La Mata (Grau)
La Mata[1] ye una parroquia de la zona septentrional del conceyu asturianu de Grau. Llenda al este cola de Samartín, al N-NE cola de Peñaflor, al oeste coles d'El Freisnu y Grau y al sur coles de Pereda y Rañeces. Tien una estensión de 12,49 km²[2] y comprende los nucleos de población d'Alcubiella, La Cai, Campulvalle, El Carbaín, Las Corradas, Cuetu, Entelafonte, Entelaiglesia, Entelosríos, La Espina, L'Aspriella, Las Ferreras, El Xabiel, Llantrales, El Mirín d'Arriba, Picalgallu, El Pozancu, Prioutu, El Rebollal, El Regueiru, El Rellán, Ribiellas, El Rodacu, Santu Dolfu, Sobroveiga, El Xorru, La Zurraquera, La Casona y El Mirín d'Abaxu. Nellos viven 486 persones (2016) [3].
 La Mata | |
|---|---|
.jpg) | |
| Alministración | |
| País |  España |
| Autonomía |  Principáu d'Asturies |
| Provincia | provincia d'Asturies |
| Conceyu |  Grau |
| Partíu xudicial | Grau |
| Tipu d'entidá | parroquia d'Asturies |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 43°22′49″N 6°03′45″O / 43.3803°N 6.0625°OCoordenaes: 43°22′49″N 6°03′45″O / 43.3803°N 6.0625°O |
  La Mata (Grau) La Mata (Grau) (Asturies) | |
| Superficie | 12.49 km² |
| Demografía | |
| Población | 486 hab. (2016) |
| Porcentaxe | 4.97% de Grau |
| Densidá | 38,91 hab/km² |
| Más información | |
| Estaya horaria | UTC+01:00 |
 | |
Nel llugar de Santu Dolfu alcuéntrase la ilesia de Santolaya. Aparez mención d'ella yá nel sieglu XI, anque'l templu actual, de nave única y cabecera recta, ye de traza románica (sieglu XIII). Pesie a ello, lo qu'anguaño vemos ye, mayormente, fecho nel XVIII. Dientru de la ilesia hai un sarcófagu que, según la lleenda, agospiaba'l cuerpu de Santu Dolfu (San Ataúlfo en castellanu), obispu de Santiago de Compostela a finales del sieglu IX que, al ser acusáu de tener tratos colos moros, foi llamáu a cuentes pol rei Bermudu II, que d'aquella paraba n'Uviéu. De la que volvía, llibre de culpa, pa la so sé episcopal, morrió en La Mata, y ellí foi enterráu. El so sepulcru foi llugar de peregrinación demientres los sieglos medievales y modernos, hasta que'l cultu al so cuerpu foi prohibíu pol obispu Agustín González Pisador a finales del sieglu XVIII. Anguaño yá naide honra al santu, y namái que queda la lleenda, que foi recoyida pol padre Luis Alfonso de Carvallo nel so llibru Antigüedades y cosas memorables del Principado de Asturias (primer edición en 1695).
Otramiente, nel barriu d'El Cai s'alcuentra el viveru forestal de La Mata. Esti ye propiedá del gobiernu del Principáu d'Asturies, y tien como misión suministrar plantones pa les repoblaciones que fai l'alministración autonómica.
ReferenciesEditar
- ↑ Espediente colos topónimos oficiales de Grau
- ↑ VV.AA., Diccionario geográfico de Asturias. Uviéu, Editorial Prensa Asturiana, 2000.
- ↑ Padrón municipal d'España 2016
Enllaces esternosEditar
 |
Parroquies de Grau | |
|---|---|---|
| Ambás | Báscones | Berció | Cabruñana | Castañéu | Cuaya | El Freisnu | Grau | La Mata | Las Villas | Peñaflor | Pereda | Rañeces | Restiellu | Rodiles | Rubianu | Sama | Samartín | San Adrianu | Santa María Grau | Santa María Villandás | Santianes de Molenes | San Xuan | Sorribas | Tolinas | Vayu | Vigaña | Villamarín | ||
Datos: Q2834823
