Joaquín Crespo
Joaquín Sinforiano de Jesús Crespo Torres (22 d'agostu de 1841, Aragua – 16 d'abril de 1898, Cojedes) foi un militar y políticu venezolanu, Presidente de la República en dos causes: 1884-1886, y 1892-1898.
Joaquín Crespo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
7 ochobre 1892 - 28 febreru 1898 ← Guillermo Tell Villegas Pulido - Ignacio Andrade →
26 abril 1884 - 15 setiembre 1886 ← Antonio Guzmán Blanco - Antonio Guzmán Blanco → | |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Aragua, 22 d'agostu de 1841[1] | ||||
| Nacionalidá |
 Venezuela | ||||
| Muerte | Cojedes, 16 d'abril de 1898[1] (56 años) | ||||
| Causa de la muerte | muertu en combate | ||||
| Familia | |||||
| Casáu con | Jacinta Parejo de Crespo | ||||
| Oficiu | políticu, militar | ||||
| Graduación |
General en Jefe (es)  | ||||
| Creencies | |||||
| Relixón | catolicismu | ||||
| Partíu políticu |
Partido Liberal (es) | ||||
 | |||||
 | |||||
Miembru destacáu del denomináu Lliberalismu Mariellu, foi'l más fiel aliáu y siguidor del Pernomáu Americanu, Antonio Guzmán Blanco, de que la so mano recibió la presidencia por más tiempu, mientres dichu periodu, namái superáu por el mesmu Antonio Guzmán Blanco.
Joaquín Crespo, convertir nel más poderosu caudiellu de Venezuela tres el retiru político y posterior muerte de Guzmán Blanco, pasando a exercer la presidencia mientres un periodu de seis años, mientres los cualos buscó emular el rellumu del gobiernu Guzmancista, pero viose confrontado con una realidá distinta, problemes económicos, descomposición social y la decadencia del Lliberalismu Mariellu, que se vio finalmente peracabada mientres el periodu del so socesor, Ignacio Andrade, que el mesmu impulsó y envalórase asitió al traviés d'un fraude eleutoral, al frente del país.
Crespo, finaría defendiendo al mesmu Ignacio Andrade de la Revolución de Queipa, comandada por José Manuel Hernández, quien fora'l candidatu d'oposición pol Partíu Lliberal Nacionalista contra Andrade y presuntu vencedor real de les eleiciones.
Biografía
editarJoaquín Crespo nació en San Francisco de cara, estáu Aragua. empecipió la so carrera militar bien nueva en 1858, al apuntase nes files del exércitu federal, so les órdenes del coronel Jesús de Jesús, Donato Rodríguez y darréu Zoilo Medrano, pasando finalmente a sirvir direutamente a xubiendo los xenerales Ezequiel Zamora, Juan Crisóstomo Falcón y Antonio Guzmán Blanco mientres les fases finales de la Guerra Federal, siendo col postreru d'estos col cual pasó a collechar una bien estrecha amistá, siendo dende entós la mano derecha y home más lleal del gran caudiellu. Pal 17 de marzu de 1864 ye promovíu al rangu de xeneral de brigada, por suxerencia del mesmu Guzmán Blanco. El 18 de setiembre del mesmu añu casar en Parapara, con Jacinta Parejo, vilba de Ramón Silva de Mercado.[2]
Depués, sol gobiernu del mariscal Juan Crisóstomo Falcón, foi Diputáu a l'Asamblea Llexislativa del Estáu Guárico (1864), siendo diputáu principal pol mesmu estáu nel Congresu Nacional (1865-1868). Al términu de la so xestión como diputáu vuelve tomar les armes en contra de la Revolución Azul (1868-1870) y destácase como unu de los principales siguidores del presidente Antonio Guzmán Blanco, quien lo xube al grau de xeneral en xefe de los Exércitos de Venezuela (4 d'avientu de 1871).[3]
En setiembre de 1876 Crespo formó parte del grupu ministerial del presidente xeneral Francisco Linares Alcántara; depués de que Linares Alcántara finara, Crespo xunir al movimientu del xeneral Gregorio Cedeño conocíu como Revolución Reivindicadora la cual repunxo nuevamente en 1879 nel poder a Guzmán Blanco, quien exerció la presidencia mientres el periodu llamáu El Quinqueniu de 1879 a 1884. Mientres el Quinqueniu guzmancista, foi Xefe Civil y Militar del Territoriu Federal Maracay (1880) y presidente del Estáu Guzmán Blanco (1882).[4]
