Jules Grévy

Jules Grévy
Presidente de Francia
25. copríncipe francés d'Andorra
bastonario (es) Paris Bar Association, Francia (en)
Prefect of Jura (en)
miembru de la Asamblea Nacional francesa
Vida
Nacimientu	Mont-sous-Vaudrey, 15 d'agostu de 1807
Nacionalidá	Francia
Llingua materna	francés
Muerte	Mont-sous-Vaudrey, 9 de setiembre de 1891 (84 años)
Sepultura	Mausoleo de la familia Grévy (es)
Causa de la muerte	congestión vascular (es)
Familia
Casáu con	Coralie Grévy (1848 – )
Fíos/es	Daniel Wilson (es)
Hermanos/es	Albert Grévy; Paul Grévy
Estudios
Estudios	Facultad de Derecho de París (es)
Llingües falaes	francés
Oficiu	estadista, abogáu, políticu, altu cargu
Llugares de trabayu	París
Premios	ver Caballeru de la Orde del Toisón d'Oru ; Gran maestro de la Legión de Honor ; Gran Cruz de la Lexón d'Honor ; Real Orde de los Serafines ;
Creencies
Partíu políticu	Izquierda republicana (es)

Jules Grévy (15 d'agostu de 1807, Mont-sous-Vaudrey – 9 de setiembre de 1891, Mont-sous-Vaudrey)^{[nota 1]} foi un abogáu y políticu francés, siendo'l tercer presidente de la Tercer República Francesa,^{[nota 2]} dende 1879 hasta 1887. Tuvo De dimitir del cargu mientres el so segundu mandatu consecutivu pol escándalu de les condecoraciones.

Biografía editar

Retrato oficial de Grévy, por Léon Bonnat.

Nacíu nuna familia de convencimientos republicanos, el so ideal políticu ye'l d'un poder impersonal exercíu por una asamblea. En cursando estudios, bien brillosos, llicencióse en Derechu en París y conviértese n'abogáu. Casar en 1848 con Coralie Grévy —el so apellíu de nacencia yera Fraisse—, cola cual tien una fía, de nome Alice (1849-1938).

La so carrera política empieza cola revolución de 1848, cuando ye nomáu comisariu de la República. Ye escoyíu diputáu n'abril de 1848, na asamblea constituyente. Mientres los alderiques pa la ellaboración de la Constitución, propón La Enmienda Grévy contra la eleición del presidente de la república por sufraxu universal, enmienda que va ser refugada.

Esta enmienda amuesa'l so refugu a la llexitimidá del poder d'una sola persona percima de toos nel executivu. En 1849 Grévy ye escoyíu na asamblea llexislativa, y dempués ye vicepresidente de la mesma. El 2 d'avientu de 1851, col golpe d'estáu de Luis Napoleón Bonaparte, ye arrestáu, depués lliberáu y torna a l'abogacía.

Ye escoyíu miembru del conseyu de la orde d'abogaos (francés: -y Barreau), en París, en 1862, y darréu conviértese en decanu del colexu d'abogaos.

Torna a la política a la fin del Segundu Imperiu Francés, y ye escoyíu diputáu pol departamentu del Jura en 1866, pero sigue na oposición. Ye contrariu, xunto con Léon Gambetta y Thiers, a la declaración de guerra a Alemaña en 1870. En febreru de 1871 ye escoyíu presidente de l'Asamblea Nacional hasta la so dimisión n'abril de 1873. Va Trespasar el poder a Thiers mientres la insurrección de la Comuña de París. Ye presidente de la Cámara de Diputaos a partir de 1876.^[2] Republicanu moderáu, Grévy va tar al cargu de la direición del Partíu Republicanu a la muerte de Thiers, en 1877. Ye candidatu a les eleiciones presidenciales per primer vegada en 1873.

Primer mandatu presidencial (1879-1885)

El 30 de xineru de 1879 el xeneral Patrice de Mac Mahon dimite de la presidencia de la República.^[3] El mesmu día, los parllamentarios escueyen a Grévy pal puestu presidencial, y anuncia que nunca enxamás va dir en contra de la voluntá popular, y de fechu arrenuncia a dereches de disolución del parllamentu.^[4]

Caricatura de Jules Grévy, en xunetu de 1879.

Llamóse Constitución Grévy —la espresión ye del constitucionalista Marcel Prélot— al debilitamientu del poder executivu —de los Presidentes de la República y del Conseyu—, a favor d'una república parllamentaria: la revisión de la Constitución tramitar del 19 al 21 de xunu. En particular, centrar en midíes simbóliques, tales como perpetuar los símbolos de la República —el 14 de xunetu y La Marsellesa adóptense oficialmente—, les cámares parllamentaries son tresferíos a París y la sede permanente de la Presidencia de la República establecer nel Palaciu del Elíseo.

Asina mesmu, el so mandatu incidió nes reformes polítiques centraes na Educación, de calter anticlerical. El 9 d'agostu de 1880 créanse les Escueles Normales, incluyendo los planes pa la formación de los profesores nun marcu y una ideoloxía republicana. El Presidente sofita les midíes anticlericales de los sos ministrossobremanera contra les congregaciones relixoses. El mayor golpe a la influencia de la Ilesia y la relixón produz el 29 de marzu, cuando una llei prohibe exercer la enseñanza a les congregaciones ensin autorizar, lo que supón que delles órdenes como los xesuites salgan de Francia. El 21 d'avientu de 1880, créanse les Escueles Secundaries femenines, so la direición de Jules Ferry, primer ministru y ministru d'Instrucción Pública. Les lleis de Jules Ferry instauren gradualmente la enseñanza gratuita (1881), la educación obligatoria y l'educación pública llaica (1882).

