Hunos

una confederación de tribus euroasiátiques, pueblos de los más diversos oríxenes xuníos por una aristocracia que falaba una llingua túrquica

Los hunos[1] foron una confederación de tribus euroasiátiques, pueblos de los más diversos oríxenes xuníos por una aristocracia que falaba una llingua túrquica. Los hunos apaecieron n'Europa nel sieglu IV, y algamaron el so apoxéu sol mandu d'Atila.

Estensión máxima del Imperiu Hunu d'Atila.
La fiesta d'Atila, cuadru del pintor húngaru Mór Than. Basada nel fragmentu de Prisco, al que representa de blancu na parte derecha, sosteniendo'l so llibru d'historia.

Historia

editar

Escelentes xinetes, arqueros, rápidos y decidíos, de táctica impredicible, estendieron la llercia nel Imperiu. Apautaron con Roma n'escontra de los xermanos de la Europa Central y, hacia l'añu 432 teníen un caudiellu principal, Rua o Rugila, que a la so muerte (434) asocediéron-y los sos sobrinos Bleda y Atila. Yeren nómades y vivíen en cabañes temporales, magar que conocíen la propiedá de la tierra y avezaben a andar de colobexu per zones concretes que tuvieren en so poder. Pola so condición nómada, la vaca y la cacería teníen un papel más importante na so economía que l'agricultura. Les faltes na so dieta iguábenles gracies al comerciu, y les más de les veces dábense a correríes y saquéu en territoriu estranxeru. Les armes qu'emplegaben na guerra yeren la espada reuta, la llanza, el reyu (especie de cuerda cola qu'arreyaben a los sos enemigos y rompíen-yos el pescuezu) y l'arcu, qu'avezaben usar dende'l caballu. A esto contribuyía l'usu del estribu, que tomaron de los chinos y qu'introduxeron más tarde en Persia y Europa.

Ver tamién

editar

Enllaces esternos

editar
Asia Central - Ed. Siglo XXI (castellán)
L'Imperiu Chinu - Ed. Siglo XXI (castellán)
L'Alta Edá Media: Les edaes escures (castellán) - Isaac Asimov, Alianza Editorial, 1983.

Otres fontes

editar