El 14 de febreru de 1884, Guzmán nomó a Crespo Ministru de Guerra y Marina (anguaño Ministru del Poder Popular pa la Defensa) y depués foi escoyíu Senador, pa más tarde ser nomáu pol Congresu Presidente de la República pal periodu de 1884-1886, cuando termina'l so gobiernu apurrir a Manuel Antonio Diez, hasta llegar Guzmán.[5]
El 27 de xunu de 1888 el Dr. Juan Pablo Rojas Paúl ye escoyíu nuevu Presidente, acontecimientu qu'obligó a Crespo residenciarse en Trinidá y Saint Thomas, colonia danesa nel archipiélagu de les islles Vírxenes, dende onde intentó invadir a Venezuela a bordu de la goleta Ana Jacinta. Siendo vencíu pol gobiernu foi a dar como prisioneru a la cárcel de L'Atayante, depués foi indultáu pol presidente Rojas Paúl cola promesa de retirase temporalmente de la política. Dedicar a atender el so hato El Totumo en Guárico pa depués salir exiliáu al Perú.[6]
En febreru de 1892 españó la Revolución Llegalista comandada por Crespo, que pretendía evitar la continuidá nel poder del presidente Raimundo Andueza Palacio. N'ochobre de 1892 Crespo entró triunfante en Caraques y exerció el poder mientres cinco años y cuatro meses. El 16 de xunu de 1893, pon execútese a una nueva Constitución que va establecer nel so artículu 63, la votación direuto y secreto, amás de periodos presidenciales de 4 años nel artículu 71.[7]
Dómina pos-presidencia y muerte
editar
Cola avenida y ayuda de Crespo'l 1 de febreru de 1897 foi escoyíu Presidente de la República'l xeneral Ignacio Andrade n'eleiciones llibres» contra la figura del xeneral José Manuel Hernández alies «El Mocho» quien nun reconoció'l trunfu de Andrade y alzóse n'armes col movimientu denomináu la Revolución de Queipa: «El Mocho» Hernández abandonó Caraques ya internóse nos llanos de Cojedes. El xeneral Crespo, como proteutor del gobiernu, salió a someter a «El Mocho» y el 16 d'abril de 1898 cayó muertu nel combate de la Matu Carmelera mientres una emboscada por un certeru disparu nel combate efectuáu por un francotirador, conocíu como Pedro Pérez Delgado. El cadabre de Crespo foi sacáu soterradamente escontra Caraques, l'enemigu abandonó'l campu y enteróse del acontecimientu varios díes dempués del sucesu, yá embalsamáu rindiérense-y en Caraques los honores póstumos dignos de la so xerarquía. Foi soterráu'l 24 d'abril de 1898 nel mausoléu que mandó a construyir nel Campusantu Xeneral del Sur. En 2013 afayaron que los sos restos fueron robaos por presuntos allegaos al oscurantismo relixosu y sectes de paleros.[8]
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Joaquín Crespo.- Biografía venezuelatuya.com
- Joaquín Crespo en mipunto.com
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 103477631. Apaez como: Joaquín Crespo. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ (en castellanu) Joaquín Crespo. Los diccionarios y les enciclopedies sobre l'Académicu. http://www.esacademic.com/dic.nsf/eswiki/639901. Consultáu'l 25 de xunetu de 2018.
- ↑ «caudiellos-en-venezuela-y-mas Los caudiellos en venezuela y mas» (inglés). Consultáu'l 25 de xunetu de 2018.
- ↑ «VenezuelaTuya». Consultáu'l 25 de xunetu de 2018.
- ↑ Joaquín Crespo. TheFreeDictionary.com. https://ye.thefreedictionary.com/Joaqu%C3%ADn+Crespo. Consultáu'l 25 de xunetu de 2018.
- ↑ Francisco Linares Alcántara. TheFreeDictionary.com. https://ye.thefreedictionary.com/Francisco+Linares+Alc%C3%A1ntara. Consultáu'l 25 de xunetu de 2018.
- ↑ «VENEZUELA VIRTUAL | Hestoria de Venezuela | Personaxes Pernomaos | Joaquín Crespo» (13 de febreru de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-02-13. Consultáu'l 25 de xunetu de 2018.
- ↑ «Joaquín Crespo» (inglés). Consultáu'l 25 de xunetu de 2018.
| Predecesor: Antonio Guzmán Blanco |
Presidente de los Estaos Xuníos de Venezuela .svg){kind=small} 26 d'abril de 1884 - Febreru de 1886 |
Socesor: Antonio Guzmán Blanco |
| Predecesor: Guillermo Tell Villegas |
Presidente de los Estaos Xuníos de Venezuela 7 d'ochobre de 1892 - 28 de febreru de 1898 |
Socesor: Ignacio Andrade |
Datos: Q2497541- Multimedia: Joaquín Crespo