Segundu mandatu (1885-1887)

Grévy ye reelixíu presidente en 1885 y estrémase pola so sincera oposición al revanchismo contra Alemaña, pol so interés nel caltenimientu de la paz internacional n'Europa, y pola so oposición a la espansión colonial francesa, enfrentándose a Gambetta y a Jules Ferry. En 1887 españa'l escándalu de les condecoraciones cuando'l xenru de Grévy, Daniel Wilson, ye acusáu de tráficu d'influencies al cobrar presuntamente altes sumes de dineru a políticos y empresarios en cuenta de 'xestionar' pa ellos el llogru de condecoraciones prestixoses como la Lexón d'Honor.^[5] Les cámares obliguen a Grévy a dimitir el 2 d'avientu,^[6] lo qu'aumenta'l baturiciu nacional, y darréu una serie d'años cola ausencia de gobiernos estables.^[7]

Muerre'l 9 de setiembre de 1891 na so casa de Mont-sous-Vaudrey, a los 84 años d'edá, víctima d'una conxestión pulmonar.^[8]

Na so vida privada, Grévy yera un apasionáu xugador de billar, y asina foi retratáu como xugador pola revista Vanity Fair en 1879.

Franc-masón, perteneció a la loxa de Arrás 'La Constante Amitié', del Gran Oriente de Francia.

Distinciones editar

Órdenes editar

Caballeru de la Lexón d'Honor ( FRA, 1879).
Lexón d'Honor Gran maestre de la Lexón d'Honor ( FRA, 1879). —mientres ye presidente de la República.—
Ficheru:Rede ribbon chigre - xeneral use.svg Caballeru de la Orde del Toisón d'Oru ( ESP, 1882).

Honores editar

La cebra de Grévy recibe'l so nome n'honor del presidente francés, a quien regaló un exemplar l'emperador d'Etiopía en 1882. Esti exemplar sirvió pa describir la especie.^[9]

Notes editar

↑ La so fecha de nacencia ye incierta, porque los rexistros de Civiles del Estáu fueron destruyíos escontra 1812.
↑ Cuartu presidente en total de la República Francesa.

Referencies editar

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
↑ Frémy, Dominique (1987). Inquiz des président de la république... et des candidats (en francés). París: Robert Laffont, páx. 287. ISBN 2221053605.
↑ Colling 1949, p. 294
↑ Hémeret, Georges-Léonard; Hémeret, Janine; Hémeret, Christine (1998). Les Présidents: République française (en francés). París: Morica, páx. 44. ISBN 2843080029.
↑ Colling (1949). Société d'éditions économiques et financières: La Prodigieuse histoire de la Bourse (en francés), páx. 310.
↑ Taliano-Des Garets, Françoise (2012). Histoire politique de la France IIIe, IVe et Ve Républiques, 1870-2010 (en francés). París: Ellipses, páx. 30. ISBN 9782729871390.
↑ Yvert, Benoît (2002). Premiers ministres et présidents du Conseil depuis 1815 histoire et dictionnaire raisonné (en francés). París: Perrin, páx. 222.
↑ La Presse (11 de setiembre de 1891). La mor de M. Jules Grévy. La Presse. p. 1. http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k546407h. Consultáu'l 13 d'agostu de 2017.
↑ Autin, Beth (14 de xunetu de 2017). «LibGuides: Grevy's Zebra (Equus grevyi) Fact Sheet: Taxonomy & History» (inglés). Consultáu'l 13 d'agostu de 2017.

Enllaces esternos editar

[2] La so fecha de nacencia ye incierta, porque los rexistros de Civiles del Estáu fueron destruyíos escontra 1812.

[3] Cuartu presidente en total de la República Francesa.

[4b58e5c2c08100a75c934f3061712b0f525ba175-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[4] Frémy, Dominique (1987). Inquiz des président de la république... et des candidats (en francés). París: Robert Laffont, páx. 287. ISBN 2221053605.

[p.294-5] Colling 1949, p. 294

[6] Hémeret, Georges-Léonard; Hémeret, Janine; Hémeret, Christine (1998). Les Présidents: République française (en francés). París: Morica, páx. 44. ISBN 2843080029.

[7] Colling (1949). Société d'éditions économiques et financières: La Prodigieuse histoire de la Bourse (en francés), páx. 310.

[8] Taliano-Des Garets, Françoise (2012). Histoire politique de la France IIIe, IVe et Ve Républiques, 1870-2010 (en francés). París: Ellipses, páx. 30. ISBN 9782729871390.

[9] Yvert, Benoît (2002). Premiers ministres et présidents du Conseil depuis 1815 histoire et dictionnaire raisonné (en francés). París: Perrin, páx. 222.

[10] La Presse (11 de setiembre de 1891). La mor de M. Jules Grévy. La Presse. p. 1. http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k546407h. Consultáu'l 13 d'agostu de 2017.

[11] Autin, Beth (14 de xunetu de 2017). «LibGuides: Grevy's Zebra (Equus grevyi) Fact Sheet: Taxonomy & History» (inglés). Consultáu'l 13 d'agostu de 2017.

[nota 1]

[nota 2]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]