José del Campillo y Cossío
José del Campillo y Cossío (13 de febreru de 1693, Alles – 11 d'abril de 1743, Madrid) foi un políticu, economista y hacendista asturianu.
José del Campillo y Cossío | |||
---|---|---|---|
1737 - 10 payares 1741 - Nicolás Zorrilla de San Martín → | |||
Vida | |||
Nacimientu | Alles, 13 de febreru de 1693 | ||
Nacionalidá | España | ||
Muerte | Madrid, 11 d'abril de 1743[1] (50 años) | ||
Familia | |||
Casáu con | María Benita de Rozas y Drummond (en) | ||
Estudios | |||
Llingües falaes | castellanu | ||
Oficiu | políticu, economista | ||
Biografía
editarXube a Comisariu de Marina siendo destináu a Veracruz y L'Habana onde realiza estudios pa la construcción d'un estelleru, que s'empecipió darréu. Al so regresu a España ye nomáu, en 1724, direutor del L'Estelleru Real Estelleru de Guarnizo onde lleva a cabu una intensa actividá, tantu na construcción de navíos como na dotación de diques, acuartelamientos, trincheres defensives, etc. Equí foi denunciáu al Tribunal de la Inquisición de Logroño por un antiguu capellán del estelleru, acusáu de “lleer llibros prohibíos y comunicar con herexes”. El procesu fallóse a favor de Campillo.
L'añu 1728 el rei concéde-y l'ingresu na Orde de Santiago, y dende 1733 a 1737 dirixe la intendencia del exércitu que s'enfrenta n'Italia a los austriacos
Al so regresu ye nomáu Intendente del Reinu d'Aragón, onde empresta especial atención al desenvolvimientu de les obres públiques. Construyó una ponte sobre'l ríu Gállego y, pal so pagu, estableció un peaxe del que non eximió a los eclesiásticos, polo que tuvo un fuerte enfrentamientu col Arzobispu, que promovió la so escomunión. El conflictu resolvióse a favor de Campillo, que ganó apreciu y consideración ante'l monarca, que nómalu Secretariu (Ministru) d'Estáu de Facienda, en marzu de 1741, y, poco tiempu dempués, encamiénta-y coles mesmes les Secretaries de Guerra, Marina ya Indies, colo qu'atropa un estraordinariu poder.
Siendo práuticamente Ministru universal de Felipe V, lleva a cabu una intensísima actividá, sobremanera nel campu de la Facienda pública.
Finó en Madrid el 11 d'abril de 1743. Una muerte prematura qu'atayó una escelente trayeutoria. Tien Campillo notables escritos sobre xestión pública y economía política tales como: “Lo qu'hai de más y de menos n'España”, “España espierta” y “Nuevu sistema de gobiernu económicu pa l'América”, que sirvieron darréu pa diseñar les reformes introducíes nel gobiernu de les Indies.
Cargos
editarMientres la so vida ocupó los siguientes cargos:
- Intendente xeneral de marina.
- Comendador de la Oliva de la Orde de Santiago.
- Capitán xeneral Honoríficu.
- Secretariu d'Estáu de Facienda, Marina, Guerra ya Indies.
- Conseyeru d'Estáu y Llugarteniente del Almirantazgo.
Bibliografía
editar- Aguilar Piñal, Fco.: Bibliografía d'autores españoles del Sieglu XVIII.- Madrid, 1.983.
- Fuerte Arias, Rafael: Ensayu biográficu avera del Escelentísimu Sr. D. José del Campillo....- Madrid, 1.927.
- García Casu, Víctor: El Ministru Campillo.- Tema Llanes núm. 41.- L'Oriente d'Asturies.- Llanes, 1.988.
- Martínez Cardos, José: Don José del Campillo y Cosio.- Madrid, 1.970.
- Mateos Doráu, Dolores: Dos escritos políticos.-Edita: Xunta Xeneral del Principáu.- Uviéu, 1.993.
- Rodríguez Villa, Antonio: Patiño y Campillo, reseña históricu biográfica....- Madrid, 1.882.
- Ficha en Biografíes y vides.
- Ficha en Vivir Asturies.
- El tribunal del Santu Oficiu de Logroño y don José del Campillo y Cossio, (pdf).
Referencies
editarEnllaces esternos
editar- Semeya de José del Campillo y Cossío con un epítome sobre la so vida incluyíu nel llibru Retratos de españoles ilustres, publicáu nel añu de 1791.