Jasminum officinale

especie de planta

Jasminum officinale ye una especie trepadora de la familia de les oleacees nativa d'El Cáucasu, el norte d'Irán, Afganistán, Paquistán, los Himalayes, India, Nepal y China occidental. Cultívase estensamente en munchos otros países y, en dalgunos d'ellos, como Francia, Italia, Portugal, Rumanía, Yugoslavia, Arxelia, Florida y les Indies Orientales, tópase naturalizada.[1]

Jasminum officinale
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Asteridae
Orde: Lamiales
Familia: Oleaceae
Xéneru: Jasminum
L.
Especie: Jasminum officinale
L. 1753
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
corona de flores de arbustos de xazmín que representa l'escudu de Paquistán

Descripción

editar

Trepadora qu'algama hasta seis metros d'altor bien ramificáu, con fueyes compuestes d'ente cinco a nueve foliolos llinial-llanceolaos de cantu enteru, penninervaos. La inflorescencia surden en recímanos axilares; les flores, hermafrodites, de mota tubular, tienen cinco pétalos de color blancu. El frutu ye una baga. Arrobinar por fraes.[2]

Historia

editar

Ye la planta nacional de Paquistán y apaez orlando el so escudu. El so orixe, anque asitiáu en dalgún llugar d'Asia Central, nun ta bien determináu. Dellos botánicos (H.L.Li, 1992; Coats, 1994) apunten qu'en testos del sieglu III de China, mentar a la planta como forana. N'otros testos posteriores del mesmu orixe apuntar a Bizanciu como llugar d'orixe. Los chinos denominar Yeh-shi-ming como adautación del nome usáu en Persia y Arabia.[3] La so presencia nos xardinos europeos llegó abondo probablemente al traviés de la cultura Normanda en Sicilia.[4] A mediaos del sieglu XIV, en Florencia, Giovanni Boccaccio nel so Decamerón describe un xardín cercáu nel que los paseos del xardín taben toos tapizaos con roses blanques y coloraes y xazmín, de manera que nun había nenguna parte del xardín na que nun se pudiera pasiar, yá fuera mañana o plenu mediudía so una prestosa solombra.[5] L'agua de xazmín méntase tamién nel rellatu sobre 'Salabetto' na mesma obra.[6] El xazmín taba tan naturalizáu que fizo pensar a Linneo que yera natural de Suiza. Tal yera la cantidá de fábriques d'estracción d'esencies d'esta flor n'Europa central.[7] Cítase como planta de xardín londinense nel llibru de William Turner Names of Herbes (1548).

Al igual qu'asocede con otres munches flores, les variedaes dobles de la especie fueron atesoraes mientres los sieglos XVI y XVII.

Utilízase como planta ornamental en xardinos pa cubrir pérgolas y glorietes.

Utilizáu con planta melecinal como pectoral, tónicu, astrinxente, sedante nerviosu, vulnerario.[8]

El Aceite esencial presente nes flores ye bien utilizáu en cosmética y perfumería.

Taxonomía

editar

Jasminum officinale describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 7. 1753.[9]

Etimoloxía

Jasminum: nome llatín d'estes plantes. Podría derivar del persa yasamin o del árabe yasmin.[10]

officinale: epítetu llatín que significa "utilizada como floritu".[11]

Sinonimia
  • Jasminum affine Royle ex Lindl.
  • Jasminum viminale Salisb.
  • Jasminum vulgatius Lam.[12][13]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. (2008) RHS A-Z encyclopedia of garden plants. United Kingdom: Dorling Kindersley, páx. 1136. ISBN 1405332964.
  2. Xazmín común
  3. Coats (1964) 1992.
  4. John Harvey, Mediaeval gardens (1981:48).
  5. Boccaccio, Decameron, tercer día.
  6. " estrayxeron del cestu preciosos frascos de plata llenu d'agua de roses, d'estractu de naranxa, de llimón y de xazmín pa asperjar a los presentes".
  7. Noted in Coats (1964) 1992.
  8. En Plantes Útiles
  9. «Jasminum officinale». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 3 d'avientu de 2012.
  10. Jasminum en Flora de Canaries
  11. N'Epítetos Botánicos
  12. Jasminum officinale en PlantList
  13. «Jasminum officinale». World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 3 d'avientu de 2012.

Enllaces esternos

editar

National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?20668 (8 d'abril de 2009)