Joan-Enric Vives
Joan-Enric Vives i Sicília[3] (Barcelona, 24 de xunetu de 1949) ye un arzobispu español y l'actual obispu d'Urgel y copríncipe d'Andorra.
Biografía
editarNació en Barcelona'l 24 de xunetu de 1949. Ye llicenciáu en Teoloxía pola Facultá de Teoloxía de Barcelona (1976) y llicenciáu en Filosofía y Ciencies de la Educación, seición filosofía, pola Universidá de Barcelona (1982). Realizó los cursos de doctoráu en Filosofía na Universidá de Barcelona (1990-1993).
Sacerdote
editarOrdenáu sacerdote'l 24 de setiembre de 1974, quedando incardinado na Archidiócesis de Barcelona. El so ministeriu sacerdotal empecipiar como coaxutor y párrocu en diverses parroquies de la diócesis. Párrocu de la ilesia del Sagrat Cor de Jesús, nel barriu barcelonés del Poblenou. Ellí fundó, xunto a otros nuevos miembros, el Centre d'Esplai Sagrat Cor, en 1975 (vixente na actualidá), asitiáu na cai Pere IV 398, baxos. Foi Secretariu del Conseyu Presbiteral de la Archidiócesis de Barcelona (1978-1989), miembru y secretariu del Colexu de Consultores (1985-1995); Secretariu del Conseyu Episcopal (1988-1990) y del Conseyu Asesor del Cardenal Narcís Jubany (1987-1990).
Foi profesor d'Historia de la Filosofía na Facultá de Teoloxía de Cataluña (1983-1993) y de la Facultá Eclesiástica de Filosofía de la Universidá Ramon Llull (1988-1993), de la que foi Vicedecano de la Facultá de Filosofía (1989-1993) Tamién foi miembru del Patronatu de la Fundación Universidá Ramon Llull (1991-1994).
Obispu y arzobispu
editarEl papa Xuan Pablo II nomó-y el 9 de xunu de 1993 Obispu titular de Nona y auxiliar de Barcelona. Foi consagráu obispu'l 5 de setiembre del mesmu añu.
Darréu, el 25 de xunu de 2001 nomáu obispu coadjuntor de Urgell y asumió'l cargu de titular de la See'l 12 de mayu de 2003 al ser aceptada l'arrenunciu por motivos d'edá presentáu por Mons. Joan Martí Alanis. El Papa Benitu XVI concedió-y el títulu d'arzobispu "ad personam" el 19 de marzu de 2010.
Rellación cola Conferencia Episcopal Española
editarNa Conferencia Episcopal Española foi miembru de les Comisiones Episcopales d'Enseñanza y Catequesis (1993-2002) y Pastoral Social (2002-2005). Mientres el trieniu 2005-2008 foi Presidente de la Comisión Episcopal de Seminarios y Universidaes. Anguaño, y dende marzu de 2008, ye miembru del Conseyu d'Economía de la CEE y de la Comisión Episcopal de Medios de Comunicación Social. Dende l'añu 1997 ye'l Secretariu y Voceru de la Conferencia Episcopal Tarraconense y dende el 2001, Obispu responsable del Seminariu Mayor Interdiocesanu de Cataluña.
Posiciones polítiques
editarEn delles ocasiones amosóse abiertamente adscritu al nacionalismu catalán[4] y partidariu tantu de la independencia de Cataluña como del usu del catalán na lliturxa católica.[5] En 2015 postular pa ser nomáu Arzobispu de Barcelona,[4] anque finalmente sería escoyíu Juan José Omella.
Distinciones honorífiques
editar- Caballero Gran Cruz de la Orde de Cristu (República Portuguesa, 5 de marzu de 2010).
Notes
editarReferencies
editar- ↑ URL de la referencia: http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154.
- ↑ Afirmao en: Catholic-Hierarchy.org. Identificador Catholic Hierarchy de persona: vivsic. Data de consulta: 16 ochobre 2020. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ (en catalán) Concessió a Mons. J. Y. Vives del títol d'Arquebisbe, Obispáu de Urgell.
- ↑ 4,0 4,1 «batalla-catolica-de-barcelona-3091.php La 'batalla' católica de Barcelona» (19 d'avientu de 2014).
- ↑ «L'obispu de Urgell perfilar p'asoceder a Sistach en Barcelona» (28 d'abril de 2015).
Predecesor: Agustín García-Gasco |
Obispu titular de Nona 1993-2001 |
Socesor: Sócrates Bonaventura Villegas |
Predecesor: Joan Martí i Alanis |
Obispu d'Urgel 2003 - Actualidá Arzobispu ad personam dende 2010 |
Socesor: Nel cargu |
Copríncipe d'Andorra Nicolas Sarkozy (2007-2012) François Hollande (2012-2017) Emmanuel Macron (2017-) |