El moabita foi un antiguu dialeutu hebraicu utilizáu polos moabitas. Allugar al oeste de l'actual Xordania. Escribir por aciu una variante del alfabetu feniciu.[1]

Moabita
Faláu en Moab
Anguaño:
Bandera de Xordania Xordania
Rexón Llevante mediterraneu
Llingua muerta alredor del sieglu VI e. C.
Familia Afro-asiáticu
 Semíticu
  Semíticu central
   Semíticu noroccidental
    Llingües cananees
      Idioma hebréu
       Moabita
Alfabetu alfabetu feniciu
Estatus oficial
Oficial en Nengún país
Reguláu por Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1 nengún
ISO 639-2 {{{iso2}}}
ISO 639-3
Moab_830-ye.svg

Aspeutos históricos, sociales y culturales editar

La principal fonte de conocencia sobre'l moabita provién de la cercu de Mesa,[1] que ye l'únicu testu estensu conocíu nesti idioma. Amás, topóse una inscripción de tres llinies n'El-Kerak, según unos cuantos sellos.

Descripción llingüística editar

Les principales carauterístiques qu'estremen al moabita d'otres llingües cananees como l'hebréu son: marca de plural en -în en llugar de -îm (p. ej. mlkn, «reis» pal hebréu bíblicu məlākîm), como asocede n'araméu y árabe; retención de la marca de femenín -at que n'hebréu bíblicu amenorgar a -āh (p. ej. qryt, «ciudá» pal hebréu bíblicu qiryāh, que non obsante retener nel estáu constructo nominal: p. ej. qiryát yisrael, «ciudá d'Israel»); y retención d'una forma verbal con -t- infija, tamién atopada n'árabe y acadiu (p. ej. w-’ltḥm, «empecé a lluchar», del raigañu lḥm).

Acordies con Glottolog nun yera un idioma estremáu del hebréu.[2]

Referencies editar

  1. 1,0 1,1 Geoffrey W. Bromiley, The International Standard Bible Encyclopedia, Wm. B. Eerdmans Publishing, 2007, p. 395 under 'Moab' [1]
  2. (2013) «Ammonite», Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin: [2]. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.

Bibliografía editar

  • (1988) «les Langues Chamito-semitiques», Cohen, D.: les langues dans le monde ancien et moderne, part 3 (en francés). París: CNRS.