Idioma marrucino
El marrucino yera un dialeutu del oscu falada nel área habitada pol antiguu pueblu itálicu de los marrucinos (nel valle del ríu Aterno, nos actuales Abruzzo) nel I mileniu e. C. El principal testimoniu del marrucino ye'l Bronce de Rapino, epígrafe de mediaos del sieglu II e. C.
 | |
|---|---|
| Faláu en | Antigua Italia |
| Falantes | Llingua muerta |
| Familia | Indoeuropees Llingües itáliques |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | |
| ISO 639-3 | umc
|
 Llingües itáliques na Edá del Fierro, el marrucino nel centru d'Italia correspuende ye una de les llingües del área I7 del mapa. | |
Bibliografía
editar- Giacomo Devoto, Gli antichi Italici, 2ª ed. Firenze, Vallecchi, 1951.
- Adriano La Regina, La Tabula Rapinensis. Legge del popolo marrucino per l'istituzione della prostituzione sacra nel santuariu di Giove padre nell'pládanu Tarincra (Rapino) Archiváu 2008-03-07 en Wayback Machine
- Vittore Pisani, Le lingue dell'Italia antica oltre il latino, Torino, Rosenberg & Sellier, 1964. ISBN 978-88-7011-024-1
Referencies
editarEnllaces esternos
editar
Datos: Q36110
