Josep de San Benet
Josep de San Benet (1654, Signy-l'Abbaye – 1723, Monasterio de Montserrat (es) 
), conocíu tamién como «Fray José de les Llámpares», foi hermanu legu benedictín y escritor, amás d'escultor.
Josep de San Benet | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Signy-l'Abbaye, 1654 |
| Nacionalidá | Corona d'Aragón |
| Muerte |
Monasterio de Montserrat (es) , 1723 (68/69 años) |
| Estudios | |
| Llingües falaes | llatín |
| Oficiu | escultor |
 | |
Biografía
editarNacíu como Thomas Antoine Marandel el 5 d'avientu de 1654, pertenecía a una familia flamenca acomodada. De pequeñu amosó enclinos piadosos. En 1673 d'apuntó nel exércitu real. De camín por Cataluña, trabayó como picapedreru nel santuariu de Montserrat, onde se-y espertó la vocación relixosa. En 1677, tomó l'hábitu d'hermanu legu (yá que nun tenía abonda educación pa entrar como monxu sacerdote y apenes sabía lleer). Faía una vida exemplar de gran austeridá y penitencia, mortificándose con cilicios y azotes, como yera costume entós. Llueu foi conocíu como «fray José de les Llámpares».
En 1677 el monesteriu encargó-y les ocho escultures que teníen de coronar el nuevu campanariu que, finalmente, nun se llegó a construyir.[1] Tres escultures que llegaron a faese tán güei coronando la cisterna que s'atopa nos xardinos del monesteriu, na parte trasera de la basílica.
Anque nun tenía estudios, dende'l so ingresu nel monesteriu empezó a lleer la Biblia y a estudiar, y llueu destacó pola so conocencia de la Escritura y la sotileza n'encetar cuestiones complexes de teoloxía y mística, capacidá qu'espertó l'almiración de toos, aportando a consultáu por prestixosos teólogos. Escribió 42 trataos, 35 en llatín y 7 n'español, copies manuscrites de les que llueu corrieron per Europa. Son trataos místicos y ascéticos de gran altor intelectual, que lo convierte, según Anselmo M. Albareda, en «el primer místicu benedictín del so sieglu».[2] Ente les sos obres, editaes como Opera omnia en Madrid en 1725 (y reeditaes los años 1727, 1731, 1738 y 1755), hai una autobiografía publicada en 1746, Vida interior y 112 cartes.
Morrió'l 18 de payares de 1728. Atribuyíase-y, como esplicación a la so actividá intelectual, el carisma de la ciencia infusa, el discernimiento d'espíritos, el don del conseyu y la predicción del futuru. Foi declaráu Venerable. En 1750 foi soterráu nel interior de la basílica, na capiya de Santa Ana, onde había una llábana qu'indicaba'l nome y la fecha de la muerte. Na plaza del monesteriu caltién l'edificiu, llamáu de «Fray José de les Llámpares», onde vivió, y alcuéntrase la so celda.
Obres sobre la so vida
editar- L'abá Benet Argeric escribió Rellación de la vida y virtúes de frai Joseph de San Benitu. Unu de los poemes del llibru Montserrat de Jacinto Verdaguer ta-y dedicáu: "Fray José de les Llámpares".
- Nel antepar de la sacristía del monesteriu de Montserrat, alcuéntrase una escultura en bronce de Joaquim Ros, del Venerable Fra Josep de San Benet.
Referencies
editarEnllaces esternos
editar
Datos: Q11038256
