertu dende'l cual apoderase del Mediterraneu.
El rei d'España, Carlos IV, que'l so hermanu Fernandu I de les Dos Sicilies yera señor feudal de Malta, creyóse obligáu a negase a la reconocencia de tal invistidura, una y bones el Zar nun pertenecía a la fe católica mesma de la Orde, sinón a la ortodoxa rusa.
A esta negativa española xunióse'l fracasu de les xestiones ruses pa estremar a España de la so alianza con Francia y xunise a la Segunda Coalición contra la Francia republicana. A pesar de les promeses d'homes, naves y ventayes comerciales, Carlos IV y Godoy tornaron, conscientes de la so incapacidá pa contener una invasión terrestre del so poderosu vecín francés.
Finalmente, Rusia declaró-y la guerra a España (15 de xunetu de 1799), que respondió faciendo lo propio (9 de setiembre). Sicasí, el nuevu estáu de guerra nun tuvo consecuencies práutiques, pos, tres la victoria francesa na batalla de Marengo (14 de xunu de 1800), Rusia camudó la so actitú. Al conquistar los ingleses Malta y negase a devolver la islla a la Orde Hospitalaria, nun queriendo dar en bandexa a los rusos tan estratéxicu puertu, el Zar rompió con Gran Bretaña y pasó a ser aliáu de Francia.
El 23 de marzu de 1801 el zar Pablo foi asesináu. El so socesor, Alexandru I, home de calter lliberal, tolerante y bondosu, notificó a España la so elevación al tronu, y los sos vagares dexaron el reestablecimientu de la paz el 4 d'ochobre de 1801.
Sicasí la paz, Carlos IV negar a reconocer les pretensiones del Zar como proteutor de la Orde. Considerando que la Orde convirtiérase nun apéndiz d'una potencia estranxera y taba torgada pa cumplir los sos antiguos servicios a la Cristiandá, y con cuenta d'evitar que les sos cuantiosas rentes salieren del país, el Rei d'España proclamóse Gran Maestre de la Orde nos sos dominios, como yá asocediera a empiezos de la Edá Moderna coles demás órdenes militares nacionales (17 d'abril de 1802).
Anque la Paz d'Amiens axustaba la devolución del archipiélagu maltés a la Orde, el Reinu Xuníu caltuvo'l so dominiu sobre'l mesmu hasta la so plena independencia en 1964.
Bibliografía editar
- GOBIERNO D'ESPAÑA (1802): Tratáu de paz ente'l rei'l nuesu señor y l'emperador de les Rusias concluyíu y robláu en París a 4 d'ochobre de 1801 cola so traducción al castellán Madrid: Imprenta Real.
- PI Y MARGALL, Francisco (1902): Historia d'España nel sieglu XIX. Miguel Siguí, Barcelona. Tomu I, páxs. 17 y 70.
Referencies editar
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Guerra hispano-rusa.
Datos: Q5887880
